Δε θέλω να γλυτώσω από τα όμορφα. Όμως τα όμορφα πονάνε.
Πονάνε με τον ίδιο τρόπο που πονάει το πόδι σου όταν πέφτεις στις σκάλες. Το πόδι σου νομίζει ότι μπορεί να ανέβει το σκαλί και ξεκινάει δυναμικά. «Θα το κάνω», λέει.
Και… ΜΠΑΜ! Βρίσκεσαι στο πάτωμα και μόλις έχεις πέσει. Το πόδι σου σε πρόδωσε, δεν τα κατάφερε ενώ ήθελε και ήταν σίγουρο. Τώρα πονάει το πόδι σου και πονάς και εσύ.
Δεν ήθελε να πέσεις αλλά δε μπόρεσε να σε κρατήσει.

Τα όμορφα είναι για λίγους. Όλοι θέλουμε αλλά απλά κάποιοι από εμάς δεν τα καταφέρνουμε. Προσπαθούμε να τα βρούμε και να τα ζήσουμε αλλά ίσως δεν είναι πλέον για εμάς. Είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσεις και ειδικά να τα επιλέξεις για να τα ζήσεις.
Ακόμα πιο δύσκολο είναι να φύγεις από κάτι που θεώρησες όμορφο. Πότε φτάνει η στιγμή που φεύγεις; Όταν βαριέσαι; Όταν έρχεται κάποιος άλλος; Όταν χάνεις τον εαυτό σου; Όταν δεν μπορείς; Και τι λες στον άλλον; Τι λες σε αυτόν που σ” εμπιστεύτηκε; Τι λες σε αυτόν που σ” αγάπησε; Και αν είσαι τόσο μπερδεμένη που τον θέλεις ακόμα και έχεις χάσει τόσο τον εαυτό σου που πια δεν ξέρεις;

Και χωρίζεις και νόμισες ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα σου. Όμως τα προβλήματα δεν αρχίζουν από τους άλλους. Τα προβλήματα αρχίζουν από εμάς τους ίδιους. Και δε νιώθεις καλά με την ψυχή σου κι αισθάνεσαι ότι όλα στραβώνουν.
Και τόσα χρόνια προσπαθείς να μη γίνεις ίδια με την μάνα σου και τόσα χρόνια είσαι ίδια τόσο βαθιά, που ούτε καν το καταλαβαίνεις. Νιώθεις άδεια, άδεια και μόνο άδεια. Δύσκολο να δεις τον εαυτό σου από απόσταση… Όχι όμως ακατόρθωτο!

Και γράφεις, γράφεις, γράφεις για να λυτρώσεις εσένα και τους γύρω σου. Και σε πιάνει μια κούραση, ένας φόβος πιο μεγάλος από τα όνειρά σου. Η ανάσα γίνεται πιο αργή, το κεφάλι σου και το σώμα σου πιο βαριά και τα χέρια σου λυγίζουν, δεν έχουν δύναμη να γράψουν άλλο.

Πώς σώζει ένας άνθρωπος την ψυχή του; Πώς μαθαίνει ένας άνθρωπος να ζει για πρώτη φορά στα 20; Είναι δυνατόν; Και γεμίζεις μέχρι το λαιμό με αμφιβολία, πίεση, ανασφάλεια, φόβο και τελικά πνίγεσαι… Κι εκεί έρχονται τα όνειρά σου και για αυτό δεν αυτοκτονείς. Γιατί μπορεί τα όνειρα σου να είναι πιο μικρά από τον φόβο σου, αλλά υπάρχουν ακόμα.
Όσο υπάρχουν δεν μπορείς ν” αυτοκτονήσεις.
Μόνο αν χαθούν…

Μόνο αν σταματήσεις να ονειρεύεσαι!

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1