Ο έρωτας τελικά αγαπάει τις σιωπές κι εσύ μου λες να στο περιγράψω με λέξεις. Γιατί περιγράφεται αυτό το συναίσθημα αλήθεια.
Ποσό μελάνι έχει σπαταλήσει κόσμος και κοσμάκης για να τον περιγράψει, αλλά ποτέ δεν τον περιέγραψε στο εκατό τοις εκατό.
Πάντα κάποιες στιγμές τις αποτυπώσαμε στο μυαλό μας και δεν καταφέραμε να αποτυπώσουμε σε μια κόλλα χαρτί. Γιατί γράφαμε, σβήναμε και στην συνέχεια σκίζαμε. Αυτή η δουλειά γινόταν συνέχεια.

Εμφανίζεται πάντα με διαφορετικές μορφές. Με χαρά και λύπη, με πολύ καρδιοχτύπι, νευρικότητα, άγχος και ούτε ξέρω τι άλλο μπορώ να περιγράψω.
Μα ο δικός μου έρωτας έχει μια μορφή άλλη. Περίεργη, παράξενη, με λίγο από όλα. Μα με πολύ τρέλα, σε σημείο που λίγο χάνω τον έλεγχο. Ίσως την δική σου μορφή.

Δούλεψε το ένστικτο μου με τα χίλια μαζί σου. Κι έπεσα πάνω σου. Και με ζόρισες πολύ. Εμένα, που λες πως είχα μάθει αλλιώς. Στη στραβή την παραμικρή έπαιρνα το καπελάκι μου και έφευγα. Δεν έδινα ευκαιρίες, δεν ήθελα κιόλας.

Και όμως τα πράγματα αλλάζουν, χωρίς να θες απαραίτητα, από εισβολείς που ούτε τους καταλαβαίνεις. Κι εκεί παίζεις τα ρέστα σου. Γιατί ο έρωτας δεν είναι τυμπανοκρουσίες και τα τοιαύτα. Ο έρωτας, καρδιά μου, είναι απλά πράγματα. Αγγίγματα που σου καθηλώσουν το μυαλό. Βλέμματα, επίμονα, ερωτικά με όλο νόημα που ολόκληρα λεξικά και αν ανοίξεις δε θα μπορέσεις να τα περιγράψεις.
Αυτά τα ύπουλα που σφηνώνουν στον εγκέφαλο σου και δε βγαίνουν ούτε με λοβοτομή.
Φιλιά μαγικά, από εκείνα που παρακαλάς να μην τελειώσουν. Που σου κόβουν τα γόνατα.

Ε, ναι λοιπόν, αυτόν θέλω. Αυτόν που θα με καθηλώσει με ένα βλέμμα μόνο. Θέλω απλά αλλά όχι εύκολα. Θέλω όμορφα αλλά όχι αψεγάδιαστα. Μαγικά και απερίγραπτα συναισθήματα.
Απερίγραπτες ασυνάρτητες σκέψεις γεμάτες από τον έρωτά μας.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1