ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Πιτσιρίκο, ζούμε σε μια χώρα που έχει έξι μήνες καλοκαίρι, ήλιο τις περισσότερες μέρες του χρόνου αλλά ως λαός παρακολουθούμε κατά μέσο όρο 5,5 ώρες τηλεόραση την ημέρα. Επίσης οι περισσότεροι από εμάς διαβάσαμε τελευταία φορά ένα βιβλίο στην τελευταία τάξη του λυκείου. Στην ανάγνωση δε εφημερίδων και περιοδικών πάλι είμαστε από τους τελευταίους πανευρωπαϊκά, λένε οι στατιστικές. Δηλαδή, με απλά λόγια, η πλειονότητα των Ελλήνων ενημερώνεται για ό,τι συμβαίνει γύρω της από την τηλεόραση. Κατ’ επέκταση και για ό,τι συμβαίνει στην πολιτική, στην κοινωνία, στην οικονομία.

Αυτή τη στιγμή, μετά τη διάλυση της ΕΡΤ, μας απέμειναν οι 5 μεγάλοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί και κάποιοι άλλοι μικρότεροι ή περιφερειακοί. Ιδιοκτήτες των 5 μεγάλων σταθμών είναι εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι και γενικά μεγαλοεπιχειρηματίες.

Όπως είναι αναμενόμενο τα κανάλια αυτά προωθούν και προπαγανδίζουν τις θέσεις των ιδιοκτητών τους.

Απαριθμώντας ενδεικτικά μερικές από αυτές: Το μνημόνιο ήταν και παραμένει μονόδρομος, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ως υπεύθυνες δυνάμεις έσωσαν τη χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας οδηγήσει στη δραχμή και εκτός Ε.Ε., η ύφεση ήταν κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και όχι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής, η θεωρία των δύο άκρων ισχύει, η Χρυσή Αυγή δεν προέκυψε κυρίως από την οικονομική κρίση αλλά ως απάντηση στο άλλο άκρο στον Σύριζα, όποια κοινωνική ομάδα αντιδρά είναι συντεχνία και υπερασπίζεται προνόμια και όχι δικαιώματα και πλήθος άλλων απόψεων τις οποίες έχουν αναλάβει να υποστηρίξουν δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι, επιχειρηματίες, άνθρωποι της κοινωνίας των πολιτών.

Τα κανάλια αυτά δεν φιλοξενούν την αντίθετη άποψη, ή ακόμα κι αν το κάνουν θα την έχουν πρώτα λοιδορήσει για κάνα μισάωρο και μετά θα την στριμώξουν στο τελευταίο δεκάλεπτο ενός δελτίου ειδήσεων ή μιας εκπομπής, αν τα έχει καταφέρει μέχρις εκεί, τότε σίγουρα θα διακόπτουν συνεχώς την εκφορά της ώστε να χάσει παντελώς το νόημά και τη συνοχή της.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο Σύριζα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει, ότι ακόμα κι αν έχει αξιόπιστο σχέδιο διαπραγμάτευσης με την Τρόικα, ακόμα κι αν έχει αξιόπιστο plan b, ακόμα κι αν βρει τους αναγκαίους πόρους, ακόμα κι αν έχει πρόγραμμα για όλους τους τομείς άσκησης της πολιτικής, πάλι κινδυνεύει να χάσει τις εκλογές.

Γιατί; Διότι, τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να τα επικοινωνήσει στους πολίτες. Διότι, ελευθερία του λόγου δεν σημαίνει μόνο να μπορείς να μιλήσεις αλλά να μπορούν και να σε ακούσουν. Μεταξύ της εκφοράς του λόγου του Σύριζα και των πολιτών μεσολαβούν τα τηλεοπτικά κανάλια.

Διαστρεβλώνουν τις θέσεις των στελεχών του, υπερτονίζουν υπαρκτές κι ενίοτε ανύπαρκτες αδυναμίες, την ίδια ώρα που χαϊδεύουν την κυβέρνηση. Πάντοτε τα τελευταία 20 χρόνια τα κανάλια βρίσκονταν σε αγαστή σύμπνοια με τις κυβερνήσεις.

Μα, την εποχή των Μνημονίων έχουν αναβαθμιστεί σε στρατηγικούς εταίρους για να το πω κομψά ή αλλιώς σε εργαλεία προπαγάνδας της κυβέρνησης, με το αζημίωτο φυσικά.

Στο αζημίωτο περιλαμβάνονται η παράταση του παράνομου καθεστώτος των τηλεοπτικών αδειών, η φορολογική ασυλία, η συνέχιση της δανειόδοτησής τους από τράπεζες χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις, και πολλές άλλες.

