Και τελικά ο Λοβέρδος είχε δίκιο…

Το ποτάμι με τα λύματα δε γυρίζει πίσω. Αν δε φτιαχτεί ένα φράγμα ίσαμε τα ουράνια, δεν υπάρχει τρόπος να ανακοπεί η ορμή του.Το βρώμικο ποτάμι σέρνει κάθε καρυδιάς καρύδι. Από ιδεολόγους ναζί δολοφόνους έως αγράμματους απελπισμένους που ψάχνουν κάποιον “δυνατό” για να πιαστούν.
Μιλώ προφανώς για…τη μάστιγα της εποχής μας, που λέγεται Χρυσή Αυγή.

By…toixo-toixo.blogspot

Όχι δεν είναι αποπροσανατολισμός το να ασχολούμαστε μαζί τους. Είναι ο Νο1 κίνδυνος που διατρέχουμε και δεν τους θυμήθηκα επειδή μου το είπαν τα δελτία ειδήσεων.
Απλώς τις τελευταίες μέρες, μιλώντας με ανθρώπους φαινομενικά φυσιολογικούς, έπαθα σοκ βλέποντας ότι και αυτούς τους έχει ρποσεγγίσει η Χρυσή Αυγή…
Ανθρώπους του μεροκάματου, προοδευτικούς στην οικογένειά τους, συζητήσιμους… που καμία σχέση δε θα μπορούσες να φανταστείς πως μπορεί να έχουν με αυτή τη συμμορία δολοφόνων.
Ανθρώπους υπεράνω πάσης υποψίας, που δεν έχουν την αίσθηση πως είναι υποστηρικτές συμμορίας δολοφόνων, διότι έχουν πειστεί ότι όλα αυτά είναι… ψέματα!
Ανθρώπους πυο δεν μπορώ να τους πω φασίστες…

Κι όμως! Κάνουμε λάθος αν πιστεύουμε πως τα τελευταία έπληξαν και πολύ τη ΧΑ.
Στηρίζουμε την πεποίθησή μας σε δημοσκοπήσεις. Μόνο που οι δημοσκοπήσεις δεν είναι η αποτύπωση της κοινής γνώμης, αλλά η προσπάθεια διαμόρφωσής της.
Και φυσικά είναι κατά βάση κατευθυνόμενες.
(Το είδαμε και προεκλογικά με τλον ΣΥΡΙΖΑ στο 8% στα γκάλοπ και στο 17% στην κάλπη)
Επιτρέψτε μου μια δική μου εκτίμηση εκλογικής επιρροής, με βάση τυχαίο δείγμα ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζομαι, συζητώ, γειτονεύω ή συναναστρέφομαι.
Λοιπόν, η ΝΔ είναι πλέον ανύπαρκτη πολιτικά. Είναι κοντά στο 20% και με καθοδικές τάσεις.
Η πρώτη θέση παίζεται οριακά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή κάπου ανάμεσα στο 25% και στο 30%.

Ποιος έχει ισχυρότερη δυναμική; Ποιος μπορεί να ανέβει κι άλλο;
Εδώ θα παραθέσω μια ατάκα του Λοβέρδου, που τον ξεσκίσαμε όλοι όταν την είπε, αλλά δυστυχώς είχε απόλυτο δίκιο: “Η Χρυσή Αυγή είναι το μοναδικό αυθεντικό κίνημα αυτή τη στιγμή”.
Έτσι είναι. Η ΧΑ έχει φτιάξει ένα ακροατήριο που είναι μπετόν αρμέ. Δε λυγίζει από τις αποκαλύψεις των ημερών, διότι η ΧΑ το έχει πείσει να μην ακούει τί λένε τα καθεστωτικά ΜΜΕ, διότι όσα λένε είναι ψέματα.

Έχει διεισδύσει εκεί που έπρεπε να διεισδύσει η αριστερά.
Πού δηλαδή; Στην εργατιά, στην αγροτιά και στον κόσμο του μεροκάματου και της χειρωνακτικής εργασίας. Στο προλεταριάτο, σα να λέμε.
Στους χασάπηδες, στους λαχειοπώλες, στους λαχαναγορίτες, στους μηχανικούς αυτοκινήτων, στους ταξιτζήδες, στους βιομηχανικούς εργάτες, στους φορτηγατζήδες, στους γυμναστές, στους ντιλιβεράδες, στους ηλεκτρολόγους, στους υδραυλικούς, στους οδηγούς λεωφορείων, στους οικοδόμους, στους αγρότες, στους σεκιουριτάδες, στους περιπτεράδες, στους βοσκούς, στους καφετζήδες, στους σουβλατζήδες… Και φυσικά στους ανέργους.
Και το κυριότερο; ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!

