ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

«Φαντάζει απίθανο, αλλά είναι γεγονός ότι οι πολιτικοί ηγέτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συζητούν μετεκλογικές συνεργασίες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν διασπάσεις. Ομάδες βουλευτών μπορεί να κινηθούν δεξιότερα ή αριστερότερα. Και να προκύψει ακόμη και “μεγάλος συνασπισμός”».

Αυτό έγραφε, μεταξύ άλλων, στις 15 Δεκεμβρίου 2013, στο άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής», ο εκδότης του Σταύρος Ψυχάρης υπό τον τίτλο «Ο “Μεγάλος συνασπισμός”». Και η κατάληξη εκείνου του άρθρου: «Τις εκλογές θα τις κερδίσει η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, λέει ο κ. Σαμαράς. Τι εννοεί;».

Το σενάριο περί «μεγάλου συνασπισμού» και αναγκαστικής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., ύστερα από ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα έφερνε αδιέξοδο στην προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, δεν είναι νέο. Πριν από περίπου έναν χρόνο είχαμε επισημάνει σε διάφορα κείμενά μας τόσο στο «Ποντίκι» όσο και στην ιστοσελίδα μας (www.topontiki.gr), ότι με βάση αυτό το σενάριο εργαζόταν ήδη μεγάλο εκδοτικό συγκρότημα με… αμφίθυμη συμπεριφορά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.

Το κύριο επιχείρημα εδραζόταν στο ενδεχόμενο της ανάδειξης από την κάλπη μιας πολύ ισχυρής Χρυσής Αυγής και την απειλή που αυτή η εξέλιξη θα δημιουργούσε για την «πολιτική σταθερότητα».
Είχαμε μάλιστα επισημάνει κατ’ επανάληψη ότι το ευρύχωρο «συνταγματικό τόξο», το οποίο είχε εισαγάγει ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως διαχωριστική γραμμή με το ναζιστικό κόμμα, περιέγραφε το πολιτικό επιχείρημα στο οποίο θα μπορούσε να στηριχθεί η δικαιολόγηση μιας τέτοιας σύμπραξης. Ταυτοχρόνως η ανάγκη συνεργασίας του «συνταγματικού τόξου» αποτελούσε το επιχείρημα με το οποίο το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε, εν ανάγκη, να στρίψει πολιτικά προς μια συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, εάν αυτό καθίστατο «αναγκαίο».

Πέρασαν μήνες από εκείνες τις επισημάνσεις μας, μέχρι που τον Δεκέμβριο ήρθε ο Σταύρος Ψυχάρης να θέσει ανοιχτά το ζήτημα του «Μεγάλου Συνασπισμού». Ήταν προφανές, όπως σημειώσαμε τότε, ότι άρχιζαν να βγαίνουν στο μεϊντάνι τα αμυντικά επιχειρήματα έναντι της συνεχούς ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αμέσως μετά αποτυπώθηκε στο σύνολο των δημοσκοπήσεων.

