ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν…

Οκτωβρίου 25, 2013 pitsiriki1

..και μου θυμίζουν τα περασμένα! Η Αθήνα, και ίσως λιγότερο η υπόλοιπη Ελλάδα, θυμίζει πια σκηνικό από άλλες, μακρινές εποχές. Μαζί με τα άσχημα, να που αναβιώνουν και κάποιες γοητευτικές εικόνες από τα παλιά. Η νέα μου γειτονιά, αστική στη δεκαετία του ΄60, με όμορφα κτίρια, έγινε στη συνέχεια υποβαθμισμένη και παρατημένη και σήμερα παρουσιάζει μια τάση ανασυγκρότησης.

Αλκυνονίς! Δύο βήματα, στην Ιουλιανού, είναι ο ιστορικός κινηματογράφος, που μεγάλωσε μια γενιά σινεφίλ, από το 1969 που άνοιξε μέχρι το 1990. Έκανε τη δική του αντίσταση στη χούντα, με πολιτικές ταινίες (εδώ κατ΄ αποκλειστικότητα προβλήθηκε η ταινία του Θ. Αγγελόπουλου «Αναπαράσταση»), υπήρξε καλλιτεχνικό φυτώριο και γνώρισε σ΄ ένα ανήσυχο κοινό τον Μπέργκμαν, τον Αντονιόνι, τον Γκοντάρ, τον Βισκόντι, κ.α. Και όχι μόνο τους μεγάλους Ευρωπαίους δημιουργούς, αλλά και τον Αϊζεστάιν, τον Μίκλο Γιάντσο, τον Ναγκίσα Οσίμα, μια σειρά από σκηνοθέτες που, τότε, δεν ήταν γνωστοί στην Ελλάδα, που παρακολουθούσε τις ταινίες του Φίνος Φιλμ.

Αrtplex: Σκαλωσιές και εντατικές εργασίες για να είναι όλα έτοιμα τον Δεκέμβριο ώστε η Αλκυονίς να λειτουργήσει με ίδια μπλε ξύλινα καθίσματα και τη χαρακτηριστική τοιχογραφία της, αλλά απόλυτα εκσυγχρονισμένη και ως ένας εναλλακτικός πολυχώρος τέχνης. Φιλοδοξία της να αφήσει έντονη σφραγίδα, όπως και στο παρελθόν και σύνθημά της «Αλκυονίδες μέρες 365 μέρες τον χρόνο». Εκτός από ταινίες, θα φιλοξενεί χορευτικές, θεατρικές, μουσικές παραστάσεις, ζωγραφικές εκθέσεις, κ.α.

Κινηματοθέατρο Τριανόν, λίγο πιο πέρα, στη γειτονιά, Κοδριγκτώνος, το Τριανόν φιλοξενεί και ιδιαίτερες παραστάσεις. Από την Δευτέρα, 28 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για 10 μόνο παραστάσεις, η Ολια Λαζαρίδου (ξανα)παρουσιάζει το έργο του Διονυσίου Σολωμού «Η Γυναίκα της Ζάκυνθος», σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη. Την έχασα το καλοκαίρι, τώρα όμως θα τη δω και θα έχω να πω περισσότερα.

Μπαρ 56: Εδώ θα πάω σε πιο… χάι περιοχή, λίγο πιο μακριά, στο Κολωνάκι και αξίζει τον κόπο. Άλλο ένα bar που έγραψε ιστορία και άνοιξε και πάλι, Πλουτάρχου και Κλεομένους. Η καλύτερη τζαζ της πόλης, καθαρά ποτά και, κυρίως, μοναδική ατμόσφαιρα. Κι επειδή έπεσε πολύ Τέχνη πιο πάνω, η αλήθεια είναι ότι λίγο αλκοόλ χρειάζεται. Αυτά τα δύο άλλωστε δεν έχουν καθόλου κακή σχέση. Στo bar 56 έχουν γίνει μερικές από τις πιο ωραίες κουβέντες και από τα πιο ωραία μεθύσια.

Time is now, που λέει και το τραγουδάκι, αλλά μερικές φορές, ο χρόνος κάνει παιχνίδια, ανακατεύει στην τράπουλα παρελθόν και παρόν κι έχεις εκείνη την αίσθηση του déjà vu, ότι κάτι σίγουρα το έχεις ξαναζήσει, κάπου, κάπως, κάποτε.

http://www.protagon.gr/