Τη δική της εκδοχή για το σχέδιο της κυβέρνησης και τις αντιθέσεις των μετόχων του καναλιού που έσπρωξαν τον σταθμό προς το λουκέτο, δίνει η Όλγα Τρέμη.

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη η Ολγα Τρέμη μιλά στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα για τη ζωή της μετά το MEGA και παρουσιάζει τη δική της εκδοχή για το πώς κατέρρευσε το κανάλι.

- Πώς είναι η ζωή χωρίς το MEGA; Χάλια. Το MEGA για μένα ήταν το δεύτερο σπίτι μου, καθώς εκεί περνούσα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου επί δέκα χρόνια. Κατ’ ανάγκη, λοιπόν, μετά από τόσο καιρό μπλέχτηκα με τον σταθμό και συναισθηματικά. Βέβαια το MEGA δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Το MEGA είναι οι άνθρωποί του και τώρα που το κανάλι θα λείψει -πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα μας αφήσει και τυπικά εκτός από ουσιαστικά- δημιουργείται ένα ευρύτερο κενό, το οποίο δεν αφορά μόνο στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.

- Εννοείτε την πολιτική θέση που εξέφραζε το κανάλι; Εννοώ κάτι βαθύτερο. Ο,τι κι αν λένε για το MEGA, που του χρεώνουν «διαπλοκή» -εντελώς άδικα βέβαια, θα έλεγα ότι ήταν ένα κανάλι θεσμικό. Δηλαδή επεδείκνυε σεβασμό σε μια σειρά από αρχές και αξίες. Κι αυτό είναι σημαντικό μιλώντας για τη δημόσια ζωή μιας χώρας όπως η Ελλάδα, όπου οι θεσμοί προστασίας του δημόσιου συμφέροντος, αντί να ενισχύονται, αδυνατίζουν εδώ και πολλά χρόνια. Ως τέτοιο κανάλι, πιστεύω ότι είχαμε έναν πολύ ισχυρό δεσμό με αυτό που ονομάζουμε «αστική τάξη». Και όταν λέω «αστική τάξη», εννοώ τη μεσαία τάξη. Εννοώ ανθρώπους νοικοκύρηδες, αξιοπρεπείς, που πιστεύουν στην οικογένεια, που προσπαθούν να προκόψουν όχι διά της τεθλασμένης, άρα πιστεύουν και στην αξιοκρατία. Αστική τάξη στο δικό μου μυαλό είναι οι δημοκράτες με την ουσιαστική έννοια του όρου και όχι με βάση κομματικές ταμπέλες, ενίοτε αυθαίρετες. Είναι εκείνοι που δείχνουν ευαισθησία και σεβασμό απέναντι στην τρίτη ηλικία, δεν πουλάνε τους φίλους τους, είναι ανεκτικοί απέναντι στη διαφορετικότητα και οραματίζονται μια καλύτερη κοινωνία για τους ίδιους αλλά και για τα παιδιά τους.

- Αυτή η στενή σχέση του MEGA με την αστική νοοτροπία ήταν το στοιχείο που κατέστησε τον σταθμό ανεπιθύμητο για τη νυν κυβέρνηση και για ένα μέρος της κοινής γνώμης; Δεν νομίζω. Το MEGA δεν ήταν στ’ αλήθεια ο μεγάλος εχθρός όπως ήθελαν να το παρουσιάζουν. Ηταν όμως ο εύκολος στόχος – και μάλιστα με όρους ακραίου λαϊκισμού. Το MEGA κατά καιρούς είχε γίνει σάκος του μποξ για όλους – όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς αρχηγούς κομμάτων ή πρωθυπουργούς κ.λπ. που να μη μας έχουν επιτεθεί τα τελευταία χρόνια. Μας κατήγγελλαν με ανακοινώσεις, δημόσιες δηλώσεις κ.λπ. Απλώς, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αυτό γινόταν καθ’ υπερβολήν, τα πυρά ήταν πιο πυκνά και συστηματικά. Υπήρχε όμως στρατηγική εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που συμπυκνώνεται σχηματικά στην εξής λογική: «Είσαι το σύμβολο της διαπλοκής», έτσι αυθαίρετα, «και άρα εγώ, η κυβέρνηση, λέω ότι μάχομαι τη διαπλοκή, η οποία προσωποποιείται στο MEGA».

