Με χωρίζει από τον ουρανό ένα λεπτό γυαλί. Φταίνε τα κυρτά παράθυρα της οροφής που επιτρέπουν στη θύελλα νυχτερινού φωτός των αστεριών να εισβάλει στο δωμάτιο. Είναι δωμάτιο δανεικό, όχι δικό μου. Και όμως, μου χαρίζει γενναιόδωρα άπλετο φως, νυχτερινή πνοή, φεγγάρια και αστέρια.

Οι μικρές στιγμές χαράς που «νοίκιασα» στο δανεικό μου σπίτι, με έβαλαν στη διαδικασία να σκεφτώ πιο βαθιά το νόημα μιας πινακίδας «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ».
Ενοικιάζεται τι; Σε ποιον; Για πόσο καιρό;
Κάθε «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» κρύβει την περιπέτεια της ζωής ενός ανθρώπου… Και κάτι μου λέει πως ήταν η τελευταία φορά που προσπέρασα αδιάφορα μία επιγραφή σαν κι αυτή.

Κάθομαι στη δανεική μου καρέκλα, κρατάω στο χέρι την ολόδική μου κούπα καφέ και σκέφτομαι πώς εγώ, εσύ κι ο άλλος γινόμαστε εκκολαπτόμενοι «ενοικιαστές» από την πρώτη κιόλας μέρα της μικρής μας ύπαρξής.
Αν κάπνιζα, πίστεψέ με, θα είχα ανάψει και τσιγάρο.

Νοικιάζεις σπίτια, νοικιάζεις μερίδιο στην ευτυχία, μερίδιο στη δυστυχία, νοικιάζεις παρουσία στις ζωές των ανθρώπων. Και «πληρώνεις» άλλοτε με χαμόγελα, άλλοτε με δάκρυα, με όνειρα ή εφιάλτες, με συναισθήματα… Με εαυτό!

Το ενοίκιο συμβολίζει το μεταβλητό, είναι προσωρινό, είναι για λίγο. Συμβολίζει το μερίδιό σου στις καλές και κακές πτυχές της ζωής, στον πολυμορφισμό μιας ολόκληρης γκάμας ανθρώπων της ζωής των οποίων θα αποτελέσεις μέρος. Δεν ενδείκνυται, λοιπόν, ούτε να υπεραισιοδοξείς, όταν συνειδητοποιείς ότι «νοίκιασες» σε καλή για σένα γειτονιά, αλλά ούτε και να απαισιοδοξείς, όταν συμβαίνει το αντίθετο.
Έχεις μερίδιο-ενοίκιο σε ΟΛΑ. Στο κάτω-κάτω, άλλαξε γειτονιά. Σε κάθε γειτονιά πληρώνεις με διαφορετικό «νόμισμα», αυτό να θυμάσαι.

Παρόλα αυτά το λίγο μπορεί να διαρκέσει και μια ολόκληρη ζωή. Αναλόγως την υποκειμενική σημασία που δίνει ο καθένας στο «πολύ» και στο «λίγο». Υπάρχουν δανεικά σπίτια που γίνονται σπίτια «μας» και ανθρώπινες σχέσεις που –ευτυχώς για μας– είναι ένα μόνιμο ενοίκιο. «Σπίτια» που μας προσφέρουν ανιδιοτελή αγάπη και εμείς «πληρώνουμε» με το ίδιο νόμισμα.

Σε τελική ανάλυση, αυτό που αναμφίβολα προκύπτει, είναι ότι είμαστε μόνιμοι κάτοικοι μόνο του εαυτού μας. Το μόνο «σπίτι» που φέρει ως τίτλο κυριότητας το όνομά μας. Το πρώτο σπίτι που πρέπει να πασχίζουμε να μείνει καθαρό πριν απ” όλα τα υπόλοιπα.

Οι άνθρωποι έχουν την πολύ κακιά συνήθεια να λερώνουν ό,τι δεν καθαρίζουν οι ίδιοι. Γι αυτό, πριν αυθόρμητα αγγίξεις με λερωμένα χέρια τους ολόλευκους τοίχους του διπλανού σου «σπιτιού», θυμήσου ότι χωρίς τα «κοινόχρηστα» δεν μπορεί να διατηρηθεί η
πολυ-κατοικία.

εγραψε το πιτσιρικι

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1