Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ Κανείς Δημόσιος Υπάλληλος! Αυτή είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ συνταγή σωτηρίας της Ελλάδος

blog-lazy-1024x683

Αυτή είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ συνταγή σωτηρίας της Ελλάδος. Μην έχετε αυταπάτες. Εάν θέλετε η Ελλάδα να υπάρχει μετά από 10 χρόνια θα πρέπει να καταργηθεί χθες η μονιμότητα στο Δημόσιο. Κανείς Δημόσιος Υπάλληλος και Κανείς Ολιγάρχης που θα διαπλέκεται με το Δημόσιο.

Διαφορετικά πάπαλα. Ετοιμάσου να γίνεις πρόσφυγας στον τόπο σου. Δες τι συμβαίνει στη Μύκονο και θα καταλάβεις που πάει το πράγμα.

Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Αν το συντεχνιακό κράτος συνεχίσει να ασκεί την ολέθρια εξουσία του, το πλοίο Ελλάς πάει κατ’ ευθείαν στα βράχια. Και θα πάρει μαζί του δικαίους και αδίκους. Στην παρούσα φάση της οκταετούς κρίσης, η οποία πάει και αρκετά πιο πίσω, τα λόγια περιττεύουν και δεν πείθουν. Απαιτούνται έργα ολκής, και μάλιστα με την διαδικασία του επείγοντος.

Στην σημερινή Ελλάδα, η μη βαθειά μεταρρύθμιση του συντεχνιακού κράτους είναι μία ανοικτή πληγή και από την μολύνεται όλος ο κοινωνικός ιστός. Όπως κατ’ επανάληψιν έχουμε γράψει, από χρόνια, η λογική που διέπει το συντεχνιακό κράτος έγκειται στο να εξυπηρετούνται οι άνθρωποί του και όχι οι πολίτες. Αποτελεί έτσι πολλαπλασιαστή αβεβαιοτήτων για την δημοκρατία, η οποία, επιπροσθέτως, πλήττεται και από το απαράδεκτο εγχώριο πελατειακό σύστημα, που και αυτό είναι άρρωστο.

Στο πλαίσιο αυτής της –οδυνηρής για μία ανοικτή(;) κοινωνία– πραγματικότητας, ο συνδικαλισμός στηρίζεται στους κρατικοδίαιτους εργαζόμενους οι οποίοι, με την σειρά τους, είναι ταυτοχρόνως προϊόντα και παραγωγοί του πολιτικού πελατειακού συστήματος. Παρατηρούνται έτσι δύο πολύ σοβαρά φαινόμενα, που είναι η πτώση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας και η υπερ-διοίκηση μίας υποκυβερνώμενης χώρας, στην οποία οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες προκύπτουν από το συντεχνιακό κράτος, τις καταχρήσεις του και την ακαμψία του.

Όσο για τα ποσοτικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν την μη αμφισβητήσιμη άποψή μας, είναι εντυπωσιακά. Από το 1990 έως και το 2009, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, υπό διάφορες σχέσεις εργασίας, αυξήθηκαν κατά 39%, με αποτέλεσμα η άνοδος αυτή να οδηγήσει σε πτώση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι, την ίδια περίοδο, στον χώρο της δημόσιας παιδείας δημιουργήθηκαν περί τις 27.000 νέες θέσεις εργασίας, την στιγμή που ο μαθητικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 23% και πλέον. Στην δημόσια τάξη, η απασχόληση αστυνομικών και άλλων εργαζόμενων αυξήθηκε σε ποσοστό 26%, οι ώρες εργασίας μειώθηκαν εβδομαδιαίως από 42 σε 38 και η εγκληματικότητα παρουσίασε άνοδο 53%. Επίσης, οι υπάλληλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αυξήθηκαν κατά 30%, ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες της παραμένουν απελπιστικά ανεπαρκείς.

Όλα αυτά τα ποσοτικά στοιχεία, αλλά και το κόστος του δημόσιου τομέα που είναι από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ποσοστό συμμετοχής στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν άνω του 50% έως το 2009, καταλήγουν σε μία θεμελιώδη συμπερασματική διαπίστωση: το συντεχνιακό κράτος, παρά κάποιες αλλαγές που έγιναν στην περίοδο των μνημονίων, είναι ο μεγάλος εχθρός της δημοκρατίας μας και η ισχυρότερη τροχοπέδη της οικονομίας. Αν λάβουμε δε υπ’ όψιν μας και τις κατά καιρούς απειλητικές δηλώσεις και εκδηλώσεις δημοσίων φορέων κατά της ανοικτής κοινωνίας, τότε το συντεχνιακό κράτος στην χώρα μας είναι και ένα απίστευτο εκκολαπτήριο τρομοκρατικής ιδεολογίας. Με βάση, δηλαδή, την πολιτική επιστημονική θεωρία, το συντεχνιακό κράτος είναι στην ουσία και φασιστικό.