Ακούνε… φωνές

Ο «Μεγάλος Συνασπισμός», ως… όραμα κάποιων, ύστερα από την πολύ πρόωρη επεξεργασία του από ένα εκδοτικό συγκρότημα και την ευθεία προβολή του από ένα δεύτερο, τον ΔΟΛ, πέρασε την προηγούμενη Κυριακή και στον χώρο των δημοσκοπήσεων και σε ένα ακόμη εκδοτικό «μαγαζί».
Στην έρευνα της Metron Analysis την Κυριακή 26 Ιανουαρίου για το «Έθνος της Κυριακής» (ιδιοκτησίας Μπόμπολα), απαντώντας σε σχετικό ερώτημα, το 58% των ερωτηθέντων απάντησε θετικά στο ενδεχόμενο μιας «μεγάλης» συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., με την εφημερίδα να υπερθεματίζει υπέρ «ενός ιστορικού συμβιβασμού ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς και της Δεξιάς» και της συγκρότησης «ενιαίου κυβερνητικού μετώπου για την ανάταξη της οικονομίας».
Στη συνέχεια, την Τρίτη το απόγευμα, στον χορό μπήκε και ο τραπεζικός κολοσσός JP Morgan, ο οποίος έδωσε μια «δική του» εκτίμηση, βασισμένη σε δημοσκοπήσεις, για πιθανότητα 70% να γίνουν εκλογές μέσα στο 2014, με πιθανότερο (κατά 60%) νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ. Δύο σημεία έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην «εκτίμηση» αυτή:
• Ο αποκλεισμός του ενδεχομένου αυτοδυναμίας, καθώς δεν προβλέπει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Ν.Δ. θα συγκεντρώσει πάνω από 35%.
• Ο εκλογικός συσχετισμός μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων. Παρότι διάφοροι προχειρολόγοι – των ηλεκτρονικών ΜΜΕ κυρίως – βιάστηκαν να αναγγείλουν… συντριπτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, η αξιωματική αντιπολίτευση «παίρνει» στην εν λόγω πρόβλεψη 139 έδρες έναντι 88 της Ν.Δ. Αν όμως αφαιρεθεί το «μπόνους» των 50 εδρών που θα λάβει το πρώτο κόμμα, τότε μένουν μόλις 89 έδρες για τον ΣΥΡΙΖΑ και η διαφορά με τη Ν.Δ. είναι μόλις μία έδρα.
Συνεπώς η JP Morgan «προβλέπει» απόλυτη ισοπαλία σε ποσοστά, και μάλιστα στην περιοχή του 30%. Δηλαδή ελάχιστη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και… μηδενική πτώση (!) για τη Ν.Δ., ένα σενάριο το οποίο ούτε στο Μαξίμου δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν. Αυτή είναι μια ακόμη έμμεση παραπομπή στο σενάριο περί «Μεγάλου Συνασπισμού», δεδομένου ότι, στην περίπτωση αυτή, η κάτισχνη ποσοστιαία νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και ο… θρίαμβος της Ν.Δ. θα απαιτούσαν μια ισχυρή κυβέρνηση. Έναν «Μεγάλο Συνασπισμό».

Φήμες, φήμες

Όμως η παραγωγή σεναρίων δεν σταματάει εδώ. Αίφνης, την Τρίτη 29 Ιανουαρίου το απόγευμα, «σκάει» σε άμεσα συνδεόμενη με το περιβάλλον Σαμαρά – ιστοσελίδα η «είδηση» ότι Σταύρος Ψυχάρης και Αλέξης Τσίπρας συνέφαγαν (σε… απροσδιόριστο χρόνο!) στο σπίτι του εκδότη μετά συζύγων και παρουσία του διευθυντή του «Βήματος» Αντώνη Καρακούση.
Το «ρεπορτάζ» είχε κάποια σοβαρά… κενά, όπως το ότι βασίστηκε σε υποτιθέμενες «φήμες» του τύπου «Η πιάτσα βοά αλλά κανείς δεν ξέρει αν η είδηση είναι αλήθεια» και «Ο λόγος για μια πιθανή συνάντηση που έγινε μεταξύ του Σταύρου Ψυχάρη και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα». Και το πιο… ωραίο ακολουθεί: «Το αν υπήρξε αυτή η συνάντηση, τι ειπώθηκε και τι περιείχε το… μενού κανείς δεν θα τα επιβεβαιώσει. Ωστόσο, αν έχει πράγματι γίνει κάτι τέτοιο, τότε αλλάζουν πάρα πολλά στο πολιτικό σκηνικό».
Όσο για τη σκοπιμότητα του υποτιθέμενου ραντεβού; «Τι να θέλει η αλεπού στο κοτέτσι άραγε; Όπου αλεπού φυσικά ο Ψυχάρης, ο οποίος να μυρίστηκε εκλογές και νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να “πιάσει πόρτα για τον χειμώνα”;».
Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το, για να το πούμε… ευγενώς.
Όμως οι «περίεργες» και αβάσιμες ιστορίες δεν τελειώνουν εδώ, αφού λίγες μέρες νωρίτερα μια άλλη ιστοσελίδα, είχε γράψει ότι ο «νέος λογογράφος» του Τσίπρα είναι δημοσιογράφος και μάλιστα είχε κάνει το… «ντεμπούτο» του «στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα υποβρύχια». Το σχετικό κείμενο μάλιστα άρχιζε με την εξόχως χαρακτηριστική φράση: «Ενεργοποιείται το σύστημα Σημίτη και επιχειρεί να διεισδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ».
Κατά το «ρεπορτάζ», η συνεργασία αυτή θεμελιώθηκε ερήμην του εκδοτικού «μαγαζιού» στο οποίο εργάζεται ο δημοσιογράφος (σ.σ.: όπως «διευκρινίστηκε» από άλλα… αξιόπιστα «ραπόρτα», πρόκειται για τον Παύλο Παπαδόπουλο του «Βήματος»).
Ελάχιστες ώρες μετά την ανάρτηση πάντως περί γεύματος Ψυχάρη – Τσίπρα, το topontiki.gr επικοινώνησε με απολύτως αξιόπιστη και ασφαλή πηγή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία απάντησε ως εξής:
«Πρώτα διέρρευσε ότι δημοσιογράφος του ΔΟΛ (σ.σ.: ο Παύλος Παπαδόπουλος) είναι πλέον λογογράφος του Τσίπρα. Ύστερα προέκυψαν τα γκάλοπ με στημένο ερώτημα περί Μεγάλου Συνασπισμού και τώρα ήρθε το υποτιθέμενο “δείπνο” μεταξύ Τσίπρα και Ψυχάρη – μετά… συζύγων μάλιστα, για να εμφανιστεί πιο αληθοφανές».
• Αν, λοιπόν, ο εκδότης που σέρβιρε πρώτος, δημοσίως και επωνύμως το σενάριο περί «Μεγάλου Συνασπισμού» είναι κρυφός συνδαιτυμόνας του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε, θα πει ο «κοινός θνητός», «κάτι τρέχει».
• Αν, πάλι, ένας υπάλληλος του ίδιου εκδότη είναι ο λογογράφος του ίδιου πολιτικού ηγέτη και μάλιστα δεν έχει ακόμη… απολυθεί, παρότι το έκανε ερήμην του εργοδότη του, προκαλώντας μάλιστα… αναταραχή στον ΔΟΛ (κατά τα «έγκριτα» δημοσιεύματα πάντα…), τότε, θα πει ο «κοινός θνητός», «κάτι τρέχει».
Η αλήθεια είναι ότι πράγματι «κάτι τρέχει». Για την ακρίβεια… πολλά «τρέχουν». Να τα δούμε με μια σειρά;

