ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις ήταν πάντα η μεγάλη μου αδυναμία. Από μικρό παιδί ήθελα να κάνω μία μη κυβερνητική οργάνωση, αλλά πάντα συνέβαινε κάτι και έμενα ανοργάνωτος. Έπειτα από πολλά κατάλαβα ένα πράγμα: «Εκείνοι» ήταν πάντα ένα βήμα πιο πέρα από μας. Όταν εμείς μιλούσαμε για την επανίδρυση του κράτους, εκείνοι έφτιαχναν τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Κι όταν εμείς ονειρευόμασταν πράσινη ανάπτυξη, εκείνοι είχαν ήδη μοιράσει όλα τα λεφτά! 

Μην μου πείτε ότι δεν ξέρετε ποιοι είναι «εκείνοι»;  Ζουν ανάμεσά μας. Μοιάζουν με όλους εμάς τους υπόλοιπους, αλλά γι΄ αυτό ειδικά δεν μπορεί κανείς να είναι ποτέ απολύτως σίγουρος. Έχουν καταλάβει όλες τις θέσεις – κλειδιά: Διαχειρίζονται τα κοινοτικά κονδύλια, τα λεφτά του υπουργείου Εξωτερικών, τους κρατικούς κωδικούς της διαφήμισης, τα ακίνητα της Εκκλησίας. Και πάντα είναι απρόσωποι. Λες και δεν είναι από την δική μας ράτσα. Λες και φοράνε ένα προσωπείο και πίσω από αυτό κρύβεται ένα μεγάλο μυστικό.

Ακούγαμε, λοιπόν, ότι τόσα χρήματα πήρε η Μη Κυβερνητική Οργάνωση για την διάσωση των μπλε δράκων στο Λευκό Όρος του Κίτρινου Ποταμού. Και δεν ξέραμε τι να πρωτοθαυμάσουμε. Το Λευκό Όρος στον Κίτρινο Ποταμό, την ύπαρξη των μπλε δράκων ή τα εκατομμύρια που είχαν βγει περατζάδα…

Κι έπειτα σκεφτόμασταν πότε προλάβανε όλοι αυτοί οι τύποι και έφτιαξαν τόσες πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις. Που το μάθανε οι Θεοί και δεν το είπανε σε μας τους θνητούς. Κι εκεί που θαυμάζαμε την ευφυΐα με την οποία εποίησαν τα πάντα, διαπιστώναμε έκπληκτοι ότι πίσω από τις καλύτερες προθέσεις κρύβονται συνήθως οι μεγαλύτεροι απατεώνες. 

Ήταν το μεγαλύτερο κόλπο που στήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Και το πλέον εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι που έστησαν την μεγάλη αυτή κομπίνα, φρόντισαν να κατασυκοφαντήσουν όλους όσους στάθηκαν εμπόδιο στα έργα τους. Έτσι ώστε να μην μπορεί η κοινή γνώμη να βγάλει στο τέλος άκρη με το τι συνέβαινε στην πραγματικότητα.

Ωστόσο, υπάρχει ο κίνδυνος για μία μεγάλη παρανόηση. Στην Ελλάδα μπορεί να έχουμε μάθει να ξεφτιλίζουμε τα πάντα, ακόμη και την έννοια της Αλληλεγγύης (ο νοών νοείτο), αλλά μέσα από την λογική των άκρων που μας διακατέχει είμαστε έτοιμοι να καταδικάσουμε σε θάνατο κάθε ΜΚΟ. Δεν είναι όλες για τα κάτεργα! Δεν ήταν όλες οι ΜΚΟ μηχανές ξεπλύματος μαύρου πολιτικού χρήματος ή εργαστήρια πλουτισμού για σύγχρονους απατεώνες.  Οι άνθρωποι που έκαναν πραγματική δουλειά ίδρωναν για να πάρουν μία δεκάρα από το κράτος. Και στο τέλος έπαιρναν ψίχουλα.