Και πώς διείσδυσε εκεί;
Κάνοντας αυτό που δεν έκανε η αριστερά. Κατεβαίνοντας με τα πόδια στην κοινωνία και ιδίως στον κόσμο που την ενδιέφερε.
Παρότι η ΧΑ πήρε 7% πανελλαδικά, στην περιοχή μου πήρε το Μάη 3,5% και τον Ιούνη 4,5%.
(Μόλις άρχισαν τα “εγέρθουτου” και τα χαστούκια, όπως βλέπετε, ανέβηκε κατά 1%.)
Ε λοιπόν μέσα σ’ ένα χρόνο στην περιοχή μου έχει ξεπεράσει σίγουρα το 20%. Και το μόνο που δεν ξέρω είναι πόσο το έχει ξεπεράσει. Πολύ ή λίγο…
Μιλάμε για εξάπλωση, όχι αστεία!

Γιατί έγινε αυτό; Διότι όταν πήρε το 7%, δεν άραξε στη Βουλή, στα γραφεία και στα τηλε-παράθυρα να κοκορομαχεί άνευ ουσίας σε ξεπεσμένες εκπομπές χαζομάρας, όπως κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.
Ξαμολήθηκαν όλοι έξω, στον κόσμο, στις δουλειές, στα καφενεία και στις ταβέρνες.
όπου έβλεπαν κόσμο, έμπαιναν. Και μιλούσαν με τον κόσμο, τον άκουγαν και του πρόσφεραν μια φαινομενική λύση στα προβλήματά του.
Τον έπειθαν (δεν ήθελε και πολλή προσπάθεια βέβαια) να μην ακούει τα ΜΜΕ που τους κατηγορούν γιατί “αυτοί τα παίρνουν απ’ τους Εβραίους για να τους χτυπήσουν. Και οι Εβραίοι είναι οι κακοί που κυβερνούν τον κόσμο και καταστρέφουν την Ελλάδα και ευθύνονται για όσα περνάει ο ελληνικός λαός.”
Τον έπειθαν ότι θα ξαναβρεί δουλειά μόνο με τη ΧΑ στα πράγματα που θα διώξει τους χαραμοφαήδες απ’ το δημόσιο, τους εργατοπατέρες που τα παίρνουν και τους ξένους που τους παίρνουν τα μεροκάματα.
Τους το έδειχνε και έμπρακτα -τουλάχιστον το τελευταίο- ανοίγοντας μερικά κεφάλια Πακιστανών. Έτσι, κρατούσε το λόγο της απέναντί τους. Επομένως τη εμπιστεύονταν ότι τους λέει αλήθεια.

Στην περιοχή μου έχουν έρθει αρκετές φορές οι Χρυσαυγίτες. Έρχονται με τα στρατιωτικά παντελόνια και τα μαύρα μπλουζάκια και κόβουν βόλτες. Όχι για να δείρουν. Δεν είναι τόσο μαλάκες. Για να κουβεντιάσουν, να προσεγγίσουν, να προσηλυτίσουν.
(Το ξύλο έρχεται μετά. Δεν ξεκίνησε ακόμη…)
Μπαίνουν στο καφενείο και κάθονται να πιουν ένα ουζάκι. Χάρη στα διακριτικά που φέρουν, πιάνουν εύκολα την κουβέντα με τον καφετζή και με τους παριστάμενους πελάτες.
Τους αμολούν την προπαγάνδα τους. Μετά πάνε παρακάτω. Πάνε στο σουβλατζίδικο να φάνε ένα σουβλάκι και πιάνουν κι εκει την κουβέντα.
Μετά στο φούρνο, μετά στα μαγαζιά που πουλούν κάθε λογής πράγματα.
Όταν δουν κάποιον και έχει και αρκετά φιλικές διαθέσεις προς αυτούς, του δίνουν και μια ελληνική σημαία να κρεμάσει στο μαγαζί.
Αν θέλει, ανταλλάζουν και τηλέφωνα και τον προσεγγίζουν για να είναι κάτι σαν άτυπος υπεύθυνος για τη ΧΑ στην περιοχή. Αυτός “αναβαθμίζεται”. Αισθάνεται πως κάποιος του δίνει σημασία, του δίνει το λόγο. Μετά αυτός αρχίζει και πιπιλίζει τα μυαλά των γύρω του. Της γυναίκας του, των παιδιών του, του υπαλλήλου του, των γειτόνων του.
Αλλά έλα που η ΧΑ έχει πιάσει και κάποιους απ’ τους γείτονες κι έτσι δημιουργεί άτυπους “πυρήνες”.
Και όταν φεύγουν οι χρυσαυγίτες, μένουν πίσω οι επηρεασμένοι και αναμασούν εκείνοι πλέον την χρυσαυγίτικη προπαγάνδα. Κι έτσι δημιουργείται ένα δίκτυο πυραμίδα, σαν αυτά της Herbal Life και της Oriflame.

