ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

O Νίκος Μπογιόπουλος ζωντανεύει στην σκηνή την Δίκη της Φρανκφούρτης

Οκτωβρίου 29, 2013 pitsiriki1

Στην παράσταση του Κώστα Καζάκου στο θέατρο «Καρέζη» συμμετέχει ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος.

Πρόκειται για το θεατρικό έργο «Η Ανάκριση», του Πέτερ Βάις.

Ένα έργο που βασίστηκε στα ντοκουμέντα της ιστορικής «Δίκης της Φρανκφούρτης», της δίκης 22 βασανιστών του Άουσβιτς που έγινε στη γερμανική πόλη από το 1963 έως και το 1964.

«Η συμμετοχή μου δεν είναι συμμετοχή ηθοποιού. Δεν είμαι ηθοποιός, εμφανίζομαι ως αυτό που είμαι, δημοσιογράφος. Αποδέχτηκα την πρόταση για το περιεχόμενο του έργου, ένα συγκλονιστικό έργο του Πέτερ Βάις το οποίο δυστυχώς είναι κάτι περισσότερο από επίκαιρο και στην Ελλάδα. Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός λόγος είναι ότι δεν απορρίπτεις ποτέ μια πρόσκληση από τον Κώστα Καζάκο. Δεν υπάρχει ηθοποιός Μπογιόπουλος. Είναι ένας δημοσιογράφος που εμφανίζεται μετά το τέλος του έργου», λέει στο newpost ο γνωστός δημοσιογράφος.

«Στη δίκη αυτή παρέλασαν 350 μάρτυρες, εκ των οποίων οι 260 ήταν επιζώντες του Άουσβιτς», εξηγείστο newpost οΚώστας Καζάκος.
«Ήταν μια ιστορική δίκη που ο Βάις είχε παρακολουθήσει. Τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα που κατατέθηκαν εκεί συνέθεσαν αυτό το έργο.
Πρόκειται για ένα τραγικά επίκαιρο, τρομακτικό έργο. Η άνοδος του νεοναζισμού δυστυχώς δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Είναι βασανιστικό αν σκεφτεί κανείς ότι αυτή η μηχανή εξόντωσης ανθρώπων δεν έπαψε ποτέ, στην ουσία, να λειτουργεί».

Μάλιστα, ο θιασάρχης, μεταφέρει μια πτυχή του έργου που ο ίδιος πιστεύει πως μπορεί να ερμηνεύσει τη σημερινή κατάσταση στη χώρα:

« Έτσι όπως παθητικά έμπαινε τότε ο κόσμος στους θαλάμους αερίων, και αναρωτήθηκε ο δικαστής γιατί τόσες χιλιάδες ανθρώπων δεν αντιστέκονταν σε 15 φύλακες, έτσι και σήμερα βλέπουμε την κοινωνία να περιμένει το ίδιο παθητικά την εξόντωσή της. Είναι ανατριχιαστικό», λέει χαρακτηριστικά .. Όσο για τη συμμετοχή του Νίκου Μπογιόπουλου στην παράσταση, τη χαρακτηρίζει «καταλυτική»:

«Ο συγγραφέας δεν έχει βάλει στο έργο του φινάλε. Το αφήνει μετέωρο, σαν παρακαταθήκη στους ηθοποιούς να φτιάχνουν το φινάλε σύμφωνα με την εποχή και τις συνθήκες που επικρατούν τη δεδομένη στιγμή.
Από το καλοκαίρι που μελετούσα το έργο είχα την ιδέα να φτιάξω ένα φινάλε για τις νέες γενιές που δεν έζησαν ούτε τον πόλεμο, ούτε την μεταπολεμική εποχή, να καταλάβουν ότι και σήμερα εξακολουθούν να συμβαίνουν με άλλο τρόπο. Σκέφτηκα έναν σημερινό, ζωντανό δημοσιογράφο, άνθρωπο της επικοινωνίας, μάχιμο και μαχητικό, να μας δώσει τα ντοκουμέντα του σήμερα, όπως το έργο μας δίνει τα ντοκουμέντα της δίκης. Έτσι θα δούμε τη συνέχεια των γεγονότων του πολέμου στο σήμερα».Aπό την Ντίνα Καραμάνου Πηγή