Τα τρία τελευταία χρόνια έχουν γίνει αξιόλογες και ανεξάρτητες προσπάθειες στον χώρο του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου στον αντίποδα της τηλεοπτικής κατάστασης.

Όλοι και περισσότεροι γυρίζουν την πλάτη τους στα δελτία τρόμου και στρέφονται για ενημέρωση σε blogs και sites είτε ενημερωτικά λόγου χάριν στο tvxs είτε σε προσωπικά ιστολόγια όπως του πιτσιρίκου.

Περιοδικά όπως το Unfollow και Hot Doc δείχνουν το δρόμο για μια πραγματική δημοσιογραφία.

Ωστόσο, για να μην ονειροβατούμε κοιτώντας τις πωλήσεις των κυριακάτικων εφημερίδων, παρατηρούμε ότι οι Έλληνες επιβραβεύουν την φασιστοφυλλάδα του Θέμου ή αναξιόπιστες πλέον εφημερίδες ή απλά προτιμούν την εκάστοτε καλύτερη προσφορά.

Άλλωστε έχουμε κρίση και τα δωρεάν 6 ευρώ στο σούπερ μάρκετ, η ελπίδα να κερδίσεις 10.000 χιλιάρικα ή να φας μια γαλοπούλα τα Χριστούγεννα ωθούν τους Έλληνες στην αγορά συγκεκριμένων εφημερίδων.

Η υπόθεση εργασίας, πως εάν αυτές οι εφημερίδες σταματήσουν ξαφνικά τις προσφορές θα μειωθούν οι πωλήσεις τους σε βαθμό που να επιφέρει την κατάρρευσή τους, θα παρακαλούσα ν’ αποτελέσει το θέμα έρευνας ενός φιλόδοξου φοιτητή ή ερευνητή.

Από την άλλη, η εφημερίδα του Σύριζα, η Αυγή πωλεί κάθε Κυριακή μόνο 6.500 φύλλα.

Επειδή δεν προβλέπεται οι Έλληνες ξαφνικά να στραφούν μαζικά σε εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης, είναι επίκαιρο όσο ποτέ το αίτημα για τη δημιουργία ενός καναλιού με πρωτοβουλία του Σύριζα.

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ: Δεν εννοώ ένα κανάλι στα πρότυπα του 902 ΤV, όπου θα βλέπουμε αντίστοιχα προπαγάνδα του Σύριζα και καλεσμένο από το πρωί μέχρι το βράδυ τον Στρατούλη, αλλά κάτι εντελώς διαφορετικό.

Ένα κανάλι που θα αφήνει όλες τις φωνές να εκφραστούν, δίνοντάς τους τον ανάλογο χρόνο και χώρο.

Που θα έχει πραγματικούς δημοσιογράφους να εκφράζουν τη γνώμη τους και όχι φερέφωνα που εκφράζονται με πέντε λέξεις τη φορά «ναι ή όχι στο μνημόνιο;», που θα καλεί όχι μόνο επιχειρηματίες όπως η εκπομπή Ενικός αλλά και μισθωτούς και υπαλλήλους, που θα καλεί όχι μόνο οικονομολόγους όπως ο Σκάι αλλά και πολιτικούς επιστήμονες, ιστορικούς… που θα αφήνει τους συνδικαλιστές να μιλήσουν χωρίς να τους ειρωνεύεται και πάει λέγοντας.

Που θα έχει πολιτισμικό αποτύπωμα με εκπομπές για το βιβλίο, το θέατρο, το σινεμά, το τραγούδι, για όλες τις τέχνες.

Δεν γνωρίζω αν θα ήθελαν στο Σύριζα να αναλάβουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Ακόμα κι αν ήθελαν όμως, δεν θα μπορούσαν. Θα νομιμοποιούσαν με την απόκτηση τηλεοπτικής άδειας όλα τα νομοθετικά τερτίπια της κυβέρνησης και θα ακύρωναν τον αγώνα ενάντια στις αυθαιρεσίες των καναλαρχών.

Επίσης η αγορά άδειας και η οργάνωση του καναλιού θα απαιτούσε κεφάλαιο εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο ο Σύριζα δεν διαθέτει. Άλλωστε δεν θα έβρισκε και κανέναν ιδιώτη πρόθυμο να στηρίξει το εγχείρημα τούτο παρά μόνο φορείς της κοινωνίας των πολιτών, οργανώσεις, συλλογικότητες κι απλούς πολίτες.