- Επομένως ισχύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε το MEGA; Δεν λέω αυτό, δεν συντάσσομαι με αυτή την άποψη. Το αν η κυβέρνηση θα επιθυμούσε να κλείσει το MEGA είναι μια άλλη ιστορία. Πιστεύω πάντως ότι υπήρχε στρατηγικό σχέδιο εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο προέβλεπε στοχοποίηση του καναλιού, αλλά και κάποιων προσώπων-συμβόλων, ταυτισμένων με τον σταθμό. Κακώς δαιμονοποιήθηκε το MEGA ή και ο δικός μου ρόλος. Η αλήθεια δεν έχει καμία σχέση με την όλη μυθοπλασία που αναπτύχθηκε.

- Κατηγορηθήκατε για προπαγάνδα, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος, τον Ιούλιο του 2015. Αναγνωρίζετε σφάλματα στους τότε χειρισμούς σας; Προπαγάνδα έγινε εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. διαδίδοντας ότι το MEGA και άλλοι κάνουν προπαγάνδα υπέρ του «Ναι». Και δυστυχώς η λάσπη μένει. Για να το γενικεύσω, η θεώρηση τύπου «άσπρο – μαύρο» στην πολιτική συνοδεύεται ως φυσικό επακόλουθο από την ανθρωποφαγία σύμφωνα με το κλασικό σλόγκαν «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Αυτή η προσέγγιση κυριάρχησε και ως αντίληψη στην πολιτική με μεγάλη ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω ότι αυτή η διχαστική ρητορεία ήταν ένα πολύ ισχυρό εργαλείο για να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στα ποσοστά που τον έφεραν στην εξουσία. Τώρα πια βέβαια κάποια στελέχη του αντιλαμβάνονται ότι, εκτός από εργαλείο που βοηθά στην ταχεία ανέλιξη, αυτός ο μανιχαϊσμός είναι και αυτοπαγίδευση. Γι’ αυτό και βλέπω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τελευταία έχει παραλλάξει τη ρητορική του, πιθανώς επειδή βλέπει ένα κενό του πολιτικού φάσματος το οποίο επιχειρεί να καλύψει. Αλλά τώρα πια έχουν κολλήσει στη λογική της οξείας πόλωσης τα υπόλοιπα κόμματα.

- Το MEGA, ωστόσο, ήταν ανοιχτά υπέρ του «Ναι». Υπήρξαν ακρότητες που σας έφεραν στη δίνη του κυκλώνα; Επρεπε να έχουμε αυτοπροστατευτεί, όχι τόσο σε ό,τι αφορά την ουσία, αλλά ως προς τον τρόπο που εκφράζαμε την άποψή μας. Παραδέχομαι ότι πιθανόν να έγιναν λάθη από το MEGA ή να υπήρξαν υπερβολές, όχι όμως από πρόθεση. Γιατί κανείς από εμάς δεν είναι τόσο ηλίθιος ή τόσο πουλημένος για να σκεφτεί πώς θα εξυπηρετήσει τον Σόιμπλε. Αυτά είναι μπούρδες. Ακόμη και εάν πάσχεις από τη βαθύτερη ψυχική διαταραχή δεν μπορείς να σκεφτείς ότι λατρεύεις τον Σόιμπλε ή ότι θέλεις να κάνεις σέρβις στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών και τις απόψεις του. Κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ούτε κατά διάνοια. Βεβαίως, όμως, καλλιεργήθηκε η άποψη ότι αυτό κάναμε στο MEGA. Συνειδητά επιχειρήθηκε η ταύτιση: «Είσαι εναντίον του “Οχι”; Είσαι εναντίον μου, είσαι με τον εχθρό. Ποιος είναι ο εχθρός; Ο Σόιμπλε». Αλλά αυτό καλλιεργήθηκε. Ηταν η πόλωση και ο μανιχαϊσμός στην αποθέωσή του.

