Τόσες λέξεις, άπειρες… Και υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να πεις τίποτα, σου είναι αδύνατον να αρθρώσεις το παραμικρό.
Στιγμές που το μυαλό »παγώνει» κι οι λέξεις πλέον δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θέλεις. Υποκλίνονται…

Πότε; Κάθε φορά που τα βλέμματα μας συναντιούνται. Κάθε φορά που βρισκόμαστε τυχαία ή δήθεν τυχαία και κοιταζόμαστε για λεπτά…

Εκεί που σε κοιτάω, με κοιτάς και δε μας νοιάζει τι γίνεται γύρω μας.
Εκεί που τα πάντα παγώνουν.
Μόνο εγώ και εσύ.
Εκεί που διαβάζω τις ενδόμυχες σκέψεις σου.
Εκεί που καταλαβαίνω τα πάντα.

Βλέμματα που μαρτυρούν όσα δε μου λες, όσα δε σου λέω. Αυτά μιλούν πιο ξεκάθαρα από εμάς. Αυτά δε ψεύδονται, δε βάζουν τον εγωισμό τους μπροστά, δε φοβούνται να εκφραστούν.
Ότι είναι να πουν, το λένε. Δίχως δισταγμό…

Το δικό μας μέσο επικοινωνίας. Το μόνο που δεν λέει ψέματα!

Βλέμματα που όσα χρόνια κι αν περάσουν, όποτε συναντιούνται θα κοιτάζονται με τον ίδιο τρόπο, τον δικό μας μοναδικό τρόπο…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1