ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Οι δικοί μας «μαύροι» είναι οι νέοι

Φεβρουαρίου 03, 2014 pitsiriki1

Εγραψε: Pitsirikos
Αν για τις ΗΠΑ ήταν ταμπού η εκλογή ενός μαύρου στη θέση του προέδρου της χώρας, στην Ελλάδα είναι ακόμα ταμπού η εκλογή ως πρωθυπουργού ενός νέου ανθρώπου που δεν προέρχεται από πολιτικό τζάκι. Ο Μπαράκ Ομπάμα έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας αναμένεται να γίνει ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Για να είμαι ακριβής, ο Αλέξης Τσίπρας θα γίνει ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά τον Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, ο οποίος έγινε μεν πρωθυπουργός σε ηλικία 36 ετών το 1865 αλλά η μέση διάρκεια ζωής στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα ήταν τα 36 χρόνια.

Δηλαδή, στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, ο Δεληγιώργης ήταν πολύ γέρος στα 36 του χρόνια – σχεδόν νεκρός. Και πέθανε 50 ετών.

Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό για την Ελλάδα να αποκτήσει επιτέλους έναν πρωθυπουργό που είναι νέος και δεν προέρχεται από πολιτικό τζάκι.

Καθώς έχει μονοπωλήσει την δημοσιότητα το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, δεν βλέπουμε πολύ σημαντικά θέματα που επηρεάζουν την ζωή των πολιτών –και δεν αφήνουν την χώρα να αναπτυχθεί κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά-, όπως ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, η απουσία της Δικαιοσύνης και η επιτακτική ανάγκη ενός νέου Συντάγματος.

Σημαντικό θέμα είναι και η ανάδειξη νέων σε ηλικία ανθρώπων σε καίριες θέσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.

Αυτό θα στείλει ένα ηχηρό και αισιόδοξο μήνυμα σε όλη την ελληνική κοινωνία που σήμερα –αν και η Ελλάδα έχει πρόβλημα υπογεννητικότητας- στέλνει τους εξαιρετικά μορφωμένους νέους της μετανάστες και περιμένει από τις γνωστές πολιτικές οικογένειες να λύσουν το πρόβλημα της χώρας. Μα αυτοί είναι το πρόβλημα της χώρας.

Όταν αναφέρεσαι στην ανάγκη να έρθουν νέοι σε ηλικία άνθρωποι στα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα, ακούς συχνά το επιχείρημα πως οι νέοι πολιτικοί έχουν ιδέες και απόψεις γερόντων.

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως η ελληνική κοινωνία είναι υπερβολικά συντηρητική και μικροαστική –και κολυμπάει στην υποκρισία-, οπότε οι νεαροί πολιτικοί αναγκάζονται να «μεταμφιέζονται» και να υποδύονται τους υπερπατριώτες, τους πιστούς χριστιανούς, να κουβαλάνε Επιτάφιους και να μιλάνε σαν συνταξιούχοι καραβανάδες.

Δηλαδή, η Ελλάδα «γερνάει» τους νεαρούς πολιτικούς. Βέβαια, η Ελλάδα τους γερνάει όλους αλλά τώρα αναφέρομαι στους πολιτικούς.

Κοιτάξτε πώς άλλαξε ο Τσίπρας τα τελευταία δυο χρόνια. Βέβαια, ο Τσίπρας δεν άλλαξε, αυτό που άλλαξε είναι η συμπεριφορά του Τσίπρα όταν υπάρχουν μπροστά κάμερες και μικρόφωνα. Έναν βλοσυρό και βαρετό γέρο θέλετε; Αυτόν θα σας κάνω.

Ένα άλλο θέμα είναι πως στην Ελλάδα οι κυρίαρχοι πολιτικοί –και, κυρίως, οι πρωθυπουργοί- προέρχονται από πολιτικά τζάκια.

Κι εδώ έχουμε μια ακόμα τεράστια αγκύλωση και αναπηρία της ελληνικής κοινωνίας, αφού ζούμε στην χώρα που ο γιος του πολιτικού πρέπει να γίνει πολιτικός, ο γιος του γιατρού πρέπει να γίνει γιατρός και ο γιος του σκηνοθέτη στην ΕΡΤ πρέπει να γίνει σκηνοθέτης στην ΕΡΤ (και τώρα στην Δημόσια Τηλεόραση που δεν είναι ούτε δημόσια ούτε τηλεόραση).

Πώς θα αλλάξει η Ελλάδα όταν τα παιδιά παίρνουν τις θέσεις, τα όνειρα και τις καριέρες των γονιών τους;

Αυτό δεν είναι χώρα. Αυτό δεν είναι κοινωνία. Αυτό είναι βάλτος. Ο βάλτος με τις αιμομιξίες.

