Η τραγικότητα της είδησης της δολοφονίας του 28χρονου, που ζήτησε τα δεδουλευμένα της φίλης του, φαίνεται να καλύπτει μια τρομακτική ομοιότητα των μπράβων της νύχτας με την κυβερνητική πολιτική, για την οποία …
ολύ λίγα μέσα ενημέρωσης θέλουν να μιλήσουν.
Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη την τραγική κατάληξη του περιστατικού και ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε ότι στη θέση του 28χρονου και της φίλης του βρίσκεται ένας κλάδος εργαζομένων ή συνταξιούχων που διαμαρτύρεται για τις περικοπές μισθών, τα χαράτσια, την άρνηση πληρωμής υπερωριών και γενικότερα την καταλήστευση των δεδουλευμένων του.
Ο εργοδότης, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, απαντά σχεδόν πάντα στέλνοντας τους «μπράβους» του (στη δεύτερη περίπτωση τα ΜΑΤ) για να ξυλοκοπήσουν όσους ζητούν τα χρήματά τους.
Και στις δυο περιπτώσεις η διεκδίκηση των δεδουλευμένων μπορεί να χαρακτηριστεί παράνομη με μια στενή ερμηνεία του νόμου – στην πρώτη περίπτωση γιατί ο 28χρονος κινήθηκε εξωδικαστικά, στη δεύτερη γιατί οι όλες οι δυναμικές εργατικές κινητοποιήσεις κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές από την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη της χώρας.
Παρόλα αυτά, τα μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν την κυβέρνηση θα μεταδώσουν την πρώτη είδηση καταδικάζοντας τη βία του εργοδότη (γιατί το θέμα πουλάει και δεν έχει εκ πρώτης όψεως μεγάλο πολιτικό κόστος) ενώ στη δεύτερη θα καταδικάσουν τη «βία» των εργαζομένων.
Θα τεκμηριώσουν, μάλιστα, αυτή τους την στάση με το γνωστό επιχείρημα ότι το κράτος διαθέτει το μονοπώλιο στη νόμιμη χρήση βίας ενώ ο ιδιότης εργοδότης όχι.
Πόσο πραγματικά διαφέρει όμως η νοοτροπία ενός νονού της νύχτας με την κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (και των κατά καιρούς δεξιών παρατρεχάμενων Καρατζαφέρη, Κουβέλη κλπ);
Θεωρητικά η απάντηση είναι ότι διαφέρουν πολύ γιατί μια κυβέρνηση μπορεί να μεριμνά για το συνολικό συμφέρον της κοινωνίας δυσαρεστώντας ορισμένα τμήματά της και γιατί πράγματι διαθέτει το μονοπώλιο στην άσκηση νόμιμης βίας.
Πρακτικά όμως όλοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση μεριμνά μόνο για τα συμφέροντα συγκεκριμένων τραπεζών και οικονομικών παραγόντων και πως η δράση της δεν έχει την παραμικρή νομιμοποίηση αφού στην πλειονότητά τους οι οικονομικές αποφάσεις της λαμβάνονται κατά παράβαση του Συντάγματος και χωρίς την έγκριση του κοινοβουλίου – αλλά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
Οι δράστες της στυγερής δολοφονίας θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη γιατί το έγκλημά τους είναι άμεσα ορατό. Οι πρωθυπουργοί του μνημονίου όμως, που ευθύνονται για δεκάδες χιλιάδες θανάτους θα μείνουν ατιμώρητοι.. Εκτός εάν…