Στόχος οι μπίζνες
Το πρώτο που έχουμε στο χέρι είναι ότι το άνοιγμα της ψαλίδας στις δημοσκοπήσεις υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδα του 3% (όπως έδειξε και η έρευνα «Δείκτες» της Pulse RC που δημοσιεύθηκε στο «Ποντίκι» την περασμένη Πέμπτη 23 Ιανουαρίου), η μεταστροφή της «παράστασης νίκης» υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η ραγδαία βελτίωση των ποσοστών που σχετίζονται με την «ηγετικότητα» του Τσίπρα έναντι του Σαμαρά προϊδεάζουν για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στην κάλπη – είτε μιλάμε για τις ευρωεκλογές είτε για τις εθνικές εκλογές.
Η σαφής αυτή προοπτική δημιουργεί νέα δεδομένα για πολλούς παίκτες του σημερινού πολιτικού παιχνιδιού:
1 Περισσότερο τρομάζει η κυβέρνηση, η οποία ωθείται στη λήψη ενός μεγάλου πακέτου μέτρων (ένα νέο «Μεσοπρόθεσμο», σε επίπεδα 5 δισ. ευρώ) την άνοιξη, ώστε να ανοίξει η ευρωκάνουλα του δανεισμού και να αποπληρωθούν ομόλογα αξίας 8,5 δισ. ευρώ, με συνολικές υποχρεώσεις σχεδόν 10 δισ. τον Μάιο, ελάχιστες ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές της 25ης εκείνου του μήνα! Να θυμηθούμε τι είχε γράψει το «Ποντίκι» στις 16 Ιανουαρίου:
«Στις 20 Μαΐου η Ελλάδα έχει να αποπληρώσει ομόλογα 4,1 δισ. που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Την επόμενη μέρα, 21.5.2014, υπάρχει το αγκάθι με τα περιβόητα “ομόλογα Αλογοσκούφη” ύψους 4,4 δισ. Είναι τα χρήματα που είχαν δοθεί από το Δημόσιο το 2009 στις ελληνικές συστημικές τράπεζες έναντι απόκτησης προνομιούχων μετοχών, λίγο μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. (…) Τον Μάιο υπάρχουν επιπλέον και οι ανάγκες εξυπηρέτησης 700 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ και 650 εκατ. για τόκους. Σύνολο 9,85 δισ.! Είναι ο χειρότερος μήνας από πλευράς υποχρεώσεων, αφού συνολικά η Ελλάδα μέσα στο 2014 έχει να εξοφλήσει 28,7 δισ.».
Με ένα τεράστιο ποσό να λήγει ελάχιστες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές (25 Μαΐου) και ένα τεράστιο πακέτο μέτρων να ζητείται ως εγγύηση λίγο νωρίτερα, η κυβέρνηση τρέμει την ιδέα της δοκιμασίας στην κάλπη. Όσο περισσότερο απαξιώσει τον αντίπαλό της και το εκλογικό αποτέλεσμα και όσο περισσότερο περάσει την αντίληψη ότι «όλοι συνεταίροι είμαστε ή θα γίνουμε», τόσο θα μπορεί να ελπίζει ότι θα περιορίσει την έκταση της εκλογικής ήττας στην ευρωκάλπη και θα απομακρύνει το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών.
2 Τα εκδοτικά συγκροτήματα και οι επιχειρηματικοί όμιλοι ίσως βρεθούν πολύ νωρίτερα από όσο υπολόγιζαν απέναντι σε μια νέα εξουσία, η οποία έχει περιγράψει ως κατ’ εξοχήν «αμαρτωλό» το «τρίγωνο» που συγκροτείται από τα τέως μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.), τις τράπεζες και τα ΜΜΕ. Μια άνευ αυτοδυναμίας νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και μια «μεγάλη» συγκυβέρνηση πολλοί πιστεύουν ότι θα τους εξασφάλιζε μεγαλύτερη ηρεμία. Κάποιοι ανησυχούν περισσότερο και κάποιοι λιγότερο. Όμως, βάσιμα ή όχι, ανησυχούν για το τι «ξημερώνει».
3 Κυβέρνηση και τρόικα έχουν μπροστά τους πολλές μεγάλες μπίζνες, για τις οποίες θα προτιμούσαν να «τρέξουν» όσο γίνεται χωρίς εμπόδια το συντομότερο δυνατόν. Σημειώνουμε ενδεικτικά κάποιες από τις σημαντικότερες:

• Την απόδοση των συστημικών υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών σε νέους ιδιοκτήτες – της επιλογής των δανειστών. Προηγείται η Eurobank και είναι ζήτημα αν θα γίνει εφικτό να παραχωρηθεί μία ακόμη σε εύλογο χρόνο.
• Την ολοκλήρωση της διαδικασίας για την ίδρυση του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου με τη συμμετοχή της γερμανικής Kreditanstalt fur Wiederaufbau (KfW), η οποία φιλοδοξεί να ελέγξει τη ροή του χρήματος στην Ελλάδα και, με τον μανδύα της «αναπτυξιακής βοήθειας», να βάλει χέρι σε μια πλειάδα τομέων της οικονομίας, από την τιτλοποίηση χρεών τραπεζών έως την ύδρευση, από τις υποδομές κάθε είδους έως την ενέργεια, από την υγεία και την παιδεία έως τη γεωργία.
• Το ξεπούλημα του Ελληνικού, το οποίο άρχισε να τρέχει (σχετικό ρεπορτάζ θα βρείτε στις σελίδες 6-7).
• Τις πωλήσεις του ΑΔΜΗΕ (ΔΕΗ) και της ΔΕΠΑ, οι οποίες θα διαμορφώσουν νέο τοπίο στον τομέα της ενέργειας.
• Την εκκρεμότητα με τα νερά (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ), που έχουν σκαλώσει στο ΣτΕ και αναζητείται λύση.
Κυρίως όμως επείγει η υπογραφή του νέου δανείου – το οποίο μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 20 δισ. ευρώ, παρά τις… διαψεύσεις – και του νέου μνημονίου. Ό,τι περισσότερο προχωρήσει από όλα αυτά, τόσο περισσότερο θα μειωθεί η ανησυχία από την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως εκ τούτου, η «φαγούρα» πολλών και διαφόρων για τη γρήγορη «εκλογίκευση» του ΣΥΡΙΖΑ, για τον περιορισμό της εκλογικής ήττας των κομμάτων της συγκυβέρνησης και, ει δυνατόν, για τον μετεκλογικό σχηματισμό ενός «Μεγάλου Συνασπισμού» έχουν απολύτως υλική βάση: μεγάλες οι μπίζνες, πολλά τα λεφτά.

Όσο πιο ελεγχόμενο το υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό τοπίο, τόσο πιο εύκολες και ανεμπόδιστες οι μπίζνες. Εξ ου τα όνειρα και οι επιδιώξεις περί «Μεγάλου Συνασπισμού»…  topontiki