Θα έρθουν οι “νύφες” ή θα μείνουμε με το “εργαλείο”;
Ιανουαρίου 29, 2014
pitsiriki1
Έχουν περάσει σχεδόν πέντε χρόνια από τότε που συνάψαμε σχέσεις με το ευτυχές και ευλογημένο για κάποιους μνημόνιο. Για πολλούς λόγους, είναι άγνωστο το πόσο θα κρατήσει ακόμα αυτή η σχέση με το “βοήθημα-εργαλείο”. Οι αφεντάδες που συνέβαλαν σε αυτό το συνοικέσιο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι, ναι μεν δεν…είναι ότι το καλύτερο, αλλά για την ώρα, βοηθάει πολύ στο να ικανοποιούμε τις βασικές μας ανάγκες.
Δηλαδή, χωρίς το “εργαλείο”, η ικανοποίηση -των βασικών αναγκών- θα ήταν προβληματική -μας είπαν- γιατί μόνοι μας δε μπορούμε να αυτοϊκανοποιηθούμε. Έτσι κατάφεραν να πείσουν το λαό να αποδεχθεί τη χρήση του.
Αυτοί λοιπόν που γνωρίζουν τη χρήση του “εργαλείου” της καθημερινής ικανοποίησης μας, μετά από πολύ σκέψη είδαν ότι από μόνο του δε φτάνει για να ζούμε καλά -εμείς, όχι αυτοί-. Αποφάσισαν ότι θα πρέπει να γίνει και “γάμος” με την «Ανάπτυξη» για να έχουμε προοπτικές μιας καλύτερης ζωής στο μέλλον.
Οι άρχοντες άρχισαν τα ταξίδια σε όλο τον κόσμο για να βρουν τις πιο ιδανικές “νύφες”, εννοείται ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τα έξοδα δεν τα υπολογίζεις, το ποιος τα πληρώνει μας είναι αδιάφορο, ο γάμος να “γίνει”, τα “κορίτσια” να είναι καλά και από “σπίτι”.
Κάναμε πολλές συνευρέσεις με τις υποψήφιες “νύφες”, στρώσαμε αφράτα χαλιά, τάξαμε δούλες που θα τις υπηρετούν -σα θελήσουν να έλθουν εις “γάμο” με εμάς-, γενικά τους υποσχεθήκαμε πολλά, πολύ περισσότερα απ’ ότι οι “νύφες” αξίζουν. Βλέπεις, άμα περνάνε τα χρόνια και δεν υπάρχει προκοπή με το “εργαλείο”, σε πιάνει ένας πανικός που σε “αναγκάζει” να στρώνεις τα χαλιά, και ότι άλλο χρειαστεί, για να ελκύσεις τις υποψήφιες.
Τάξαμε απλά, τάξαμε και πανωπροίκια, παρακαλέσαμε, αλλά “νύφες” πουθενά. Κάτι “γεροντοκόρες” ήρθαν και κάποιοι από τους άρχοντες χάρηκαν -άγνωστο το γιατί-. Η αγωνία για το αύριο μεγαλώνει όπως και ο πανικός.
Αυτό που προβληματίζει είναι το εξής, αν έχεις τάξει “χωράφια”, “πρόβατα”, “δούλες” και πολλά άλλα, οι “νύφες”, γιατί δεν εμφανίζονται; Τόσο “κακομούτσουνοι” είμαστε; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο να τις κάνουμε “μητέρες”; Και τέλος πάντων, αν δεν έλθουν τώρα, πότε θα έλθουν;
Μέχρι να αποφασίσουν τα “κορίτσια” να μας δώσουν στα σοβαρά σημασία, να γνωριστούν καλύτερα μαζί μας κλπ κλπ, θα περάσει αρκετός χρόνος ακόμα και το “εργαλείο” έχει αρχίσει ήδη να κουράζει με την προ πενταετίας χρήση του.
Έλα να δεις που στο τέλος θα έλθουν οι άρχοντες και θα μας πουν, «Θα μείνουμε με το “εργαλείο” γιατί είναι το μόνο αξιόπιστο -στο να μας ικανοποιεί- για την ώρα. Όποτε έλθει και κάποια “νύφη”, ε, καλοδεχούμενη. Στόχος μας είναι η “ικανοποίηση” σας και μη μιλάτε».
Ένα από τα τραγικά είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί οι άρχοντες και φροντίζουν για την ικανοποίηση μας!»
