ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Είναι σπουδαίο πράγμα να μπορεί ο καλλιτέχνης να σου μεταδώσει τη θλίψη του ή τη χαρά του. Να σε βάλει μέσα στις φλέβες του για ν’ ακούσεις το μουρμουρητό ενός άλλου κόσμου. Να αποθέσει πάνω σου ένα σωματίδιο ανθρώπινης σάρκας, σα να αφήνει σπόρια και μικροοργανισμούς να γονιμοποιήσουν τη γη.

Είναι σπουδαίο πράγμα αυτός ο βάνδαλος αλχημιστής των νοημάτων να σε τραβήξει για λίγο μέσα στο φετιχιστικό του σύμπαν. Διότι ο καλλιτέχνης είναι πρωτίστως φετιχιστής. Υπογραμμίζει την ερωτοποίηση του σώματος χωρίς το σώμα, υποσκάπτοντας τις κατεστημένες αξίες της σεξουαλικότητας και της κανονικότητας.

Είναι ο εραστής που περιφέρεται φορώντας στο κεφάλι του την κιλότα της αγαπημένης του. Είναι αυτός που θα σε μυήσει, αυτός που θα σε εκπαιδεύσει. Αυτός που θα σε οδηγήσει στη ρίζα κάθε πράγματος μέσω μιας διαρκούς μαθητείας.

Είναι ο δάσκαλος που δεν έχεις δει ούτε έχεις αγγίξει αλλά έχεις πλαγιάσει μαζί του με τον πιο γόνιμο και ερωτοποιό τρόπο.

Ο καλλιτέχνης είναι μεγάλος από τη στιγμή που κάνει το θεατή του καλλιτέχνη, διαρρηγνύοντας τα ιμάτια των βεβαιοτήτων του, παρουσιάζοντας τα πράγματα ως είναι και ως έχουν μέσα στην εσχατιά της γυμνότητας που ένα χιλιοστό πιο πέρα γίνεται πράξη και επανάσταση και αλλαγή, ξεφεύγοντας απ’ τα δεσμά της κατεστημένης τέχνης.

Είναι η στιγμή που το πρόσωπο ξαναβρίσκει το σώμα του και λειτουργεί μαζί του ως φυσική ενότητα, ως Ένα. Είναι η στιγμή που η τέχνη και τα πράγματα κυλούν πλέον στο ίδιο φυσικό ρυάκι και η καλλιτεχνική πράξη έχει σαρκωθεί ονομάζοντας, ορίζοντας και κινώντας τα ζωντανά όντα.

Είναι η στιγμή που η τέχνη αξιοποιείται ως δυνατότητα απελευθέρωσης του σώματος από την κοινωνική τάξη και την τυραννία του λόγου. Απ’ τις σφαγές, τον εξανδραποδισμό και τη βαρβαρότητα.

Είναι η στιγμή χαρτογράφησης της ανδρόγυνης αγωνίας. Τα δυο όντα που για να ευτυχήσουν γίνονται ένα. Τα δυο όντα που γνωρίζονται με τον πλέον συνουσιακό τρόπο.

Με τον καλλιτέχνη πρώτα ερωτοτροπείς και ξεσχίζεσαι και κατόπιν αρχίζεις γνωριμία και συνύπαρξη. Εδώ η σχέση είναι ανάποδη. Δηλαδή ορθή και ζωοποιός. Εδώ δεν υπάρχει επιτήδευση και διαμεσολάβηση. Συντάγματα και κανόνες και ηθικές επιταγές.

Εδώ υπάρχει το Αιώνιο Θηλυκό, ο δημιουργός του κόσμου. Εδώ βλέπω κάθε πόρο της σαρκώδους μάζας των γλουτών της. Βλέπω τα νεύρα της και τα αγγεία της μέχρι το κόκκαλο. Εκείνο το απίθανο σημείο όπου ενώνονται τα μπούτια σαν γαλαξίες περιμένοντας τον αρσενικό κανίβαλο σπασμό. Εκείνο το ιερό χύσιμο. Εκείνο το ξαλάφρωμα της μιας και μοναδικής ζωής.

https://dromos.wordpress.com/2016/01/30/%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b6%ce%bf/