Οι ευκαιρίες που άφησες και σε προσπέρασαν τώρα σε κάποια γωνία αιμορραγούν, τις ξέχασες εκεί και κείτονται στο πάτωμα ματωμένες και με σκισμένα ρούχα. Και το αίμα των δολοφονημένων σου στιγμών το μυρίζει το θεριό τους και βρυχάται.
Κοχλάζει από θυμό, κακία, προσμένει τη στιγμή που θα του λύσουν τα λουριά και θα το αμολήσουν να κατασπαράξει το είναι σου. Το άφησαν νηστικό, αρκετό καιρό τώρα, για να είναι πιο επιθετικό απέναντί σου, θέλουν να σου καταστρέψει την ψυχή.

Δολοφόνησαν τα όνειρά σου χωρίς κανέναν δισταγμό απλά και μόνο για να καλύψουν τον φόβο τους, να ικανοποιήσουν εγωισμούς, καπρίτσια και για να κάνουν επίδειξη της ανύπαρκτης δύναμης τα ανδρείκελα. Έτρεξαν να βάλουν γάζες στις πληγές σου, να σταματήσουν υποτίθεται την αιμορραγία σου, πριν προλάβεις να πάρεις ανάσες οξυγόνου μα δεν ήξεραν τι είχαν να αντιμετωπίσουν.
Την ώρα που φρόντιζαν να τραύματά που σου είχαν δημιουργήσει, καρπώνονταν στην πλάτη τους μια ισόβια αδικία και από δολοφόνοι θα μετατραπούν κάποια στιγμή σε έμμεσα θύματα. Έβαψαν τα χέρια τους με το κόκκινο του πόνου σου και θα το κουβαλούν πάνω τους μια ζωή. Άφησαν παρακαταθήκες για τους επόμενους, να βρίζουν τις επόμενες γενιές.

Τώρα πλέον τους ξέρεις, τους έμαθες καλά. Ξέρεις τι φοβούνται και που στρέφουν τα βέλη τους. Θέλουν να υψώσουν ανάστημα αυτά τα γύναια, που όμοιά τους μάνα δεν έχει ξαναγεννήσει. Φοβούνται τα όνειρά σου, το πείσμα σου, την δύναμη σου που δεν την έχουν. Γιατί έμαθαν σε δυνάμεις δανεικές και όλα αυτά τα δανεικά κάποτε επιστρέφονται. Έπλυναν επιμελώς το μαχαίρι που σε κάρφωσαν για να μην δει ο κόσμος το αίμα σου και τους σιχαθεί, γιατί αυτό τρέμουν, την γνώμη του κόσμου, την κατακραυγή.

Ξεκούρασε το όραμά σου, πλησιάζει η μεγάλη ώρα της επανάστασής σου. Οπλίσου με θάρρος και βάλε φωτιά στους «νόμους» και την «τάξη» τους. Έχεις μπροστά σου να υπερασπιστείς το μέλλον σου, έχεις να προστατεύσεις την ψυχή σου. Ανάγκασέ τους να τραπούν σε άτακτη φυγή, δώσε τους πολλούς ακόμα λόγους να σε φοβούνται και άφησέ τους να βγουν από τα καβούκια τους.
Εσύ τώρα είσαι έτοιμος, για μια επανάσταση που όμοιά της δεν την χωράει ο ανθρώπινος νους. Τη δική σου επανάσταση. Κι αν θελήσουν να σε πείσουν πως δε δικαιούσαι να ονειρεύεσαι, θυμήσου το δάκρυ περηφάνιας της μάνας σου όταν γεννήθηκες και προχώρα. Να καταλάβουν ότι με ψυχές και ανθρώπους, αρπαχτές δεν κάνουμε.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1