Από παλιά ο άνθρωπος λάτρευε να σημαδεύει τη ζωή του και να τη χωρίζει σε κομμάτια.
Παρακολουθούσε μαγεμένος τον υπέροχο χορό του φεγγαριού με τον ήλιο και χώριζε τον χρόνο του σε μήνες, ημέρες, λεπτά, δευτερόλεπτα…

Κάρφωνε ταμπελάκια στο ημερολόγιο του, πιστεύοντας έτσι πως μπορούσε να τραβήξει μια γραμμή και να σβήσει ότι τον πονούσε αρχίζοντας μια καινούρια ζωή, αφήνοντας πίσω του τα λάθη και την ασχήμια του…

style="display:inline-block;width:500px;height:90px"
data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
data-ad-slot="1267677423">

Πίστεψε πως αρκούσε μονάχα μια στιγμή, μια ανάσα για ν’ αλλάξει τη ζωή του…

Ίσως η πιο σημαντική γραμμή που χαράσσοντας την πιστεύει ο άνθρωπος πως μπορεί ν’ αφήσει πίσω του το παρελθόν του είναι το δευτερόλεπτο εκείνο που το ημερολόγιο του αφήνει πίσω του μια χρονιά και περνάει στην επόμενη. Είναι η στιγμή που περνάνε απ’ το μυαλό του με τρόπο κινηματογραφικό όλα όσα πέρασαν από δίπλα του στο διάβα της χρονιάς που άφηνε πίσω του. Ακόμα και όσα δεν τον άγγιξαν, ακόμα και εκείνα που δεν είχαν να του πουν απολύτως τίποτα.
Η στιγμή που νιώθει γυμνός απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό…

Στο διάβα τους όμως οι στιγμές τον κάνουν να ξεχνάει κάθε υπόσχεση που έδωσε στον ίδιο του τον εαυτό. Συνεχίζει να επαναλαμβάνει κάθε λάθος του μέχρι να χτυπήσει την πόρτα του η επόμενη χρονιά και να δώσει και πάλι τις ίδιες κι απαράλλαχτες, ψεύτικες υποσχέσεις στον
εαυτό του…

Κι άντε πάλι απ’ την αρχή… Να ρίχνει διαρκώς νερό στον μύλο της ψυχής του μα εκείνος να μη καταφέρνει να γυρίσει γιατί είναι τρύπιος…
Τρύπιος από συναισθήματα, δίχως ανθρωπιά, κενός από αγάπη.

Κι ο χρόνος κυλάει. Και στο διάβα του παίρνει μαζί του υποσχέσεις που ξεχάστηκαν και όνειρα που δεν έγιναν ποτέ πράξη…

Αυτό το βράδυ δεν θα ευχηθώ τίποτα μεγάλο και σπουδαίο. Δεν θα τολμήσω να ψελλίσω καμιά απολύτως υπόσχεση στον εαυτό μου.
Μονάχα θα με κοιτάξω στα μάτια. Θα με κοιτάξω βαθιά μέσα στα μάτια και θα ευχηθώ να είναι καθάρια και να μπορώ ν’ αντικρίσω την ψυχή μου μέσα τους.
Να βρω το κουράγιο να σταθώ μπροστά στους φόβους μου και βγω νικητής…

Να καταφέρω να νιώσω και πάλι άνθρωπος…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1