ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Κατάστημα!

Φεβρουαρίου 28, 2014 pitsiriki1

Τα κλειστά καταστήματα της Αθήνας που περιμένουν μάταια να νοικιαστούν αυξάνονται διαρκώς. Αν και δεν προβλέπεται αυτά τα καταστήματα να νοικιαστούν σύντομα, παραμένουν κλειστά και βρόμικα. Τα κλειστά καταστήματα δημιουργούν μια θλιβερή εικόνα, ενώ θα μπορούσε να υπάρξει ένα σχέδιο και να γίνουν χώροι πάρκινγκ -για τους κατοίκους των πολυκατοικιών που είναι πάνω από τα καταστήματα- ή κάτι άλλο που να είναι όμορφο και χρήσιμο.

Το Σχέδιο Β του Αλέκου Αλαβάνου βρήκε έναν έξυπνο τρόπο, με την αφίσα «Προσεχώς ανοιχτό – Μόλις βγούμε από το ευρώ», για να περάσει το μήνυμά του. Η αφίσα είναι κολλημένη στις βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων. Δεν ξέρω πόσοι συμμερίζονται αυτή την άποψη. Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις είναι η μειοψηφία αλλά μπορεί να γίνουν πλειοψηφία από τη μια μέρα στην άλλη.

Καθώς περπατάω στους δρόμους της Αθήνας και κοιτάω τα άπειρα κλειστά καταστήματα το ένα δίπλα στο άλλο, σκέφτομαι τους ανθρώπους που έβγαζαν το μεροκάματό τους και ζούσαν τις οικογένειές τους, έχοντας αυτά τα καταστήματα.

Φαντάζομαι τον καταστηματάρχη του ενός καταστήματος να είναι στα μαχαίρια με τον καταστηματάρχη του διπλανού μαγαζιού, να γίνεται «μαύρος» όταν ο διπλανός έχει δουλειά και να προσπαθεί να βρει τρόπο να τον κλείσει.

Τώρα είναι και οι δυο κλειστοί αλλά δεν είναι ευτυχισμένοι. Όχι επειδή έκλεισαν τα μαγαζιά τους αλλά επειδή ο παραδίπλα καταστηματάρχης δεν έκλεισε το μαγαζί του.

Το πρόβλημα των Ελλήνων δεν είναι η εξουσία.

Το πρόβλημα των Ελλήνων είναι ο άλλος Έλληνας. Και, κυρίως, ο διπλανός.

Πέρα από ιδεολογίες και κομματικές αντιπαραθέσεις, το μεγάλο πρόβλημα του σύγχρονου Έλληνα είναι το «Γιατί αυτός και όχι εγώ;» για τα καλά πράγματα, και το «Γιατί σε εμένα και όχι σε αυτόν;» για τα άσχημα.

Η κατάρα του Έλληνα είναι ο φθόνος.

Αλλά αυτό το παραβλέπουν οι αναλυτές της σημερινής κοινωνικοπολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα.

Λάθος τους, ο φθόνος εξηγεί πολύ καλά την παθητικότητα -αλλά και τη γενικότερη στάση- των σύγχρονων Ελλήνων.

(Καθώς προσπαθούσα να φωτογραφήσω τα άδεια καταστήματα, πέρασε μια θεογκόμενα, εντελώς τούμπανο, που μάλλον ήταν από κάποια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης. Κατέβασα την κάμερα και περίμενα να περάσει. Αφού πέρασε, σηκώνω πάλι την κάμερα, οπότε εμφανίζεται ένας τύπάκος, χοντρούλης με γυαλιά, μου δείχνει πρώτα τα άδεια καταστήματα και μετά την θεογκόμενα, με ύφος «τι τραβάς τις παλιατζούρες, ρε φίλε, τράβα την μπέμπα που περπατάει και τρέμει το πεζοδρόμιο».)