- Εγιναν σφάλματα ύφους ή και ήθους; Προσωπικά δεν έχω καμία σχέση με την αλαζονεία, ποτέ δεν μιλώ στον τηλεθεατή «από καθέδρας». Και ο καθένας έχει την ευθύνη του εαυτού του. Εγώ δεν είμαι βρεφονηπιακός σταθμός για κανέναν – συνάδελφο ή οποιονδήποτε άλλον. Ωστόσο υπήρξε ζήτημα αλαζονείας, ένα τρομακτικό λάθος της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, από την οποία δεν εξαιρείται το MEGA. Η υπεροψία με τον καιρό νομίζω ότι υποχώρησε κάπως, αλλά εγώ ακόμη και σήμερα, που δεν υπάρχει πια το MEGA, διακρίνω διάσπαρτα στοιχεία αυτής της λογικής να εκδηλώνονται. Πιστεύω ότι είναι ένα τέρας που ελλοχεύει και μπορεί και πάλι να γιγαντωθεί. Η αλαζονεία δικαίως ενοχλεί τον κόσμο. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι μόνο ενόχληση. Θα έπρεπε να είναι οργή. Θα έπρεπε τους αλαζόνες να τους πλακώνουν στο ξύλο. Ποιος είσαι εσύ και ποια είσαι εσύ που θα κουνήσεις σ’ εμένα το δάχτυλο, λέγοντάς μου ότι εσύ είσαι γνώστης της απόλυτης αλήθειας, την οποία εν τη μεγαλοψυχία σου μου τη λες μάλιστα και λίγο σνομπίστικα, με ύφος «πού να χάνω τώρα τον καιρό μου να σου εξηγώ εσένα, ταπεινέ και άσχετε άνθρωπε!».

Ως προς την ουσία, όμως, το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 είχε μία έννοια κρίσιμου εθνικού συμφέροντος, δεν ήταν απλώς άλλο ένα «ματσάκι», όπως θα λέγαμε στην ποδοσφαιρική αργκό. Ηταν μια απόφαση που είχε στρατηγική σημασία για την πορεία της χώρας. Αυτό λοιπόν εξηγεί γιατί το MEGA επέλεξε αυτή τη θέση και εξηγεί ταυτόχρονα τη δική μου στάση. Ωστόσο, αυτό για το οποίο στοχοποιηθήκαμε, υβριστήκαμε, προπηλακιστήκαμε κ.λπ. είναι εν τέλει αυτό που έκανε ο πρωθυπουργός της χώρας. Ο πυρήνας της σκέψης μας στο MEGA αποδείχθηκε ότι ήταν και ο πυρήνας της σκέψης του Αλέξη Τσίπρα.

- Το ερώτημα όμως παραμένει αναπάντητο: Γιατί έκλεισε το MEGA; Για το λουκέτο στο MEGA θα έλεγα ότι επειδή τα εντυπωσιακά πράγματα ή αυτά που φαίνονται ανεξήγητα δεν γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη, δεν είναι δηλαδή κεραυνός εν αιθρία, πρέπει να πούμε μια σύντομη ιστορία. Το MEGA ξεκίνησε ως πολυμελές σχήμα. Στην αρχή ήταν πέντε οι μέτοχοι, στη συνέχεια τέσσερις και στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας του ως το τέλος οι μέτοχοι ήταν τρεις. Αυτό έχει τα καλά αλλά και τα κακά του. Ξεκινώντας από τα καλά, οι μέτοχοι μεταξύ τους είχαν συμφωνήσει ότι θα υπάρχει ένα γενικό πλαίσιο που θα τους εκφράζει όλους, δηλαδή το τρίπτυχο ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, προσήλωση στην ελεύθερη οικονομία, προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Από εκεί και πέρα δεν εμπλέκονταν στην καθημερινή λειτουργία του MEGA, εκτός και εάν στο δελτίο κάναμε κάποια κραυγαλέα γκάφα. Και έτσι ελαχιστοποιούνταν οι παρεμβάσεις εκ μέρους των μετόχων. Διαβουλεύσεις για το ποια θα ήταν η στάση του καναλιού γίνονταν, αλλά αφορούσαν στα μεγάλης σημασίας ζητήματα, όπως οι εκλογές, το δημοψήφισμα κ.λπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, φυσικά, το αποτέλεσμα αυτής της διαβούλευσης με τους μετόχους μάς δέσμευε κατ’ απόλυτο τρόπο. Το MEGA ήταν μια μικρή κοινωνία – κάποιοι συμφωνούσαν και κάποιοι όχι. Σε αυτές τις περιπτώσεις ή συμβιβάζεται κανείς ή παραιτείται. Η αποστασιοποίηση των μετόχων έκανε μεν καλό στην ενημέρωση, αλλά δεν έκανε πολύ μεγάλο καλό στη διοίκηση. Διότι καθυστερούσε, ή εν πάση περιπτώσει δεν άφηνε το περιθώριο να γίνουν μεγάλες ανατροπές που εδώ και χρόνια ήταν προφανές ότι ήταν αναγκαίες για την εξυγίανση του μαγαζιού, η οποία ταυτόχρονα θα το θωράκιζε και οικονομικά.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Πηγή