Από την υπόθεση αυτή μάθαμε κάτι: Το κράτος είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένο που δεν μπορεί  να διαχειριστεί ούτε καν αυτούς τους πόρους. Ακόμη και την φιλανθρωπία θα την μετατρέψει σε εγκληματική πράξη. Κι έτσι οδηγούμαστε μοιραία στην θέση ότι το ελληνικό κράτος δεν πρέπει να μοιράζει χρήματα σε ΜΚΟ για τις επόμενες δεκαετίες και μέχρι να βρεθούν κανονικοί άνθρωποι να αναλάβουν τις τύχες του που να κάνουν κανονικά πράγματα. Οι ΜΚΟ γίνονται έτσι κι αυτές υποχρέωση του ιδιωτικού τομέα. Όπως ήταν πάντα, άλλωστε. Αφού οι σοβαρές οργανώσεις που παρήγαγαν έργο το έκαναν στην πραγματικότητα με χρήματα του ιδιωτικού τομέα ή δικά μας χρήματα που τα δίναμε από το υστέρημά μας. Κι έτσι θα  γίνεται…

Στη συνέχεια θα θυμίσουμε στους φίλους δύο από τα πολλά άρθρα που έχουν γραφτεί στο Capital.gr σε αυτή την στήλη για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Όποιος ήθελε να ξέρει, γνώριζε. Αν επέλεξε, όμως, την ώρα εκείνη να… διαβάζει λογοτεχνία από το να ακούει τις φωνές των συμπολιτών του, αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα…

2 Μαρτίου 2010

Δύο ευκαιρίες για τον Γιώργο

Αν θέλει ο κ. Παπανδρέου να αποδείξει ότι είναι αποφασισμένος να περικόψει τις σπατάλες του δημοσίου, δεν έχει παρά να καταργήσει τις εκατοντάδες επιτροπές αργόσχολων που έχουν καθίσει στο σβέρκο μας με αυτοκρατορικούς μισθούς και οι οποίες παράγουν ανύπαρκτο έργο. Να βγάλει στην φόρα όλα τα χρήματα που δόθηκαν σε μη κυβερνητικές οργανώσεις και να σταματήσει αυτή τη γάγγραινα. Αν θέλει ο κ. Παπανδρέου μπορεί να κερδίσει τις εντυπώσεις…

Είναι άγνωστο πόσες ακριβώς επιτροπές λειτουργούν αυτή τη στιγμή συνολικά στα υπουργεία. Τι ακριβώς κάνουν και τι έργο έχουν μέχρι σήμερα προσφέρει. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι συμμετέχουν σε αυτές ευυπόληπτα μέλη της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία αμείβονται πλουσιοπάροχα και πολλοί απ’ αυτούς έχουν γραμματέα, αυτοκίνητο και οδηγό.

Η μεγαλύτερη, πάντως, φάμπρικα που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια είναι αυτή με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ δόθηκαν με αδιαφανή κριτήρια σε οργανώσεις που απ’ ό,τι φαίνεται δημιουργήθηκαν γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο. Με άλλα λόγια, για να λέμε τα πράγματα ξεκάθαρα, υπήρξαν μη κυβερνητικές οργανώσεις που λειτούργησαν ως μεγάλα πλυντήρια των κομμάτων! Η υπόθεση Ζαχόπουλου έφερε το θέμα στην επιφάνεια, αλλά δεν έχει γίνει ακόμη μία έρευνα σε βάθος για να μάθουμε τι ακριβώς έχει συμβεί.

Πόσες οργανώσεις πήραν χρήματα, ποιοι τις είχαν δημιουργήσει και που ακριβώς ξόδεψαν τα εκατομμύρια που εισέρρευσαν στα ταμεία τους.

Όταν μιλάμε για το σπάταλο δημόσιο, δεν πρέπει τη συζήτηση αυτή να την περιορίζουμε μόνο στους υπεράριθμους υπαλλήλους και στα εξωφρενικά επιδόματα που έχουν δοθεί σε κάποιες κατηγορίες εργαζομένων.

Το κράτος υπήρξε για πολλές δεκαετίες ο γλυκός πατερούλης που ανέλαβε να αποκαταστήσει επαγγελματικά πλήθος κομματικών στελεχών, τα οποία θα έπρεπε κανονικά να πληρώνονται από τα ίδια τα κόμματα για τις υπηρεσίες που τους πρόσφεραν και όχι από το κράτος. Ήταν με άλλα λόγια ένας κοινωνικός μισθός προς μία στρατιά στελεχών που κατά τα άλλα ήταν δήθεν άμισθοι υπηρέτες των κομμάτων τους και κοινωνικοί αγωνιστές. Ψέματα! Δουλεύανε για το κόμμα και το κόμμα τους εξασφάλισε αργομισθίες στο δημόσιο.

Είναι δύο θέματα φωτιά. Δύο μοναδικές ευκαιρίες για τον κ. Παπανδρέου, για να αποδείξει προς κάθε κατεύθυνση ότι έχει την θέληση να προχωρήσει και να οικοδομήσει μία άλλη Ελλάδα. Διότι η Ελλάδα που γνωρίσαμε, η Ελλάδα της ρεμούλας και της απάτης, έχει χρεοκοπήσει…

21 Αυγούστου 2011
Αυτές είναι δουλειές! 

