Πέραν της πλάκας, αν δεν έβγαινε ο τουρκικός λαός στους δρόμους, δεν νομίζω ότι είχε πιθανότητες να αποτύχει το εγχείρημα των συνταγματαρχών.
Αυτή ήταν και η παράμετρος που έκανε τόσο ενδιαφέρουσα τη νύχτα στην Τουρκία: η μαζική αντίδραση του κόσμου.

Τα υπόλοιπα στην πορεία.

Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι είχαμε/έχουμε ένα μπρα-ντε-φέρ ανάμεσα σε κομμάτια της τουρκικής αστικής τάξης -και όχι μόνο- όσον αφορά την χάραξη της μελλοντικής πορείας της χώρας.

Και μόλις βγήκε ο κόσμος στους δρόμους, λες και κάποιος τράβηξε το καλώδιο του πραξικοπήματος.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι πραξικοπηματίες είχαν πλάτες τη μια στιγμή και την επομένη βρέθηκαν ξεκρέμαστοι, λες και όλο αυτό ήταν ένα κοινωνικό πείραμα ή ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα, τι διάολο.

Είδα τον κόσμο στους δρόμους και πραγματικά είναι ωραία εικόνα, χωρίς να πρέπει να ασχοληθούμε με τις σκηνές βίας κατά στρατιωτών κτλ.

Βέβαια, αν είχαν επικρατήσει οι στρατιωτικοί, λογικά απλά θα είχαν αντιστραφεί οι ρόλοι και θα βλέπαμε στρατιώτες να λιντσάρουν πολίτες.

Δεν υπάρχουν άλλωστε βελούδινα πραξικοπήματα ή αναίμακτες επαναστάσεις· το λέω επίτηδες γι’ αυτούς που νομίζουν ακόμα στις ειρηνικές εξεγέρσεις.

Και μην ξεχνάμε ότι όλη αυτή η κάθοδος των πολιτών έγινε μετά τα μεσάνυχτα και μέχρι τις πρωινές ώρες.

Καλά, αυτό με τις selfie μπροστά από τους Τούρκους στρατιώτες ή το τρέξιμο Τούρκων πολιτών στα ΑΤΜ -τις πρώτες στιγμές μετά το κλείσιμο των δυο γεφυρών στο Βόσπορο- θα το μελετούν κάποτε στην επιστήμη της παλαιοντολογίας, αλλά μην το γελοιοποιήσουμε εντελώς, δεν ήταν οι κυρίαρχες εικόνες.

Αυτό που λίγοι θα συνειδητοποιήσουν είναι ότι, ασχέτως αν παραμένει στην εξουσία ένας σουλτάνος με δημοκρατικό μανδύα, στην πραγματικότητα, είναι τεράστια επιτυχία για κάθε άνθρωπο στον πλανήτη, η άρνηση του τουρκικού λαού να αποδεχθεί ένα στρατιωτικό πραξικόπημα.

Φοβερό το τεράστιο πλήθος που ξενύχτησε και που ξεχύθηκε στους δρόμους της ‘Αγκυρας και της Κωνσταντινούπολης, αλλά και άλλων πόλεων.