Μετάθεση προβλήματος. Διάσπαση προσοχής. Διάσπαση της προσοχής μας από τα αληθινά προβλήματά μας. Θα το έχεις παρατηρήσει κι εσύ. Έχεις δέκα χιλιάδες προβλήματα -αληθινά, με αρχή, μέση και (ίσως) τέλος- και όμως εσύ επιλέγεις να δημιουργήσεις ένα ακόμη -φανταστικό κυρίως- για να ξεφύγεις από τα άλλα.
Κοίτα που φτάσαμε. Αντί να κάνουμε μια βόλτα στον ήλιο με το ποδήλατο, να διαβάσουμε ένα καλό βιβλίο, να πούμε δέκα κουβέντες μ” έναν όμορφο άνθρωπο, προτιμάμε να φτιάξουμε ένα άλλο θεωρητικό -κατά κύριο λόγο- πρόβλημα, και σίγουρα μικρότερης σημασίας, για να βυθιζόμαστε σε αυτό ώστε να μην μας πνίξουν τα άλλα, τα σημαντικά ζητήματα!

Έχεις σοβαρά οικονομικά προβλήματα; Βρες απλά έναν άνθρωπο που σου αρέσει και μοιάζει αδιέξοδη κατάσταση, μη του το πεις ποτέ και όποτε βλέπεις ρομαντικές ταινίες κλάψε στα κρυφά για αυτό.
Έχεις οικογενειακά προβλήματα; Ήρθε η ώρα να στήσεις ένα καβγά με τον αδελφό σου και να αρχίσεις να νιώθεις ενοχές γιατί ο λόγος ήταν κάπως ασήμαντος και συ κάπως υπερβολική.
Ε! Μάντεψε… Πουφ! Μόλις χάθηκαν τα οικονομικά και τα οικογενειακά. Ασχολείσαι, επισήμως, με κάτι πολύ πιο ανάλαφρο. Για πόσο όμως; Και τι νόημα έχει;
Η απάντηση είναι για πολύ λίγο. Τα προβλήματα τα οποία τα καλύπτουμε και τα σπρώχνουμε βαθιά μέσα στο βαρέλι που λέγεται «ψυχή» αργά ή γρήγορα θα κάνουν την επανεμφάνισή τους και μάλιστα σε μεγαλύτερες διαστάσεις.

Όσο για το νόημα πίσω από το «βαρέλι» μας; Τίποτα σπουδαίο. Αυτή είναι η τάση της ανθρώπινης φύσης. Μας αρέσει να ξεχνιόμαστε, να φοβόμαστε και δειλιάζουμε όταν φτάνει η στιγμή που πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας.
Αυτό είναι φυσικό. Το παράδοξο είναι γιατί (μερικοί) άνθρωποι επιλέγουμε αυτόν τον τρόπο; Γιατί επιλέγουμε τη δημιουργία ενός ακόμη προβλήματος; Γιατί πιστεύουμε ότι ένα πρόβλημα νικιέται από ένα άλλο πρόβλημα; Μήπως λόγω της γνωστής ομοιοπαθητικής;

Είναι άξιο λόγου το γιατί δεν επιλέγουμε όμορφα μέσα για να ξεχαστούμε για λίγο από τα προβλήματά μας. Είναι φοβερό πως φτάσαμε να ζυγίζουμε τη ζωή μας και να θεωρούμαστε ευτυχισμένοι έτσι.
Καταλήξαμε παραγεμισμένα βαρέλια που σκάνε ξαφνικά και καταστρέφουν ότι βρουν στο διάβα τους. Δε μας φροντίσαμε και γεμίσαμε με σκουπίδια την ψυχή μας και τώρα δυσκολευόμαστε να βρούμε κάτω από αυτά τις επιθυμίες μας, τα όνειρά μας, τα παιδικά εκείνα όνειρα, τα γεμάτα ελπίδα για το μέλλον.

Λοιπόν; Άρχισε. Ένα καλό καθάρισμα θέλει. Ξεκίνα να πετάς ένα-ένα τα σκουπίδια, άρχισε να αδειάζεις για να βρεις ξανά τα όνειρα σου. Δεν είναι κρυμμένα. Στριμωγμένα είναι τα καημένα και ουρλιάζουν από τον πόνο, την κούραση και την απελπισία.
Άπλωσέ τους ένα χέρι βοηθείας για να ξαναβγούν στην επιφάνεια και δε θα σε προδώσουν.
Απλώς δώσε τους την προσοχή που τους αξίζει.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
< < ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°