O Θεός να λυπηθεί την Κεφαλλονιά

SavedPicture-20142775825.jpg

Εγραψε: Pitsirikos
Πιτσιρίκο, διάβασα κάπου πως «ο Θεός να λυπηθεί την Κεφαλλονιά».

Καταρχήν δεν λέγεται «θεός», λέγεται κίνηση τεκτονικών πλακών και δεν λειτουργούν με συναίσθημα. Κατά δεύτερον, αν ήταν να λυπηθεί ο «θεός», θα το έκανε πριν τον σεισμό. Μετά τους σεισμούς ή θα έχουμε να κάνουμε με θεό σαδιστή ή τέλος πάντων να παραδεχτούμε πως δεν υπάρχει και να δούμε τι κάνουμε παρακάτω.

Στο παρακάτω λοιπόν έχουμε να παίξουμε μπάλα πρώτα απ όλα με όσους εμφανίζονται ως «θεοί» για να καλύψουν τις ανάγκες σας για βοήθεια και συμπόνια. Στην πορεία βγαίνουν ημίθεοι, δηλαδή περιορισμένων δυνατοτήτων, ημιπαντοδύναμοι ένα πράμα.

Η ημίθεα Ε.Ε. θα ήθελε αλλά δεν μπορεί. Έχει κριτήρια η συμπόνια της, λέγεται ποσοστό επί του ΑΕΠ, λέγεται έκταση πληγείσας περιοχής… έχει διάφορα.

Η ημίθεα κυβέρνηση θέλει και αυτή αλλά δεν. Ως ημίθεα με προδιαγραφές θεάς, δεν καταπιάνεται με μικρές συμφορές. Έχει τις μεγαλοεργολαβίες, από 6 ρίχτερ και πάνω. Αν κάποια συμφορά βέβαια είναι κάπου εκεί κοντά, έχει την θεϊκή δύναμη να την εμφανίζει μικρότερη.

Μελλοντικοί «θεοί» εμφανίζονται και αυτοί ως σωτήρες, αλλά μιας και δεν έχουν αναλάβει ακόμα πόστο, αδυνατούν να πράξουν.

Φταίνε βέβαια και οι πιστοί που δεν έχουν πιέσει τόσο ώστε να γρηγορεύει το πράγμα.

Οι πραγματικοί «θεοί» όμως σιωπούν. Μένουν και υπομένουν μη έχοντας καταλάβει την δύναμη τους. Περιμένουν από αλλού αυτό που μόνοι τους θα μπορούσαν να είχαν κάνει. Να σωθούν. Βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να χάνονται, να ξεσπιτώνονται, να αλλάζουν τόπους. Βλέπουν να καταστρέφονται, τριγυρνούν μες το κρύο ψάχνοντας μια γωνιά να κουρνιάσουν, στοιβάζονται σε αίθουσες και τρώνε ότι τους δοθεί στο χέρι.

Κι όμως είναι «θεοί»… μα δίχως συνείδηση. Και δίχως αυτή τη συνείδηση αδυνατούν να δουν πως η συμφορά τους, δεν είναι συμφορά, μα μια απλή ταλαιπωρία. Μια ταλαιπωρία λίγων ημερών, γιατί σαν «θεοί» που είμαστε τόσο θα έπαιρνε να ξαναφτιάξουμε σπίτια για να στεγαστούν, να έχουμε καταλύματα για να μείνουν, να έχουμε ζεστό φαγητό έτοιμο, γιατρούς να περιμένουν…

Αν είχαμε συνείδηση ότι είμαστε «θεοί», ότι δεν ήρθαμε να μείνουμε εργάτες στη δούλεψη των άλλων, ότι παίρνοντας της δουλειές στα χέρια μας, παίρνουμε και τις ζωές μας πίσω, τότε όλες οι συμφορές θα γίνονταν απλές ταλαιπωρίες.

Νίκος Παλαμηδάς

(Αγαπητέ φίλε, τον Θεό τον λυπάμαι πια. Παιδί για τα θελήματα τον έχουν κάνει οι πιστοί του. Κατά τ’ άλλα, ναι μπορούμε, αλλά επιμένω πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι. Θέλουν να είναι δούλοι και θέλουν πάντα κάποιον να τους λέει τι να κάνουν. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό -μου πήρε καιρό, βέβαια-, ηρέμησα. Να είστε καλά.)