«Eλπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ» – Μ.Μ.
Ως χώρα δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο. Η Ελλάδα έχει «γεννήσει» πολλές γυναίκες – ωραίες, επιτυχημένες, καλές ηθοποιούς, μάχιμες στον πολιτικό στίβο, γυναίκες με προσωπικότητα, με πάθος, γυναίκες ερωτεύσιμες, γυναίκες με «Γ» κεφαλαίο. Ωστόσο ελάχιστες τα είχαν όλα αυτά τα στοιχεία μαζί. Και μία από αυτές γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1920.
H Μελίνα Μερκούρη. Από τις πλέον αναγνωρίσιμες Ελληνίδες της μεγάλης οθόνης σε όλη την Ευρώπη (μαζί με την Ειρήνη Παππά) γράφει τη δική της ιστορία στον κινηματογράφο ως γυναίκα ατίθαση, δυναμική, μοιραία. Στοιχεία που όμως τα είχε και στην πραγματική ζωή της. Κατά την διάρκεια της επταετίας πολέμησε με πάθος τη Χούντα, σε τέτοιο βαθμό που της αφαιρέθηκε η ελληνική υπηκοότητα.
Και η μάχη της συνεχίστηκε και όταν ανέλαβε Υπουργός Πολιτισμού (δύο φορές, πρώτα την περίοδο 1981-1989 και 1991-1994). Η Ελλάδα βρέθηκε στο πολιτιστικό επίκεντρο της Ευρώπης ουκ ολίγες φορές, ενώ ήταν αυτή που ξεκίνησε μια μεγάλη εκστρατεία για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης.
Δυστυχώς η προσπάθειά της δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς άφησε την τελευταία της πνοή στις 8 Μαρτίου 1994. Αλλά όπως είχε πει «ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ».
