ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Άλμα στο κενό για τη Ν.Δ. χωρίς δίχτυ ασφαλείας

Οκτωβρίου 07, 2013 pitsiriki1

Τα καμπανάκια για τη σαμαρική Δεξιά χτυπούν όλο και πιο δυνατά. Η τρέχουσα μορφή του μεγαλύτερου δεξιού κόμματος δεν μπορεί να πάρει άλλη παράταση ζωής. Ούτε ο κόσμος της ούτε τα στελέχη της μπορούν πια να αποδεχθούν αυτό που είναι και εκφράζει.Η καραμανλική Ν.Δ. συνδέθηκε με τη μεταπολίτευση, τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, αλλά και με μια μεγάλη προσπάθεια ανανέωσης της προχουντικής Δεξιάς και εγκατάλειψης των μετεμφυλιακών χαρακτηριστικών της.

Με τις φυλακίσεις των χουντικών, τη διάλυση, την απορρόφηση ή την περιθωριοποίηση διαφόρων τμημάτων της Άκρας Δεξιάς και, τέλος, με τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, η Ν.Δ. κατάφερε να αποτινάξει την πολιτική κληρονομιά του κράτους των δωσιλόγων που είχε στήσει και εκθρέψει η παράταξη αυτή μετά τον εμφύλιο.

Σήμερα τίποτε σχεδόν δεν θυμίζει εκείνη τη μεταπολιτευτική Ν.Δ. – και γι’ αυτό δεν ευθύνεται μόνο η προσήλωσή της στην πολιτική των δανειστών και της Γερμανίας, αλλά και η ιδεολογική συγκρότηση της μικρής ομάδας που σήμερα διαφεντεύει την τύχη και την πολιτική της.

Ήδη τα προβλήματα είναι κολοσσιαία και η μοίρα της σημερινής Δεξιάς είναι κυριολεκτικά άδηλη. Οι αιτίες είναι πολλές, αλλά ας μείνουμε σε μία, την ενδεχομένως κρισιμότερη: η Ν.Δ. έπαψε να είναι λαϊκό κόμμα – κι αυτό ήταν αναπόφευκτο αφότου υποτάχθηκε πλήρως στις διαθέσεις των δανειστών. Είναι αδύνατον να παραμείνει λαϊκό ένα κόμμα το οποίο, την ίδια ώρα που αφήνει ανέγγιχτη τη διαφθορά και το μαύρο χρήμα:

● Διαλύει κάθε ιδέα κοινωνικού κράτους – από την ασφάλιση και την υγεία έως την παιδεία και στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα – αλλά και κάθε είδους θεσμό που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως δίχτυ ασφαλείας στη συντελούμενη ανθρωπιστική τραγωδία που πλήττει την Ελλάδα.

● Σπρώχνει στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους καταστρέφοντας μαζικά επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας.

● Δημεύει την ατομική ιδιοκτησία – και όχι μόνο αυτών που οφείλουν στις τράπεζες και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους – καταπατώντας μια από τις κύριες ιδεολογικές αρχές του.

Ο πόνος, η δυστυχία και η απόγνωση που παράγει σήμερα η Ν.Δ. δεν της επιτρέπουν να διεκδικεί τον ρόλο του λαϊκού κόμματος. Ήδη βαδίζει στον δρόμο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο σήμερα κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σε δημοσκοπικά ποσοστά που προϊδεάζουν έως και για την εξαφάνισή του.

Ακόμη χειρότερα, η σαμαρική Ν.Δ. κινείται σε πολιτικά μονοπάτια τα οποία θυμίζουν πολύ περισσότερο την προχουντική ΕΡΕ και τον Λαϊκό Συναγερμότου Παπάγου παρά το μεταχουντικό κόμμα του Καραμανλή.

Τα προειδοποιητικά μηνύματα είναι πολλά, αλλά θα σταθούμε σε δύο:

● Στο ότι, πριν οι χρυσαυγίτες δολοφονήσουν τον Παύλο Φύσσα, η Ν.Δ. στα τρία τέταρτα του πληθυσμού, στις ηλικίες από 18 έως 59 ετών – βρισκόταν σε δημοσκοπική ισοπαλία με τη Χρυσή Αυγή στο 15%, ενώ στον μισό πληθυσμό από 18 έως 45 ετών ήταν τρίτο κόμμα.

