Xτες το βράδυ πάλι έκανες βόλτες στα όνειρα μου.. με δυο κουβέντες σου μου ψυθίρισες λόγια που με πονάνε. Με μια ασίγαστη μανία να θέλω ό,τι μου λείπει, να θέλω ό,τι μου κράτησες κρυφό. Και απόψε η νύχτα θα διαβει με την τρελλή μου σκέψη, όλη φιλιά και δάκρυα. Που να εισαι; Τι να απόμεινε από σενα να το ζητήσω; Μέσα στο συρτάρι μου μιά φωτογραφία μου θύμισε πατριδα μου πως θα εισαι πάντα μία.. Είναι φορές που μιλάς και δεν ακούγεσαι. Δεν είναι γιατί δεν έχει δύναμη η φωνή σου.. Ούτε γιατί είναι αδύναμα τα θέλω σου. Είναι γιατί κανείς δεν νοιάζεται, Για όσα λες και όσα θέλεις.. Πόσο έχει ο μήνας σήμερα; Σβήνουμε τις ημέρες όπως σβήνει ένα παιδί μία λάθος γραμμένη λέξη: Με μεγάλη προσοχή και μεγάλο ζήλο. Εσείς του εξωτερικού και εμείς του εσωτερικού. Ιδια γλώσσα, ίδια παιδική ηλικία, ίδια εφηβική, το ίδιο ευσυγκίνητοι και το ίδιο κουρασμένοι. Όμως εμάς μας βαραίνει κάτι που ποτέ δεν θα γίνει βάρος στο δικό σας στέρνο. Μια κραυγαλέα σιωπή σφαδάζει τον πόνο της γης. Ένας δαίμωνας ειναι στο προσκεφάλι σου. Είναι η ατελείωτη νωθρότητα, την οποία επέλεξες μήπως και ξεχάσεις. Πρόσεχε, ο δρόμος είναι ανοιχτός, μα ο πόνος μέσα σου. Ποτέ μην φοβηθείς· να λες την αλήθεια, για να μπορείς να ζεις. Κράτα χρυσό και σμύρνα, για τις μέρες που πέρασαν. Για εκείνες τις μέρες, που το λαμπρό στεφάνι τους σε φωτίζει ακόμα. Μα τώρα, για πρώτη φορά, ο ηλιος θάμπωσε. Καταραμένη ζεις, ανάμεσα στους λαούς.. Πήρα και ζωγράφισα πατριδα μου, τα χρώματα της θλίψης.. βιάστηκα και χάθηκα στου πόνου τη γιορτή.. θάμπωσε ο ήλιος που ανέτειλες, σβήστηκαν τ’ αστέρια που ευχήθηκες, και πάλι γεννήθηκε μια μέρα ορφανή…

εγραψε το πιτσιρικι

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1