Τα κολλεγιόπαιδα και η αντίδραση της Ευρώπης
Πριν από λίγες ημέρες, ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, προέβη σε μια εντυπωσιακή μονομερή κίνηση, μειώνοντας το ευρωπαϊκό επιτόκιο στο 0,25%. Η κίνηση αυτή ήταν αντίθετη στην…
πάγια τακτική της Γερμανίας της Μέρκελ και του Σόιμπλε, οι οποίοι κινούνται με βάση το δόγμα «Καλό είναι ότι συμφέρει την Γερμανία». Χαρακτηριστική ήταν άλλωστε η δυσφορία του διοικητή της Bundesbank, Γιενς Βάιντμαν, ο οποίος κατά την διάρκεια της συνεδρίασης αντέδρασε και ψήφισε αρνητικά σε αυτή την πρόταση.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο Μάριο Ντράγκι, έπραξε το αυτονόητο, βλέποντας ότι οι επιχειρήσεις στην Ευρώπη βρίσκονται υπό το καθεστώς ασφυξίας με εντολή μάλιστα του Βερολίνου και του διευθυντηρίου της Φρανκφούρτης. Προχθές, ο Πίτερ Μπόφινγκερ, ένας εκ των «σοφών» και συμβούλων της γερμανικής κυβέρνησης, προέβη στην αποκάλυψη ότι η Γερμανία κερδίζει περί τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως από την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση. Αυτό βέβαια πέρα από όλα τα υπόλοιπα, συμβαίνει διότι η Γερμανία είναι από τις ελάχιστες αν όχι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, η οποία δανείζεται με εξευτελιστικά και μερικές φορές με μηδενικά επιτόκια, προβαλλόμενη ως η μοναδική φερέγγυα οικονομία, η οποία εξακολουθεί να αναπτύσσεται.
Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως φαίνονται και η «ανάπτυξη» της Γερμανίας πολύ σύντομα αναμένεται να αποδειχθεί μια «φούσκα», η οποία αν «σκάσει», αναμένεται να πλήξει πρώτα και κύρια τους Γερμανούς πολίτες, αλλά και να δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στην ασθμαίνουσα ευρωπαϊκή οικονομία. Τα στοιχεία, που βγαίνουν στην επιφάνεια, αποδεικνύουν ότι η «κρίση», αυτό δηλαδή το πράγμα που τεχνηέντως δημιούργησε η Γερμανία στην Ευρώπη και στήριξαν διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με αυτές του Νότου να σέρνουν τον «χορό», ανεβαίνει προς τον εύρωστο οικονομικά Βορρά, ακολουθώντας την πορεία της θεωρίας του «μπούμερανγκ».
Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία έχει σταματήσει να αναπτύσσεται ή τουλάχιστον η ανάπτυξή της βρίσκεται οριακά πάνω από τα μηδενικά όρια. Στο εσωτερικό της Γερμανίας γίνεται ένας μεγάλος διάλογος και ασκούνται πιέσεις ώστε να δουν και οι Γερμανοί πολίτες τα πλεονεκτήματα των κερδών της χώρας τους από την απομύζηση άλλων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες δυστυχούν για χάρη τους. Η γερμανική κυβέρνηση, η Άνγκελα Μέρκελ και οι φίλοι της τεχνοκράτες γνωρίζουν άριστα την πηγή των «εισοδημάτων» τους και αρνούνται πεισματικά να «μοιράσουν χρήμα» στον λαό και περιορίζονται να δηλώνουν ότι θα προσπαθήσουν να μην επιβάλλουν νέους φόρους στον γερμανικό λαό. Κρατάνε με νύχια και με δόντια το εμπορικό και όχι μόνο πλεόνασμά τους μακριά από τα αδιάκριτα μάτια και τις τσέπες των Γερμανών πολιτών, προκειμένου να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες ημέρες, οι οποίες είναι προ των πυλών.