ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Μόνιμος στου Χατζηνικολάου, στου Πρετεντέρη, στου Μπογδάνου, ε, το συνηθίσαμε! Αλλά και στης Τατιάννας, στης Τσαπανίδου, στης Πάνια και στο απογευματινό και στο βραδινό. Και στης Ρούλας το Μπράβο, χάζεψε τα φώτα, την φαντασμαγορία και το ζωντανό κοινό. Μα και στου Κωστόπουλου, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, έσπασε τη σιωπή του, που θρύψαλα πια έχει γίνει απ’ την πολύ κουβέντα…

Καταλαβαίνουμε πως είναι ένα πρόσωπο συμπαθές στο κοινό, κυρίως λογά της υπομονής, της επιμονής και μιας σεμνότητας που τον διακατέχει ως άνθρωπο. Όμως, πρόεδρε πες και κάνα «όχι» όταν σε καλούν οι “κλείστρες” των εκπομπών. Τόσες εμφανίσεις πια ούτε η Στικούδη όταν έχει καινούργιο δίσκο!  Αφού μας έχει πιάσει φοβία! Μόνο στο σπίτι μας δεν ήρθες να μας δώσεις συνέντευξη στη κάμερα στο θυροτηλέφωνο, κυρ Λεβέντη μας, πια!

Στου Γρηγόρη Αρναούτογλου, αντίστοιχα, είδαμε τον τραγουδιστή κύριο Τερλέγκα σε ένα ταλιμπανικό παραλήρημα για την ευτυχία του που τα παιδιά του δεν βγήκαν gay! «Ε, δε γουστάρω να τον παίρνει ο γιος μου! Να ήταν κορίτσι να σου πω εντάξει, βγάλε τα μάτια σου! Κορίτσι είναι, φυσιολογικότητα»! Αυτό το κάθε άλλο παρά υπόδειγμα δημόσιου λόγου, λογικής και επιχειρημάτων ακούστηκε απ τον Βασίλη Τερλέγκα, που δεν περιμέναμε δα, να είναι και θεωρητικός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά ρωτήθηκε και οδηγήθηκε στην έκφραση αυτών των σκέψεων, απ τον παρουσιαστή που γνώριζε τι απαντήσεις θα δεχθεί. Από την ώρα που έχει τον Κωστόπουλο απέναντι ο Αρναούτογλου, έχει οδηγηθεί στο λυσσαλέο κυνήγι της σκανδαλώδους ατάκας, οδηγώντας πρόσωπα προβλέψιμα στις ακραίες και συχνά επικίνδυνες αντιλήψεις τους, στο να τις εκφράσουν. Μην υποστηρίζοντας πως η επιβολή σιωπής είναι η θέση, λέμε πως αυτή την τηλεοπτική περίοδο ο ίδιος επιλέγει για το πώς θα καταγράφει δημόσια. Οι συνεντεύξεις παραμένουν το πλέον δύσκολο ζήτημα της δημοσιογραφίας και δεν είναι μια απλή κουβεντούλα, ακόμα κι αν φαίνονται έτσι!

Η Βίκυ Χατζηβασιλείου χάιδεψε, απαλά, το αδιάβροχο μεικ απ της, σε σχήμα συγκίνησης, ξανά, γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι μωλωπισμένοι, όπου τους άγγιξαν άλλοι!  Ολοι σχολίασαν τους άλλους που κάνουν την ίδια δουλειά, έπνιξε το δίκιο του τον Λιάγκα, βγήκαν οι ετυμηγορίες για την συμμετοχή μας στην Eurovision (προς τα κάτω οι αντίχειρες των πάνελ!). Και η τηλεόραση συνεχίζει την ανεύθυνη, πανίσχυρη, αλαζονική της παρουσία στις ζωές μας. Παντοδύναμη. Ημιμαθής. Επιφανειακή. Ικανή να ριζώνει αντιλήψεις και να εκπαιδεύει συναισθηματικά γενιές. Στη σκιά των ραγισμάτων της, άνθρωποι ζουν, μοχθούν, αδικούνται, παλεύουν και αγωνίζονται. Στο περιθώριο της καθημερινής κραυγαλαίας ακρότητας της, το Mega συνεχίζει, σε επίπεδο εργαζομένων, να μας πονάει σαν στηθάγχη.

«… Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δεν κλαίειΓια ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνοςΓια ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που `χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου…»…

Αυτό το τραγούδι που ερμηνεύει σπαραχτικά ο Γιάννης Χαρούλης, επέλεξαν οι Καμπουράκης και Οικονομέας να βάλουν στην έναρξη της εκπομπής τους και να το αφιερώσουν σε όλους τους απλήρωτους εργαζόμενους του Mega, που συνεχίζουν να εργάζονται ενώ η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας, της φτώχειας, του λοκ αουτ, αιωρείται πάνω απ τους λαιμούς τους. Βουρκωμένοι οι δυο δημοσιογράφοι αναρωτήθηκαν αν θα υπάρχει το κανάλι τη Δευτέρα που μας έρχεται…

… Η υπόλοιπη τηλεόραση προσποιείται πως όλο αυτό δεν την αφορά. Ένα τάχα νησί των τροπικών μέσα σε μια εμπόλεμη, όλο θύελλες χώρα. Και όμως, κύριοι, ο πόλεμος μαίνεται και έξω απ τις σουίτες σας…

http://kourdistoportocali.com