● Στο ότι, ύστερα από την αποκάλυψη της Χρυσής Αυγής στα μάτια του ελληνικού λαού, παρά τη δημοσκοπική πτώση της, θεαματική σε ορισμένες έρευνες, η Ν.Δ. δεν φαίνεται να ωφελείται παρά απειροελάχιστα – παρότι πολύ μεγάλο κομμάτι των προτιμήσεων προς τη Χ.Α. αποτελούσαν διαρροές από τη Ν.Δ.

Ίσως πάρα πολλοί από τους τέως ψηφοφόρους της Ν.Δ. να μην συνειδητοποιούσαν τι ακριβώς είναι η Χ.Α. όταν αποφάσιζαν να μετακινηθούν προς αυτήν – και ενδεχομένως τώρα την απορρίπτουν συνειδητά. Είναι όμως μάλλον προφανές ότι ήξεραν πολύ καλά γιατί εγκαταλείπουν το κόμμα του Σαμαρά – και γι’ αυτό δεν επιστρέφουν.

Όπως το ΠΑΣΟΚ επιτέλεσε τον ιστορικό του ρόλο και κατέρρευσε υπό το βάρος των ευθυνών του για τις πολιτικές αμαρτίες της μεταπολίτευσης και τη χρεοκοπία, έτσι και η Ν.Δ. δείχνει να αποσυντίθεται ως συνεχίστρια της ίδιας και πλέον ακόμη πιο απεχθούς και ακόμη πιο διαλυτικής «μνημονιακής» πολιτικής.

Βεβαίως τα κόμματα ενίοτε απαξιώνονται ή και εξαφανίζονται, αλλά οι κοινωνικοί, πολιτικοί και ιδεολογικοί χώροι, τους οποίους εκπροσωπούν,συνεχίζουν να υφίστανται, με τους πολίτες που τους αποτελούν να μετατοπίζονται προς συγγενή κόμματα ή να αναδεικνύουν νέες δυνάμεις στη θέση των παλαιών.

Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, η απαξίωσή του έφερε στο προσκήνιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μπορεί να μην είναι ένα τυπικό κεντροαριστερό κόμμα, αλλά σε κάθε περίπτωση έχει αποτελέσει τον πιο λογικό προορισμό για τον κόσμο που κάποτε «ανήκε» στο ΠΑΣΟΚ. Κοινώς, η Κεντροαριστερά επιχειρεί να ανασυντεθεί από τα αριστερά της.

Στην περίπτωση της Ν.Δ. λίγο έλειψε η ανασύνθεση της Δεξιάς να γίνει από τα… ακροδεξιά της, και μάλιστα από την πιο βάρβαρη και απεχθή – τη ναζιστική – εκδοχή Ακροδεξιάς. Μάλιστα το παιχνίδι αυτό δεν έχει κριθεί ακόμη, αφού δεν έχει οριστικοποιηθεί η τύχη ούτε της Ν.Δ. ούτε της Χρυσής Αυγήςούτε της Ακροδεξιάς εν γένει.

Τώρα το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης πολλών καραμανλικών και (νέο)φιλελεύθερων τους οδηγεί στην αναζήτηση μιας πιο «κεντρώας» Ν.Δ. και στην αποκήρυξη των στενών συνεργατών του Σαμαρά, τους οποίους – του νυν πρωθυπουργού περιλαμβανομένου – θεωρούν απολύτως υπεύθυνους και για την απώλεια των λαϊκών χαρακτηριστικών της Ν.Δ. και για την εκτίναξη της Χρυσής Αυγής.

Το πρόβλημα στην περίπτωση των «εξεγερμένων» δεξιών, που αίφνης ανακαλύπτουν την καραμανλική «καταγωγή» τους, είναι ότι οι ίδιοι, ως πρόσωπα πολιτικά φθαρμένα και απαξιωμένα στην πλειονότητά τους και πλήρως συμμέτοχα στο «πάρτι» της μεταπολίτευσης, δύσκολα μπορούν να εμπορευθούν την «ανανέωση» ή τον «εκδημοκρατισμό» της Ν.Δ.

Όταν το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στο ίδιο αδιέξοδο, κατέρρευσε υπό το βάρος της λαϊκής οργής και απόγνωσης. Για τη Ν.Δ., η οποία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, ο δρόμος είναι επίσης σκοτεινός, αν και με άγνωστη ακόμη την κατάληξη. Η κυβερνητική πορεία της μοιάζει με άλμα στο κενό χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

Σταύρος Χριστακόπουλος

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.