-Τα μάτια των ανθρώπων είναι η ψυχή τους…
-Και στα δικά μου τα μάτια; Στα μάτια μου τι βλέπεις;
-Δυο θάλασσες. Στη μέση ένας βράχος. Ταλαιπωρημένος πολύ από τα κύματα… Πάνω του στέκομαι να ξαποστάσω όταν λιγοψυχώ. Να ξεκουράζει την κουρασμένη μου φιγούρα όταν αγανακτά από τον κόσμο.

Ένας ήλιος φωτεινός, η λάμψη τους. Μου θυμίζει τα χρόνια μου τα παιδικά. Άσε με σ” αυτές τις θάλασσες να τα ξαναζήσω.
Δυο θάλασες. Άσε με να τις ταξιδέψω. Να ταξιδέψω τι ζωή μου σε δυο μάτια θάλασσες και στεριά ας μη συναντήσω ποτέ. Αμέτρητες οι θάλασσσες του κόσμου… Τυχερή… Τις φυλάκισα σε δυο μάτια.

Μη κλαις. Θα στερέψουν. Τι θα γίνει αν στερέψουν; Μα τι λέω, οι θάλασσες δεν αδειάζουν… Οι θάλασσες με τη βροχή γεμίζουν.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1