ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Χτες συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από την έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ενώ φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την μάχη της Καλλίπολης. Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε την μεταφορά της επετείου για τη μάχη της Καλλίπολης από τις 25 Απριλίου στις 24 Απριλίου -ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων-, ώστε να μειωθεί η πίεση στην Τουρκία να αναγνωρίσει την γενοκτονία.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων και η μάχη της Καλλίπολης είναι δυο ακόμα πολύ θλιβερές πτυχές της αιματοβαμμένης Ιστορίας.

Ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι και χιλιάδες Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες -κυρίως νεαροί- χάθηκαν το 1915.

Εκατό χρόνια μετά, υπάρχουν μεγάλες εκδηλώσεις μνήμης σε όλο τον κόσμο για αυτές τις δυο θλιβερές επετείους, ενώ όλα τα μεγάλα ΜΜΕ του πλανήτη καλύπτουν με ενδιαφέρον τις εκδηλώσεις.

Και σωστά γίνονται αυτές οι εκδηλώσεις μνήμης, όπως σωστά ζητούν οι Αρμένιοι να αναγνωριστεί η γενοκτονία των συμπατριωτών τους.

Είμαστε άνθρωποι, δεν έχουμε το δικαίωμα να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον, και η μόνη μας πραγματική περιουσία είναι η Μνήμη.

Θα ήθελα, όμως, να κάνω μια παρατήρηση:

Πολλοί από τους ανθρώπους που γράφουν πολύ συγκινητικά και όμορφα λόγια για τη γενοκτονία των Αρμενίων και τον χαμό των νεαρών Αυστραλών και Νεοζηλανδών στη μάχη της Καλλίπολης, αρνούνται στην Ελλάδα το δικαίωμα να θυμάται τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς της γερμανικής Κατοχής -σε μια χώρα που καταστράφηκε ολοσχερώς- και να διεκδικεί τις πολεμικές επανορθώσεις.

«Καλά, πού το θυμηθήκατε μετά από 70 χρόνια;» λένε ειρωνικά κάποιοι.

«Αυτά είναι παλιά, ας τα ξεχάσουμε και ας κοιτάξουμε στο μέλλον» λένε κάποιοι άλλοι.

Τα εβδομήντα χρόνια από την Κατοχή είναι πολλά αλλά τα εκατό χρόνια από τη μάχη της Καλλίπολης είναι λίγα.

Τι κι αν στη μία περίπτωση είχαμε μια ειρηνική χώρα που δέχτηκε επίθεση και κατακτήθηκε από τους Γερμανούς και στην άλλη είχαμε μια επιθετική κίνηση της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, που έστειλαν τους στρατιώτες τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις χώρες τους, για να πάρουν μέρος σε έναν πόλεμο που δεν απειλούσε καμία από τις δυο αυτές χώρες.

Τι κι αν η τύχη της Ελλάδας ορίστηκε για δεκαετίες από την ασύλληπτη καταστροφή που υπέστη στην διάρκεια της γερμανικής Κατοχής.

Ναι, τα εβδομήντα χρόνια από την γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα είναι πολλά.

Στα εκατό χρόνια, θα έχουμε το δικαίωμα να το θυμηθούμε.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων, η μάχη της Καλλίπολης και η Ελλάδα