Μετά πιάνουν το γιο του κάποιου και τον ψήνουν να αρχίσει να διαδίδει αυτές τις απόψεις στην τάξη του, στην παρέα του, στο σχολείο του. Του δειχνουν και βιντεάκια στα οποία δέρνουν μετανάστες ή αριστερούς και του προσφέρουν τη δυνατότητα να γίνει κι αυτός ένα μ’ αυτούς που δέρνουν.
Όχι απαραίτητα για να ‘ρθει να δείρει. Αλλά να τους υποστηρίζει. και να το πει και στην παρέα του. Σίγουρα σε κάποιους εκεί αρέσει το ξύλο κι ο χαβαλές. Με τόσα online games στα οποία καθαρίζουν κεφάλια άλλωστε, έχουν συνηθίσει στην εικόνα του κομμένου κεφαλιού τα παλληκάρια μας…
Τους προσφέρει ένα νέο “πάθος” για να ασχοληθούν. Ένα νέο όραμα. Ένα νέο νόημα.
Ορατούς εχθρούς και ορατούς φίλους.
Έτσι σιγά-σιγά δημιουργούναι και οι πυρήνες στα σχολεία. “Ελληνόψυχοι μαθητές”ονομάζονται μάλιστα οι οργανωμένοι.
Ζωγραφίζουν στις τσάντες και στα θρανία τα σύμβολα της οργάνωσης.
Όχι απαραίτητα τη σβάστικα. Έστω την ελληνική σημαία στην αρχή. Και κάναν μαίανδρο…
Και μια ατάκα γραμμένη αγγλιστί: THIS IS SPARTA!
Κι από κάτω τόνοι σπέρματος εθνογαμίας…
Αλλά πόσο ανάγκη έχουν οι νέοι από ταύτιση, ιδανικά και ηρωισμό!
Η Χ.Α. το ξέρει. Οι άλλοι το ξέρουν;
Στα σχολεία η έννοια “Χρυσαυγίτης” έχει αποκτήσει το νόημα ενός superman που έρχεται και δέρνει όποιον γουστάρει.
Στην εφηβεία είναι εύκολο να παρασυρθεί κάποιος.

Και έτσι η ΧΑ δημιουργεί κλίμα στην περιοχή. Ακόμα και οι άλλοι, που δεν είναι ένθερμοι υποστηρικτές τους, μετά από τόσο πιπίλισμα και από τις συναντήσεις στα καφενεία κλπ με τους τύπους με τα μπλουζάκια, δεν τους βλέπουν και τόσο εχθρικά.
“Έχουν δίκιο σε πολλά, αλλά δε μ’ αρέσει να σκοτώνουν κιόλας”. Έτσι λένε πολλοί…

Και σε ρωτώ εσένα ΣΥΡΙΖΑ.
Ήρθες εσύ ποτέ στην περιοχή μου;
Ήρθαν ποτέ στελέχη σου στην περιοχή να συζητήσουν με τους κατοίκους τα προβλήματά τους;
Πρόσεξε: Όχι να βγάλουν λόγους. Να συζητήσουν. Να ακούσουν κιόλας.
Ποτέ δεν ήρθαν. Ούτε να μιλήσουν ούτε να ακούσουν. Ούτε καν να… βγάλουν λόγους, που λέγαμε!
Έκατσες στο 27% σου και στην επιβολή σου πλέον στα ΜΜΕ και δεν κατεβαίνεις στον κόσμο.
Και άφησες τη ΧΑ να αλωνίζει στα καφενεία, στη λαχαναγορά, στα χωράφια και στις πλατείες.

Ήρθες ποτέ;
Όχι να ‘ρθεις να μοιράσεις φυλλάδια με κάτι βαριεστημένους μουσάτους νέους σε ένα βαριεστημένο φεστιβάλ. (ούτε αυτό γίνεται, αλλά λέμε τώρα…)
Ούτε να πουλήσεις κουπόνια σαν το ΚΚΕ, που τα βλέπει ο κόσμος και είτε απλώς γελάει είτε εκνευρίζεται.
Να ‘ρχεται τακτικά ένα κλιμάκιο να συζητά με τον κόσμο.
Να προσεγγίζει τους φιλικά προσκείμενους και να τους φέρνει σε επαφή.
Και στους πιο ουδέτερους ή αρνητικούς να κατευνάζει κάπως την αντιθεσή τους.
Ποτέ δεν ήρθες.
Εδώ ούτε εμένα δεν έχει καταφέρει να προσεγγίσεις!
Ούτε εμένα που ‘μαι κι εύκολος!
Πώς θα προσεγγίσεις τους άλλους, που είναι και πιο αρνητικοί;

Ή μήπως νομίζεις πως προσέγγιση σημαίνει να με “καλέσεις” να πάω στη νομαρχιακή επιτροπή να δώσω ταυτότητες και στοιχεια για να μπορώ να ψηφίζω συνέδρους;
Αν το νομίζεις αυτό, τότε πρόκειται περί ηλιθιότητας.
Ούτε ήρθα ούτε πρόκειται να έρθω έτσι. Πόσω δε μάλλον οι υπόλοιποι.
Δε θα ‘ρθω εγώ σε σένα. Εσύ θα ‘ρθεις σε μένα.