Συνιστά έτσι καίρια απειλή για τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας, οι οποίοι πλέον ούτε αντιδρούν στις αυθαιρεσίες του αλλά ούτε και πιέζουν τους εκπροσώπους της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας να αντιδράσουν τουλάχιστον αυτοί. Μέχρι πότε, όμως, θα είναι ανεκτή η κατάσταση αυτή; Μέχρι πότε το συντεχνιακό κράτος θα σέρνεται στον αντιδημοκρατικό δρόμο του, παρασύροντας σε αυτόν τα πιο δυνατά και ζωντανά στοιχεία μίας καταρρέουσας κοινωνίας; Μέχρι πότε οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι όπως αποκαλύφθηκε έχουν στείλει στο εξωτερικό πάνω από 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ, θα παραμένουν ανενόχλητοι; Έως πότε η διαπλοκή θα ορίζει πώς πρέπει να λειτουργεί η ελληνική οικονομία και προς όφελος ποίων;

Είναι γνωστό ότι όλες οι καταχρήσεις οδηγούν σε δυσάρεστες καταστάσεις, ενίοτε τραγικές. Υπάρχουν όμως και θεραπείες, που μπορούν να μειώσουν αισθητά το εύρος των ζημιών που προκαλούν. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα πρέπει να αποφασίσουμε τί θέλουμε και πώς. Στην ψηφιακή εποχή, ο χρόνος κυλά ταχύτατα και δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια στις λήψεις αποφάσεων. Κάποιοι, λοιπόν, ας πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα. Ενδεχομένως δε, δια δημοψηφίσματος, ας ζητήσουν και την γνώμη του ελληνικού λαού. Ας τον ρωτήσουν, για παράδειγμα, αν συμφωνεί να πληρώνει 60 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για να έχει αυτό το κράτος που όλοι γνωρίζουμε. Ένα παρόμοιο δημοψήφισμα ίσως να αποτελούσε και κορυφαία ευρωπαϊκή πρωτιά, για όσους κόπτονται για την δημοκρατία.

Ακολουθεί απόσπασμα από την Εκθεση Πόρτερ: Για το οικονομικό έτος 1947-48, οι δαπάνες της κυβέρνησης είχαν υπολογιστεί ότι βρίσκονται στο 200% από το ποσό που χρειαζόταν προπολεμικά. Ο δυσθεώρητες στρατιωτικές δαπάνες -το 32% του προϋπολογισμού!- εξαιτίας του εν εξελίξει εμφυλίου και του κλίματος “ανασφάλειας και αστάθειας” καθιστούσαν “κάθε ορθολογικό σχεδιασμό αδύνατο”. Τα σώματα ασφαλείας απασχολούσαν περίπου 172.000 υπαλλήλους. Ο ίδιος ο Πόρτερ σημειώνει ξεκάθαρα ότι “η εσωτερική ειρήνη και η διευθέτηση των εδαφικών διαφορών είναι οι δυο πιο σημαντικοί παράγοντες στην ανασυγκρότηση”.Πέρα από την επείγουσα εσωτερική κατάσταση, η Έκθεση σημειώνει ότι το κράτος έπρεπε να καλύψει ένα μισθολογικό κόστος των δημοσίων υπαλλήλων που ήταν κατά 44% μεγαλύτερο σε σχέση με το ποσό πριν από τον πόλεμο, ενώ και ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είχε αυξηθεί δυσανάλογα με το κόστος, κατά 65%. Πρόκειται για ένα ανθρώπινο δυναμικό που χαρακτηρίζεται “εκτεταμένο, υποαμοιβόμενο και απογοητευμένο”. Ο Πόρτερ υπολογίζει μάλιστα ότι το 20% των Ελλήνων -περίπου 1,5 εκατομμύριο πολίτες- σε εκείνη τη φάση ήταν είτε δημόσιοι υπάλληλοι είτε εξαρτημένοι από το κράτος. Ακόμη, αναφέρεται σε επιπλέον ένα εκατομμύριο απόρους, εξαρτημένους από κρατική βοήθεια.

