Το σύγχρονο νεοελληνικό κράτος παραδομένο στην ανοησία, την αναξιοπρέπεια, τον αυταρχισμό και την βαθιά και μη αναστρέψιμη αμορφωσιά των δεξιών αλλά και στην εμφανέστατη ανεπάρκεια των αριστερών, οι πλείστοι των οποίων είτε υποκρίνονται είτε είναι τελείως αλλοτριωμένοι από το σύστημα καταναλωτές και δεν δύνανται να απεγκλωβιστούν από τους δομικούς του ορισμούς και νόμους, βαδίζει προς την εποχή της τελευταίας, όντως, εσωτερικής υποτίμησης αφού κατόπιν αυτής θα αλλάξει, και τυπικά πλέον, χέρια.

Όλοι εμείς, οι εθισμένοι στην ανάθεση των ευθυνών μας σε άλλους, από το να μας δώσουν να φάμε έως το να διαχειριστούν τις τύχες μας προσωπικά και συλλογικά, παρακολουθούμε αδρανείς κάθε μέρα ως σφάγια την θανάτωσή μας, την οποίαν οι δωσίλογοι της ακροδεξιάς διακυβέρνησης διαπραγματεύονται μόνον ως προς τον χρόνο της, ζητούν την άδεια των εντολέων τους δηλαδή να την πράξουν κατόπιν της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και της εξασφάλισης δύο ακόμη ετών στην διακυβέρνηση της χώρας.

Ως συνεπείς ακροδεξιοί οι Σαμαράς Βενιζέλος και Σία (όπου Σία σημαίνει βεβαίως όλα τα ρετάλια της κοινωνίας, τα οποία εμφανίστηκαν στην πολιτική σκηνή από δεξιά και από αριστερά παίζοντας εξαρχής ρόλους καθαρά χρυσαυγίτικους  και τα οποία με αντίτιμο ιταμό, όπως οι ίδιοι, θα δώσουν παράταση στον βίο τους και στον βίο αυτής της κυβέρνησης καθώς και οι παντελώς αναίσχυντοι εναπομείναντες ψηφοφόροι και οπαδοί αυτών και των κομμάτων τους), κοιτάζουν πρώτα απ” όλα τον εαυτό τους, το ιδιωτικό τους συμφέρον, το οποίον ταυτόχρονα το αναγάγουν στην ρητορική τους και ως συμφέρον της πατρίδας και της δημοκρατίας διότι, ως γνωστόν, ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων αλλά και η επίκληση της Δημοκρατίας το πρώτο και κύριο επιχείρημα των φαιδρών απολυταρχών της νεοφιλελεύθερης αναξιοπρέπειας.

Μέσα σε όλην αυτή την κατάντια των νεοελλήνων, την οποία βεβαίως εκφράζει και εκπροσωπεί απόλυτα η άθλια κοινοβουλευτική εικόνα, ένα παιδί πεθαίνει φρουρούμενο στο νοσοκομείο έξι ακριβώς χρόνια μετά την ουσιαστική του δολοφονία από το άθλιο αυτό κράτος και είναι σαν να εκπροσωπεί Ιστορικά την ίδια την Ελλάδα των εναπομεινάντων αξιοπρεπών ανθρώπων, η οποία ξεψυχάει και αυτή εδώ και πολλά χρόνια, ψυχορραγεί δε τα τελευταία έξι παράλληλα μαζί του, αλλά ούτε ο αγώνας του ούτε ο επικείμενος θάνατός του δείχνουν να μπορούν να ανατρέψουν την γενική αποκτήνωση.

Ο επιθανάτιος ρόγχος μπορεί να είναι κάθε ανάσα πλέον.

http://www.toportal.gr/       by Mαν.Αρκάς