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο διοικητής της Bundesbank, Γιενς Βάιντμαν, αρνείται πεισματικά οποιαδήποτε χαλάρωση νομισματικής πολιτικής της Ευρώπης, γεγονός το οποίο θα συρρικνώσει το γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα. «Δεν υπάρχει εύκολη έξοδος από την κρίση» υποστηρίζει με πάθος ο Βάιντμαν, για να προσθέσει ότι «Το να τυπώσουμε χρήμα σίγουρα δεν είναι η λύση». Ασφαλώς και δεν είναι η λύση. Για τους Γερμανούς βεβαίως, Είναι πραγματικά εξοργιστικό το θράσος κάποιων κολλεγιόπαιδων, τα οποία παίζουν με τους αριθμούς και τους ανθρώπους, όπως για παράδειγμα ο απίθανος τύπος Γέργκ, Άσμουσεν, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ ή ο ακόμα πιο γραφικός Ολλανδός εκτροφέας χοίρων, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος διορίστηκε από την Άνγκελα Μέρκελ ως πρόεδρος του Eurogroup!!! Τέτοιου τύπου άνθρωποι, οι οποίοι έχουν βουλιάξει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, πολυεθνικούς κολοσσούς σε ολόκληρο τον πλανήτη, «έχουν πέσει με τα μούτρα» και έχουν διοριστεί σε ευρωπαϊκές ή εθνικές δημόσιες θέσεις. Θέσεις που αμείβονται με ζεστό (και αρκετό μάλιστα) δημόσιο χρήμα των Ευρωπαίων φορολογουμένων.
Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι στην Ευρώπη υπήρξε σχεδιασμός για όλα αυτά τα πράγματα. Ένας σχεδιασμός, ο οποίος ξεκίνησε πριν από είκοσι περίπου χρόνια. Προτεραιότητα υπήρξε ο αφανισμός πολιτικών ανδρών και ηγετών στο ευρωπαϊκό έδαφος. Κι όταν αυτό συνέβη ή έμειναν πια τόσο λίγοι που ο πολιτικός συσχετισμός δεν τους επέτρεπε να αντιδράσουν μπροστά στην λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου ταλιμπανισμού, τα πράγματα είχαν αρχίσει πλέον να δρομολογούνται. Η νομισματική ένωση άλλωστε έχει γίνει παραδεκτό ακόμα και από τους χαρτογιακάδες του «τεχνοκρατισμού» ότι έγινε στο πόδι. Οι τεχνοκράτες δεν παραδέχονται εύκολα τα λάθη τους. Απλώς επισημαίνουν κυνικά ότι το «λάθος» ήταν συνειδητό, προκειμένου να υλοποιηθούν τα σχέδια. Γνωρίζοντας ότι πια κανείς δεν μπορεί να αποχωρήσει (από όσους έχουν μπει) στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, καθώς αυτό ισοδυναμεί με ανείπωτη οικονομική τραγωδία ή και εθνική καταστροφή, απειλούν κάθε τόσο με μια «κρίση του Ευρώ».
Πρόκειται για απίστευτους τυχοδιώκτες, για θρασύτατους οικονομικούς απατεώνες ή «Οικονομικούς δολοφόνους, οι οποίοι δεν έχουν καμιά θέση μέσα στην κοινωνία». Η παρούσα πορεία της Ευρώπης είναι προδιαγεγραμμένη αν δεν ανακοπεί άμεσα. Πλέον, το σχέδιο των «οικονομικών δολοφόνων» έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό από όλο και περισσότερους οικονομολόγους, διεθνείς αναλυτές και πολιτικά κόμματα. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι σε μια εποχή όπου τα μεγέθη είναι υπερεθνικά, οι ενώσεις και οι συνασπισμοί χωρών είναι απαραίτητες προϋποθέσεις, οι οποίες μπορούν να εξασφαλίσουν την προκοπή και ευημερία των λαών, αλλά αυτό θα γίνει με όρους ξεκάθαρους και δίκαιους για όλους. Αν αυτό δεν γίνει, τότε οι ενώσεις θα διαλυθούν ως φυσική νομοτέλεια και αυτό δεν θα έχει επιπτώσεις στις κυρίαρχες ευρωπαϊκές «ελίτ», οι οποίες έχουν κάνει τα «κουμάντα» τους για όλα τα ενδεχόμενα, αλλά για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Απλές και ξεκάθαρες κουβέντες…
