Στις αρχές του 1994 η οικονομία της Ελλάδας βρισκόταν σε βαθιά κρίση, συνεχίζοντας την καθοδική της πορεία. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας είχε καταρρεύσει, η ανεργία είχε ξεπεράσει το 14% και το δημοσιονομικό έλλειμμα διαρκώς αυξανόταν. Οι προσλήψεις, όμως, στο Δημόσιο καλά κρατούσαν…
Στις 7 Ιανουαρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δια του αντιπροέδρου της Χένιγκ Κριστόφερσεν, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Η σύστασή της προς την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, που βρισκόταν τρεις μήνες στην εξουσία, είχε και το χαρακτήρα αυστηρής επισήμανσης, καθώς διαπίστωνε ότι η σχετική συμφωνία του 1990 για διορισμό ενός υπαλλήλου στη θέση δύο αποχωρούντων δεν είχε εφαρμοστεί από πλευράς της Ελλάδας. Ο περιορισμός των προσλήψεων στο Δημόσιο υπήρξε βασικός όρος της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, που είχε εγγυηθεί τη λήψη ενός ακόμη δανείου από τη χώρα μας τον Μάρτιο του 1990.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου, ο ευρωπαίος αξιωματούχος ζήτησε από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Γιώργο Γεννηματά, το πάγωμα των προσλήψεων, για να επέλθει ισορροπία κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του προγράμματος σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας με αυτές των κοινοτικών χωρών, στο πλαίσιο της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Η Κομισιόν διαπίστωνε ότι το μέγα θέμα της ελληνικής οικονομίας είναι όχι τόσο η μείωση των δημοσίων εσόδων και η φοροδιαφυγή, αλλά η υπέρμετρη αύξηση των δαπανών, η οποία μεγιστοποιεί το ήδη τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρούσε ότι το σκέλος των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού του 1994 είναι πολύ μεγάλο, ενώ παράλληλα πίστευε ότι οι προβλέψεις του προϋπολογισμού για αύξηση των εσόδων είναι ανεδαφικές και υπεραισιόδοξες και – όπως και πέρυσι έτσι και φέτος – θα υπάρξει απόκλιση, η οποία θα είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζακ Ντελόρ, σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένει από την Ελλάδα ένα μήνυμα αξιοπιστίας σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο και ότι δεν ζητεί να πιάσει η Ελλάδα αμέσως όλους τους στόχους του Μάαστριχτ, αλλά να αρχίσει κάποια στιγμή τη διαδικασία της ανάκαμψης.
