Τσαφ

7550

Και τώρα μ’άφησε ελεύθερη.Δε με γκρεμίζει, δε με καίει. Δεν ξέρω αν ήταν αυτός η κόλαση. Μα τούτος ο παράδεισος δε μου ταιριάζει. ~(Ο όμορφος δεσμώτης- Dramaholics)

Τρέχω με εκατό.
Η άσφαλτος χάνεται κάτω απ” τις ρόδες.
Ανοιχτά παράθυρα. Αέρας μπλέκει τα μαλλιά μου.
Η μουσική στο τέρμα. Φτύνω τα λόγια δυνατά, σα να γράφτηκαν για μένα.
Τα δέντρα γίνονται μορφές, με προσπερνούν.
Εκατόν δέκα.
Εγώ τα προσπερνάω.
Ψάχνω το στόχο. Το μετά. Αυτό που θα “ρθει.
Ο ήλιος κάνει μια βαθιά βουτιά στη θάλασσα.
Ακούγεται πολύ ρομαντικό, αλλά βιάζομαι.
Εκατόν είκοσι.
Ελπίζω σε μια ώρα να “χω φτάσει.
Αν δε βρω στροφές, κίνηση, αν δεν μείνω από βενζίνη.
Ένα καράβι σκίζει το νερό στα δύο.
Ερωτευμένα σπουργίτια πετούν από δέντρο σε δέντρο.
Δεν έχω χρόνο για χάσιμο.
Εκατόν τριάντα.
Κανένα όριο ταχύτητας δε με σταματάει.
Χορεύω μ” αγωνία πάνω στο γκάζι. Τρέχω. Να φτάσω.
Ένα ζευγάρι σταματημένο στην άκρη του δρόμου.
Κοιτά το φεγγάρι, φιλιέται στο φως του.
Εκατόν σαράντα.
Κορόιδα! Όταν φτάσω, θα δείτε.

Είκοσι, δέκα, μηδέν. Έφτασα; Κατεβαίνω απ” το αμάξι μουδιασμένη και γεμάτη λαχτάρα.
Έφτασα!;
Σκοτάδι.
Η καρδιά μου χτυπά δυνατά, κάπου εδώ πρέπει να “ναι. Φοβάμαι.
«Είναι κανείς εδώ» ; Η βροχή πέφτει με θόρυβο, πάνω στο καπό
Ακολουθώ με το δείκτη μια σταγόνα που τρέχει στο τζάμι.
Αυξάνει ταχύτητα, ξεπερνά κάθε εμπόδιο.
Βολίδα στο στόχο.
Προσπερνά τη βουτιά και τον έρωτα.
Αγνοεί τη ρωγμή στο νερό, το ζευγάρι.
Μόνο τρέχει. Κι ο δείκτης μου τρέχει μαζί της.

Τσαφ…
Η σταγόνα γλιστράει στη χαραμάδα του αμαξιού.
Και χάνεται.
Πριν δει τον ήλιο, τα σπουργίτια, το καράβι, τα φιλιά.
Τσαφ…

Φρένο.
Το πατάω μανιωδώς, μα είναι αργά να σταματήσω.
Πηγαίνω με χίλια, χάνω τον έλεγχο. Δε θέλω να φτάσω. Ήλιος, σπουργίτια, καράβι, φιλιά.
Το φρένο σπάει κι εγώ γλιστράω στη χαραμάδα.
Τσαφ…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°