ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Η «ανάπτυξη» προ των πυλών: Ειδικές Οικονομικές Ζώνες για την αποικία χρέους, προτείνει γερμανικό ινστιτούτο

Οκτωβρίου 03, 2013 pitsiriki1

Το δεύτερο σκέλος του success story περιλαμβάνει σύμφωνα με τους νεοφιλελεύθερους αναλυτές και τους εγχώριους στυλοβάτες των Μνημονίων, την περίφημη «ανάπτυξη». Μια ανάπτυξη που, κατά ομολογία ενός γερμανικού think tank, θα περιλαμβάνει (και) τις περίφημες ΕΟΖ, τις περιοχές εγκλεισμού φθηνής εργασιακής δύναμης.

Με τίτλο «ειδικές οικονομικές ζώνες για προσέλκυση επενδυτών» η Deutsche Welle παρουσιάζει τις «προτάσεις» του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών «για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας». Μία από τις βασικές προτάσεις είναι η δημιουργία ΕΟΖ, οριοθετημένων ζωνών, οι οποίες συνήθως έχουν διαφορετικό φορολογικό, εργασιακό ή/και διοικητικό καθεστώς σε σχέση με την υπόλοιπη επικράτεια της κάθε χώρας. [...] Οι ζώνες αυτές έχουν διάφορες μορφές όπως ζώνες ελεύθερου εμπορίου (διασυνοριακές περιοχές ή και ολόκληρα κράτη), ειδικές οικονομικές (φορολογικές) αποθήκες εμπορευμάτων, “ελεύθερα λιμάνια’, ζώνες προώθησης εξαγωγών όπως οι μακιλαδόρας στα βόρεια σύνορα του Μεξικού με τις ΗΠΑ κ.ά.[...].

Το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DIW) είναι ένα από τα σημαντικότερα του είδους του στη Γερμανία. Στο νεότερο τεύχος του Ινστιτούτου, 16 οικονομολόγοι ασχολούνται με την κρίση χρέους στην ευρωζώνη και καταθέτουν προτάσεις για την αντιμετώπισή της. Οι προτάσεις διαπνέονται από νεοφιλελεύθερο πνεύμα και επικενρώνονται στη συνέχιση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Σύμφωνα τη συγκεκριμένη ανάλυση, θα χρειαστούν ίσως και 20 χρόνια για την «προσαρμογή». Ομολογείται ότι «οι άμεσες επιπτώσεις ενός τέτοιου μακροπρόθεσμου προγράμματος είναι η συρρίκνωση της οικονομίας, η αύξηση της ανεργίας, μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις». Αποδίδουν την «αναγκαία» αναδόμηση του δημόσιου τομέα στην αδυναμία χρηματοδότησης «της παλιάς κατάστασης των πραγμάτων» αναπαράγοντας τα τετριμμένα επιχειρήματα περί γιγάντιου δημόσιου τομέα.

Η ανάλυση των γερμανών οικονομολόγων δεν αποκρύπτει ότι οι επιπτώσεις της πολιτικής της λιτότητας εγκυμονούν κινδύνους. Ο καθηγητής πανεπιστημίου και υπεύθυνος του τμήματος για Θέματα της Παγκόσμιας Οικονομίας, Κρίστιαν Ντρέγκερ δηλώνει κυνικά: «Κατά την περίοδο της προσαρμογής θα πρέπει να γίνουν θυσίες. Μια τέτοια πολιτική δεν μπορείς να την εφαρμόσεις για μεγάλο διάστημα όταν έχεις απέναντι σου την αντίσταση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να χαράξουμε μια γραμμή που θα είναι πιο αποτελεσματική».

Ειδικές οικονομικές ζώνες για την «προσέλκυση επενδύσεων»

Σύμφωνα με τον Ντρέγερ «η ανάπτυξη θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών στις οποίες θα ισχύουν καλύτερες συνθήκες για τους επενδυτές. Ένα άλλο μέτρο είναι η χαλάρωση των όρων δημοσιονομικής σταθεροποίησης – όχι τόσο γρήγορα και όχι τόσο σκληρά. Εκτός αυτού θα πρέπει να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε δάνεια με χαμηλό τόκο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις». Όπως είχε σχολιάσει περίπου πριν ένα χρόνο ο Γ. Μηλιός, αναφερόμενος στα σχέδια της κυβέρνσηης, «παρ” ότι για λόγους εύρυθμης λειτουργίας του ανταγωνισμού απαγορεύεται η λειτουργία ΕΟΖ στις χώρες της Ευρωζώνης, ο Χατζηδάκης πιστεύει ότι πρέπει να καμφθούν οι αντιρρήσεις της Ε.Ε. και να δοθεί η δυνατότητα στην Ελλάδα να δημιουργήσει τις δικές της maquiladoras. Η κυβέρνηση προσπαθεί να μειώσει τον μισθό και να μειώσει τον φορολογικό συντελεστή επί των κερδών σε βαθμό που να είναι ολόκληρη η Ελλάδα μια ΕΟΖ. Επειδή όμως κάτι τέτοιο αποδεικνύεται χρονοβόρο και δύσκολο λόγω των αγώνων των εργαζομένων και των ανέργων, οι ΕΟΖ αποτελούν μια λύση «σαλαμοποίησης» της χώρας, δηλαδή κατάτμησής της ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου σε περιοχές υποβαθμισμένης εργασιακής δύναμης διαφορετικών κλιμάκων. Έτσι οι αντιδράσεις θα περιοριστούν, θα είναι χωρικά εντοπισμένες και πιο εύκολα διαχειρίσιμες επικοινωνιακά αλλά και κατασταλτικά».

Με την ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη, οι ΕΟΖ έχουν ήδη δρομολογηθεί ως προσφορά φθηνού εργατικού δυναμικού στους εργοδότες και τους «επενδυτές». Μένει στην κοινωνία να αποτρέψει τα σχέδια παγιοποίησης του εργασιακού Μεσαίωνα.

πηγή