Για ποιο λόγο ένας μεγαλοεπιχειρηματίας να στηρίξει ένα κανάλι που θα προωθεί την εμβάθυνση της δημοκρατίας και τον πολιτισμό και θα λειτουργεί όχι πρωτίστως με κερδοσκοπικά κριτήρια αλλά με ποιοτικά;

Η προορισμένη από το Σύνταγμα δημόσια τηλεόραση να λειτουργεί έτσι δεν πρόκειται να υπάρξει τους επόμενους (λίγους ελπίζω) μήνες, όσο κυβερνούν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Ιδού η χρυσή ευκαιρία για τον Σύριζα: Ότι δεν μπορεί να κάνει στην τηλεόραση να το κάνει στο διαδίκτυο, ελληνιστί web tv.

Mε μικρό κεφάλαιο να ιδρύσει ένα διαδικτυακό κανάλι στη βάση των παραπάνω αρχών.

Μόνο κέρδη θα έχει από αυτήν την ιστορία. Και δεν εννοώ χρηματικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να παραγνωρίζονται οι οικονομικοί όροι.

Θα επικοινωνήσει με τους πολίτες, θα αναπτύξει τις θέσεις του, θα δώσει χώρο σε όλους-ανεξαιρέτως (πλην της Χρυσής Αυγής), θα δώσει ένα δείγμα αν μη τι άλλο πώς οραματίζεται τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, αν εκλεγεί κυβέρνηση.

Αυτό το εγχείρημα είναι σαφώς πιο εφικτό απ’ ότι η δημιουργία ενός τηλεοπτικού καναλιού.

Εντούτοις, δεν θα λύσει το πρόβλημα του Σύριζα να επικοινωνήσει με το μεγαλύτερο σε ηλικία κομμάτι των ψηφοφόρων που δεν έχει σχέση με το διαδίκτυο και είναι και αυτό κυρίως, που δεν εμπιστεύεται τον Σύριζα. Θα είναι όμως, ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Έτσι ώστε κάποια στιγμή να μπορούν τα στελέχη του να δείξουν σε όλες τις εκπομπές, σε όλους τους δημοσιογράφους και σε όλα τα κανάλια που δεν σέβονται ένα κόμμα ψηφισμένο από το 27% του λαού, ότι έδειξαν και στον Γιάννη Πρετεντέρη, την περιφρόνησή τους.

(Αγαπητέ φίλε, θεωρώ πως οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπρεπε να περνάνε ούτε έξω από τα καθεστωτικά κανάλια. Αντιθέτως, έχω την εντύπωση πως αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παρακαλούν να τους καλούν στα καθεστωτικά κανάλια. Πέρσι, ακούσαμε στην τηλεόραση διευθυντή τηλεοπτικού σταθμού να λέει ευθέως σε έναν από τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ πως έχει στο κινητό του τα μηνύματά του -του βουλευτή- που τον παρακαλεί να τον καλέσει στις εκπομπές του τηλεοπτικού καναλιού. Κάγκελο ο βουλευτής. Κατάπιε την γλώσσα του, αν και συνήθως δεν βάζει γλώσσα μέσα. Είναι επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να πηγαίνουν τα στελέχη του στα καθεστωτικά κανάλια. Και είναι επιλογή τους να δέχονται τις ταπεινώσεις από τα τσιράκια των νταβατζήδων. Κι αυτό λέει πολλά για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις προθέσεις του και τις σχέσεις του με τους Έλληνες ολιγάρχες. Εμένα δεν με πείθει καθόλου ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως δεν με πείθει και η ελληνική κοινωνία. Που επιβραβεύει ακόμα νταβατζήδες και καθεστωτικούς δημοσιογράφους. Δεν είναι τυχαία τα ΜΜΕ που επιβραβεύουν οι Έλληνες. Αυτά θέλουν. Θέμους και Τράγκες. Έχουμε αυτό που μας αξίζει. Από κόμματα, κανάλια, δημοσιογράφους κλπ. Κανείς δεν μιλάει για την στάση της πλειοψηφίας των Ελλήνων δημοσιογράφων μετά την χρεοκοπία της χώρας. Κανείς δεν μιλάει για την στάση της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων της ΕΡΤ μετά το λουκέτο. Οι περισσότεροι είναι σκλαβάκια, ρουφιάνοι και σιχάματα. Αυτοί θα κάνουν ανεξάρτητα κανάλια και ΜΜΕ; Αδύνατον. Λούμπεν δημοσιογράφοι και λούμπεν ΜΜΕ για λούμπεν πολίτες. Αυτό έχουμε γιατί αυτό θέλουμε. Πάντως, κόμματα και πολίτες που περιμένουν να επικοινωνήσουν από τις τηλεοράσεις τους αξίζει να εξαφανιστούν. Να είστε καλά.)  Εγραψε:Pitsirikos