Ή μήπως περιμένεις τις εκλογές για να ‘ρθεις μια περιοδεία την ώρα που θα είναι όλοι ψυλλιασμένοι;
Αν έρθεις τότε, έχεις να φας κάτι μούτζες άλλο πράγμα.
Γιατί τόσον καιρό που λείπεις, άλλοι έκαναν τη δουλειά που έπρεπε να κάνεις εσύ.
Δεν έκανες στις λαϊκές περιοχές αυτό που έκανες με τους δημοσίους υπαλλήλους, τους γιατρούς, τους εκπαιδευτικούς κλπ. Εκεί δούλεψες σωστά.
Στον κόσμο της χειρωνακτικής εργασίας όμως, που κατά βάση είναι αγράμματος και ευκολόπιστος, δεν έκανες τίποτα.
Και τους κέρδισε άλλος.
Και τους έχει εκπαιδεύσει, όταν έρθεις εσύ να πέσει μούτζα και γιαούρτι.
Ή στην καλύτερη περίπτωση, απλώς να σε αγνοήσει.

Και έτσι φτάσαμε στο σημείο, μετά τις θριαμβευτικές για την αριστερά εκλογές, το μόνο αυθεντικό κίνημα λαού να είναι η Χρυσή Αυγή.
Γιατί έχει βαθιά διείσδυση, κόσμο “μπετοναρισμένο” στο όνομα της οργάνωσης και τεράστια δυναμική.
Διείσδυση και δυναμική που στα χρόνια της μεταπολίτευσης μόνο ένα κίνημα κατάφερε να έχει: το ΠΑΣΟΚ του ’74-’81.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την ευκαιρία να παίξει αυτός το ρόλο του κινήματος.
Διότι εκείνη την ώρα, πάνω στη μετεκλογική δυναμική, τα στελέχη του, αντί να βγουν στον πόλεμο της πολιτικής επικράτησης, συνωστίζονταν στα πάνελ του Αυτιά και του Παπαδάκη και οι απλοί ψηφοφόροι του, αντί να μάχονται για να επικρατήσει η αριστερά στην κοινωνία, αυτοί τσακώνονταν μεταξύ τους και φιλοσοφούσαν για το αν η κατάργηση είναι η σωστή λέξη για το Μνημόνιο, η καταστροφή, το σκίσιμο ή ή ακύρωση.
Έπρεπε την κρίσιμη ώρα να κάνουν επίδειξη φλυαρίας και σαχλαμάρας πάνω στα ερείπια της ελληνικής κοινωνίας…
Όλοι οικονομολόγοι, όλοι συνταγματολόγοι, όλοι μάνατζερ, όλοι κοινωνιολόγοι… όλοι ξερόλες!
Έτσι δε γίνονται κινήματα φίλοι μου. Και κυρίως έτσι δεν κερδίζουν.
Αν θέλετε να δείτε πώς γεννιούνται κινήματα που κερδίζουν, δείτε τη Χρυσή Αυγή.

Τα κινήματα γεννιούνται και γιγαντώνονται στόμα με στόμα.
Όχι απ’τα τηλεπαράθυρα.
Στο τσακ προλαβαίνετε να σώσετε κάτι…
Στο τσακ!
…
Ξαμοληθείτε στον κόσμο, τώρα!

ΥΓ.: Με το συμπάθειο για την έκταση του σεντονιού, αλλά καιρό ήθελα να τα πω όλα αυτά.
Κι έχω να πω κι άλλα. Στο επόμενο κείμενο.
Κανονίστε να μου πείτε πως “ξεπλένω” κιόλας τη Χρυσή Αυγή.
Απ’ το να παίζω το ρόλο της πέρα βρέχει Αυγής την παραμονή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου πως “δεν υπάρχει επρίπτωση να γίνει πραξικόπημα”, προτιμώ να κινδυνολογώ.
Και τότε ίσως κάποιοι αριστεροί έλεγαν “τί αστική δημοκρατία, τί δικτατορία! το ίδιο πράγμα είναι”.
Και ξύπνησαν τ’άλλο πρωί στα κρατητήρια…