Οι πατριώτες της δραχμής, πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα, να οργανωθούν πολιτικά, ενωτικά και αποτελεσματικά. Να αποφύγουν να ενημερώνονται από τα κανάλια της διαπλοκής και του ψέματος. Να μη δέχονται τα απέραντα ψέματα, τις στρεβλώσεις, την παραπληροφόρηση, την τρομοκρατία των ευρωραγιάδων.
Καιρός είναι, αντί να είμαστε συνεχώς σε άμυνα και να απαντάμε σε τρομολαγνικές απαντήσεις για υποθετικές καταστροφές αν φύγουμε από τον «παράδεισο» του ευρώ, να περάσουμε στην επίθεση, να ρωτήσουμε και εμείς, μεταξύ πολλών άλλων :
1) Γιατί σήμερα ζούμε πολύ χειρότερα, από τις εποχές που είχαμε τη δραχμή;
2) Πότε στην ιστορία μας, εκτός από περιόδους πολέμων και εμφυλίων, ζήσαμε τέτοια τραγωδία όπως η σημερινή;
3) Γιατί, εκτός από εμάς, και οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου στην ευρωζώνη, παραπαίουν;
3) Γιατί, μεγαλώνει συνέχεια το χρέος παρ” όλα τα κουρέματα, και την ανελέητη λιτότητα;
4) Υπάρχει άλλη περίπτωση διεθνώς που η ύφεση είχε τέτοιο βάθος και έκταση όπως αυτή στην Ελλάδα σήμερα;
5) Πως εξηγείται να έχουν συνέλθει από την κρίση οι χώρες έξω από την ευρωζώνη και να πηγαίνουν καλύτερα από τις χώρες της ευρωζώνης;
6) Πως εξηγείται να πηγαίνουν καλύτερα χώρες όπως η Τουρκία, η Αιθιοπία, η Γκάνα και όχι μόνο;
7) Γιατί χαρίστηκαν τα τεράστια χρέη της Γερμανίας το 1953 και δεν μπορεί να γίνει κάποια ανάλογη ευνοϊκή ρύθμιση και για εμάς;
8) Γιατί η Γερμανία δεν μας πληρώνει τις πολεμικές αποζημιώσεις;
9) Πως και γιατί έχουν γίνει εκατοντάδες χρεοκοπίες και στάσεις πληρωμών διεθνώς και δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και για εμάς;
10) Πιστεύεται ότι ένα σκληρό (υπερτιμημένο) νόμισμα όπως το ευρώ, ταιριάζει σε μια οικονομία της περιφέρειας όπως η δική μας;
11) Γιατί η Κίνα και πολλές άλλες χώρες κρατάνε χαμηλά την ισοτιμία του νομίσματός τους;
12) Γιατί χώρες όπως η Ιαπωνία και όχι μόνο, υποτιμούν το νόμισμά τους; 13) Είναι δυνατό να αποπληρώσουμε ποτέ το συνεχώς αυξανόμενο τεράστιο χρέος μας ;
14) Γιατί διαψεύδονται συνέχεια οι κυβερνητικές προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας μας; 15)Υπάρχει περίπτωση να βγει από την κατρακύλα της ύφεσης μια χώρα με αυστηρή πολιτική λιτότητας και υπερτιμημένο ( σκληρό) νόμισμα;
16) Υπάρχει περίπτωση στο ορατό μέλλον η οικονομία μας, το ΑΕΠ, να αυξηθεί πάνω από 3,5-4% ετησίως, που είναι και το όριο πάνω από το οποίο μειώνεται η ανεργία;
17) Γνωρίζεται άλλες χώρες όπου η ανεργία των νέων να έχει ξεπεράσει το 60%;
18) Υπήρξε ποτέ περίοδος της ιστορίας μας που η εφορία δήμευε τραπεζικές καταθέσεις, έβγαιναν έτσι εύκολα σπίτια σε πλειστηριασμό, απολύονταν υπάλληλοι χωρίς αιτία, κόβονταν στη μέση ή τελείως οι συντάξεις και το εφ’απαξ, κλπ.;
19) Γιατί το ευρώ πρέπει να είναι ταμπού; 20) Αν συνέφερε στου Γερμανούς, δε θα μας πέταγαν κακήν κακώς από την ευρωζώνη;
21) Πως είχαμε επάρκεια τροφίμων, φαρμάκων, καυσίμων με τη παλαιά δραχμή και δε θα έχουμε με τη νέα δραχμή;
22) Γιατί δεν έχουν πρόβλημα σε είδη πρώτης ανάγκης η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Γκάνα, κλπ., με το δικό τους νόμισμα;
23) Γιατί η παραγωγή μας συρρικνώθηκε ύστερα από την ένταξή μας στην ευρωζώνη;
24) Γιατί το ίδιο δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου στοιχίζει περίπου δυο φορές από ότι στην Τουρκία, στη Βουλγαρία, στην Αίγυπτο και στις περισσότερες χώρες όπου δεν υπάρχει το ευρώ;
25) Γιατί καμιά χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δε θέλει να μπει στον «παράδεισο» της ευρωζώνης;
26) Αφού εξαρτόμαστε από τα δανεικά σε ευρώ, είναι ποτέ δυνατό να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο;
27) Πόσο χειρότερη μπορεί να είναι η ζωή μας από αυτό που ζούμε σήμερα;
28) Αν η επιστροφή στη δραχμή είναι καταστροφική, πως πρέπει να χαρακτηρίσουμε τη σημερινή κατάσταση;
29) Αν η έξοδος από το ευρώ σημαίνει κόλαση, τότε τι σημαίνει η παραμονή στο ευρώ;
30) Είναι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση της φτώχιας, της ανεργίας, της δυστυχίας, της απόκλισης αντί για τη σύγκλιση των εθνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της;
Αυτά και πολλά άλλα κρίσιμα ερωτήματα μπορούμε και οφείλουμε να θέσουμε σε όσους με έωλα, ατεκμηρίωτα και συχνά γελοία επιχειρήματα, τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό και τον κρατούν υπόδουλο στην καταστροφική γερμανόπληκτη ευρωζώνη. Δεν είναι δυνατό να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα το θέατρο του παράλογου που μας σερβίρουν. Ότι η νύχτα είναι μέρα. Ότι το άσπρο είναι μαύρο.