Σε ένα παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον που αλλάζει διαρκώς, οι Έλληνες θέλουν να μην αλλάξει τίποτα στην χώρα τους.

Αυτό δεν γίνεται.

Όταν όλα τα δεδομένα γύρω σου αλλάζουν, αν εσύ μείνεις όπως είσαι, αυτό δεν σημαίνει πως δεν αλλάζει η θέση σου. Η θέση σου αλλάζει, εξαιτίας της επίδρασης των αλλαγών που κάνουν οι άλλοι. Και αλλάζει προς το χειρότερο.

Σε ένα περιβάλλον που αλλάζει διαρκώς, υπάρχουν φορές που, για να παραμείνεις ο ίδιος, για να παραμείνεις ο εαυτός σου, πρέπει να αλλάξεις. (Αυτό σκεφτείτε το λίγο. Μόνοι σας.)

Με τη σημερινή «λογική» των Ελλήνων, οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα στις σπηλιές. Να μην αλλάξει τίποτα.

Ένα ακόμα επιχείρημα που ακούγεται όταν μιλάς για την ανάγκη ύπαρξης νέων και αυτοδημιούργητων ανθρώπων στην πολιτική ζωή της χώρας είναι πως οι νέοι που υπάρχουν σήμερα στα κόμματα –και ο Αλέξης Τσίπρας- έχουν βγει από τον κομματικό σωλήνα.

Δεν θα διαφωνήσω αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει σε μια χώρα που όλοι ψάχνουν μια καρέκλα για να κάτσουν και να μην σηκωθούν ποτέ;

Πώς να μην προέρχεται ο πολιτικός από τον κομματικό σωλήνα, όταν η συμμετοχή στις εκλογές απαιτεί εκατομμύρια;

Ας εκλέξουμε, αρχικά, νέους ανθρώπους που δεν προέρχονται από πολιτικά τζάκια και θα έρθουν στη συνέχεια και οι φωτεινοί άνθρωποι από την κοινωνία.

Θυμάμαι τον Αλέξη Τσίπρα όταν εξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού. Στις φωτογραφίες με τους άλλους πολιτικούς του Συνασπισμού –που ήταν παππούδες-, ο Τσίπρας ήταν σαν γιος κάποιου από τους άλλους πολιτικούς του Συνασπισμού που τον πήρε μαζί του στη σύσκεψη επειδή δεν είχε πού να τον αφήσει.

Μετά την χρεοκοπία της χώρας το 2010, γράφτηκαν και ειπώθηκαν φοβερά πράγματα για άμεση δημοκρατία, για αυτοοργάνωση, αυτοδιαχείριση, αλληλεγγύη –και άλλα τέτοια επαναστατικά- αλλά ξεχάσαμε πως οι Έλληνες δεν τολμούν ακόμα να ψηφίσουν για πρωθυπουργό κάποιον που είναι νέος και έχει το θράσος να μην προέρχεται από ένα πολιτικό τζάκι.

Πώς θα πας στην άμεση δημοκρατία, όταν ψηφίζεις πριγκιπόπουλα και βασιλόπουλα;

Ας κάνουμε πρώτα το βήμα να εκλέξουμε έναν νέο πρωθυπουργό που δεν προέρχεται από πολιτικό τζάκι και μετά θα δούμε και για τα πιο σημαντικά.

Και πού ξέρεις, μπορεί να έρθει μια μέρα που πρωθυπουργός της Ελλάδας θα γίνει μια γυναίκα.

Οι πολίτες των ΗΠΑ μοιάζουν έτοιμοι να σπάσουν και αυτό το ταμπού.

Δεν ξέρω αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα προς το καλύτερο. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει η ελληνική κοινωνία να θελήσει να αλλάξει και ο ΣΥΡΙΖΑ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Δεν ξέρω αν ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ένας πετυχημένος πρωθυπουργός. Αυτό θα εξαρτηθεί από την επιθυμία των Ελλήνων να προχωρήσουν και από την ομάδα που περιβάλλει τον Αλέξη Τσίπρα• το επιτελείο ενός πρωθυπουργού είναι σημαντικότερο για την επιτυχία του από τον ίδιο.

Η εκλογή, όμως, του Αλέξη Τσίπρα στην θέση του πρωθυπουργού θα σπάσει ένα ταμπού για την ελληνική κοινωνία και θα κάνει τους νέους ανθρώπους να πιστέψουν πως μπορούν να τα καταφέρουν.

Γιατί οι δικοί μας «μαύροι» είναι οι νέοι.