Αποφάσισα να γράψω κάτι για εσένα, που εδώ και καιρό με αντιπαθείς, μάλλον για να δούμε τα πράγματα ως έχουν δεν με συμπάθησες ποτέ, που εδώ και καιρό ξέρω πολύ καλά πως με βρίζεις, με χλευάζεις, με μειώνεις σε κάθε ευκαιρία που σου δίνεται, πάντα βέβαια πίσω από την πλάτη μου γιατί μπροστά μου άχνα δεν βγάζεις. Εντάξει, λογικό δεν είμαστε όλοι γενναίοι, κάποιες έχουν μάθει να κρύβονται πίσω από φθηνά παντελονάκια.

Ξέρω, θεωρείς ότι εγώ ήμουν αυτή που σου χάλασε τα μεγαλεπήβολα σχεδιάκια σου, εγώ ήμουν αυτή που έβαζα ιδέες. Πόσο λάθος έκανες μικρό ανόητο κατευθυνόμενο πλάσμα, μάθε λοιπόν ότι αυτές οι αποφάσεις είναι συλλογικές.
Ξέρω ότι έχεις ορκιστεί να με καταστρέψεις, να με πατήσεις κάτω σαν σκουλήκι, το διατυμπανίζεις και το διαλαλείς σαν τον τρελό τελάλη του χωριού, όπου βρεθείς και όπου σταθείς. Ξέρω ότι αυτή την στιγμή που το διαβάζεις τα συναισθήματά σου κάνουν ανελέητο πάρτι, οι καρδιακοί σου παλμοί χτυπούν κόκκινο, οι φλέβες του λαιμού σου έχουν πεταχτεί και οι οφθαλμοί σου έχουν διογκωθεί από τον εκνευρισμό. Μα είσαι τόσο προβλέψιμη, ωστόσο προσπάθησε να ηρεμήσεις αλλιώς κατέφυγε σε άλλες λύσεις…

Σε έμαθα πολύ καλά τόσο καιρό, για αυτό φρόντισα να καμουφλαριστώ από το πέπλο της άγνοιας, έκανα ότι δεν καταλάβαινα τίποτα και οι κουβέντες μου μετρημένες και λίγες. Σε απογοήτευσα ε, αλλιώς νόμιζες πως ήμουν, δεν πειράζει, έχω και εγώ την πανοπλία μου. Όσα λιγότερα καταλάβαινες από εμένα, τόσο καλύτερα, απλά ξέρεις πια είναι η διαφορά μας, ότι εγώ έχω το θάρρος να σε κοιτάξω κατάματα και να σου πω «ναι ρε δεν σε γουστάρω, ναι ρε δεν μου αρέσεις καθόλου σαν άνθρωπος».
Σε ξέρω, σε έμαθα καλά, εσύ δεν κατάφερες να με μάθεις. Τους ανθρώπους κάποιες στιγμές πρέπει να τους προκαλείς για να τους μάθεις, αλλά εσένα σε χαρακτηρίζει η ατολμία. Δεν πειράζει είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι.

Ξέρω τι σε κάνει να χαμογελάς και να σου προσφέρει «συναισθηματική» ασφάλεια. Για εσένα το θαύμα της ζωής σου, περιορίζεται σε έναν φουσκωμένο τραπεζικό λογαριασμό. Για εμένα πάλι συντελούνται καθημερινά θαύματα γύρω μου, άνθρωποι γίνονται καλά από αρρώστιες, άνθρωποι αγαπιούνται, άνθρωποι ερωτεύονται, άνθρωποι ονειρεύονται, άνθρωποι ελπίζουν.

Είναι ξεκάθαρο πως ανάμεσά μας υπάρχει χάσμα επιθυμιών. Δεν σε κατακρίνω, επιλογή σου είναι, μα σε λυπάμαι πολύ. Λυπάμαι το περιορισμένο σου μυαλό που έχει πέσει σε μια παγίδα που θα την καταλάβεις στο μέλλον. Σε λυπάμαι γιατί έχεις μπερδέψει τις έννοιες των λέξεων «ωραία και όμορφη». Είσαι ωραία τώρα μα δεν θα είσαι όμορφη για πάντα. Όμορφοι είναι οι καλοσυνάτοι άνθρωποι. Και λυπάμαι, εσύ δεν είσαι και αυτό είναι που θα σε χαντακώσει. Σε λυπάμαι γιατί εξακολουθείς να παραμυθιάζεις τον άθλιο εαυτούλη σου με αδιάφορες «αλήθειες» που μόνο τα τσιράκια σου ενστερνίζονται και πιστεύουν. Οι υπόλοιποι μακριά από σένα θέλουν να είναι.

Ξέρω ότι με αυτό μεγαλώνω την αντιπάθεια σου προς το πρόσωπό σου και τα σενάρια καταστροφής μου πυροδοτούνται πάλι στο μυαλουδάκι σου, αλλά να σου πω την αλήθεια καρφί δεν μου καίγεται.
Ξέρω, ξέρω μάζεψε τώρα τα τυχάρπαστα γυναικάκια της σειράς σου να τους τα πεις και να σε κολακέψουν. Αχ, δύσκολη η αλήθεια να την αντιμετωπίσεις, χρειάζεται μετωπική σύγκρουση με τον εαυτό σου σε καθρέφτη και φουλ τσαλάκωμα και εσύ δεν ξέρεις από αυτά.

Σε λυπάμαι γιατί στην φυλακή που σου έχουν επιβάλλει, σου έχουν δώσει οδηγίες χρήσης της και σε έχουν μετατρέψει σε μηχάνημα που δουλεύει με κέρματα. Και νομίζω ότι μεγαλύτερη απώλεια από το να χάσεις τον εαυτό σου δεν υπάρχει. Αλλά για να τον χάσεις πρέπει να τον έχεις βρει κιόλας. Εσύ συνέχισε να αναζητάς τον εαυτό σου ίσως συναντηθείτε κάποια στιγμή.

Αυτά προς το παρόν και εις το επανιδείν.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1