traabob950x330

Φιλοθέη 2011.
Ο Μπομπ Τρα, μόνιμος αντιπρόσωπος του IMF στην Αθήνα, κατοικούσε αρχικά σε ένα διαμέρισμα της Φιλοθέης το οποίο η ΕΛ.ΑΣ. έχει μετατρέψει σε φρούριο. Ακόμη και το κροτάλισμα των εξατμίσεων από τα παπιά των delivery boys που ακούγονται στο βάθος πίσω από τις φυλλωσιές προκαλεί κόκκινο συναγερμό.
Οι άνδρες ασφαλείας τινάζονται σαν αιλουροειδή, κάποιοι από δαύτους φοράνε τις μάσκες του χημικού πολέμου ενώ κάποιοι αλλοι ξαπλώνουν πίσω από τον μαντρότοιχο με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Χαλαρώνουν μόνο όταν ακούσουν τον επικεφαλής να τους φωνάζει
-Πιτσαδόρος ρε χαιβάνια, δεν είχατε πιτσαδόρο στα χωριά σας;
Ένα βράδι δύο δημοσιογράφοι μεγάλης αθηναικής εφημερίδας επιχείρησαν να προσεγγίσουν το σημείο και να πάρουν συνέντευξη από τον σκληροτράχηλο Μπομπ Τρα.
Οι περίοικοι τους πήραν χαμπάρι και ειδοποίησαν την ασφάλεια. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, όσο χρειάζεται ένα κοράκι να σφυρίξει πέναλτυ υπέρ του Ολυμπιακού στο πρόσταγμα «Θωμάς», η περιοχή γέμισε περιπολικά. Ο ένας από τους δύο δημοσιογράφους, ο πλέον έμπειρος, κατάφερε να χαθεί στο σκοτάδι. Ο άλλος, πιο ψάρακλας, έδωσε μια και άρχισε να σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο σαν τον Ταρζάν για να μην τον εντοπίσουν τα όργανα. Έζησε ένα θρίλερ αλλά στο τέλος τα κατάφερε.
Ο Μπομπ σε αντίθεση με τον Πολ Τόμσεν και τις γνωστές περιπέτειές του με την Σουζάνα- της μεγάλης εγχώριας Τράπεζας- ζει στην Αθήνα μια αυστηρή, τυπική ζωή. Το χειρότερό του είναι οι διαρροές στα ΜΜΕ γι αυτό και έκανε ολόκληρο επεισόδιο με τον δημοσιογράφο του ΒΗΜΑτος Ζώη Τσώλη.
Ο ίδιος σε αραιά διαστήματα δέχεται να συναντήσει εκπροσώπους του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου, ανθρώπους της αγοράς που λέμε και να κουβεντιάσει μαζί τους για τον αντίκτυπο των μέτρων που έχουν ενσκήψει σαν τον τυφώνα Sandy.
Σε μία από αυτές τις συναντήσεις, ένα βράδι σε σπίτι της Φιλοθέης, ο Μπομπ Τρά έδωσε την δική του ανατριχιαστική μαρτυρία για το πως επιλέχθηκε το πετσόκομα μιθών και συντάξεων, μαζί με τα χυδαία χαράτσια που ακολούθησαν.
Η παράθεση των γεγονότων είναι σοκαριστική για το μέγεθος της ενοχής δύο εκ των πρωταγωνιστών της κόλασης που βιώνουμε. Των κ.κ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Έτσι το κυνήγι του Παπανδρέου στο εστιατόριο του Βερολίνου, είναι το λιγότερο από όλα όσα θα μπορούσαν να του συμβούν στην κλίμακα από το μηδέν έως τον «Καντάφι».
-Δώσαμε (η Τρόικα) 3 εναλλακτικές στον κ. Παπακωνσταντίνου-άρχισε να διηγείται ο Μπομπ Τρα. H πρώτη ήταν να απολυθούν άμεσα 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Ο Παπακωνσταντίνου που τον είχαμε στην άλλη άκρη του ακουστικού μας είπε «περιμένετε να ενημερώσω τον κ. Παπανδρέου».
Ήμασταν στη γραμμή όταν μας μετέφερε την κάθετη άρνηση του τότε πρωθυπουργού, «με τίποτε, είναι ψηφοφόροι μας, αυτοί μας στηρίζουν».
Η δεύτερη εναλλακτική ήταν να γίνει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση μια καταιγίδα αποκρατικοποιήσεων. Κι αυτό το αρνήθηκε με το ίδιο επιχείρημα «αυτοί μας στηρίζουν».
Η τρίτη και τελευταία εναλλακτική ήταν το κόψιμο μισθών και συντάξεων. «Ναι αυτή είναι η καλύτερη λύση…Αυτό να κάνουμε…» μας απάντησαν ομόφωνα οι κ.κ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°









πηγη