Μπορεί να έχουν κόψει το βραδινό γιαουρτάκι από τη γιαγιά και τα φάρμακα από τον παππού, αλλά βασικά παραμένουν αντεξουσιαστές. Γι΄ αυτό και στηρίζουν με νύχια και με δόντια τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Όλα κι όλα! Κόψανε από παντού, αλλά τις μη κυβερνητικές οργανώσεις δεν τις αγγίξανε. Ίσα – ίσα τις προβίβασαν και σε… «μεσιτικά γραφεία» για την προώθηση ανέργων στον δημόσιο τομέα…

Πώς το σκεφτήκανε αυτό! Η φαντασία στην εξουσία κι εδώ κυριολεκτούμε. Παίρνουν λέει τους ανέργους για να δουλέψουν στους δήμους και τους ανέργους τους πληρώνει η μη κυβερνητι8κή οργάνωση. Η οποία, η μη κυβερνητική οργάνωση, κρατάει και κάτι για τον κόπο της. Ας πούμε, δηλαδή, ότι κάνουμε μία μη κυβερνητική οργάνωση (παρακαλώ τον δαίμονα του τυπογραφείου να μην μου «φάει» το «μη») που ασχολείται με την καταπολέμηση του Έιτζ στην Αφρική. Κι έπειτα κάνει αυτή η οργάνωση, η μη κυβερνητική, μία σύμβαση με τον δήμο Άνω Παναγιάς να της προμηθεύσει υπαλλήλους καθαριότητας. Κι ερωτώ: Γιατί όχι και σουβλάκια για το Πανηγύρι;

Κάνουμε πως δεν ξέρουμε, κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Πίσω από πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις κρύβονται αχυράνθρωποι της εξουσίας, κρύβεται το βαθιά διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις αποτέλεσαν ένα εργαλείο απευθείας αφαίμαξης του κρατικού προϋπολογισμού από τους ίδιους τους ανθρώπους της εξουσίας. Υπήρξαν η μεγαλύτερη απόδειξη για το πόσο αδηφάγοι ήσαν και πόσο απρόσεκτοι έγιναν στην συνέχεια εκείνοι που δήθεν εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό. Ένα πραγματικά ανεξάρτητο Δικαστικό σύστημα θα είχε ήδη αναστατώσει τον κόσμο από τις έρευνες. Λέμε τώρα…

Tο εξωφρενικό είναι ότι δεν ιδρώνει το αυτί τους. Ότι σε εποχή κρίσης εξακολουθούν και σπαταλούν πολύτιμο χρόνο για να βρουν τρόπους να μοιράσουν κι άλλα χρήματα κι άλλα χρήματα κι άλλα χρήματα σε μη κυβερνητικές οργανώσεις. Έλεος πια! Φτάνει! Δεν χορτάσανε ακόμη; Αν είχαν σπαταλήσει τον ίδιο χρόνο για να βρουν τρόπους να αντιμετωπίσουμε την κρίση, τότε ίσως και να μην είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε.

Κι έπειτα μας φταίνε οι Γερμανοί που δεν μας δίνουν μερικά ακόμη δισεκατομμύρια, έτσι δίχως πρόγραμμα. Κι έπειτα αναρωτιόμαστε γιατί έξω από το μαντρί το αρνί το τρώει ο λύκος, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ. Διότι, αγαπητοί μας φίλοι, η πολιτική είναι η μεγαλύτερη μπίζνα που έχει ποτέ στηθεί σε αυτό τον τόπο. Η χώρα μπορεί να χρεοκοπήσει, μπορεί να συρρικνωθεί, εμείς μπορεί να μην υπάρχουμε, αλλά οι μη κυβερνητικές οργανώσεις θα πέσουν τελευταίες…

Μην νομίζετε ότι το θέμα αυτό αφορά μόνο την κυβέρνηση. Διακομματικές είναι αυτές οι μπίζνες. Είδατε να διαμαρτύρεται κάποιος;

ΥΓ: Μην μας πει κανείς ότι έτσι συμβαίνει και στην Ευρώπη. Άλλο εκεί κι άλλο εδώ. Άλλο εκείνες οι μη κυβερνητικές και άλλο αυτές. Εκτός αν έχουν κι εκεί… Βατοπέδια…    Θανάσης Μαυρίδης     [email protected]    Πηγή:www.capital.gr   Πηγή