Daily Archives: Ιανουαρίου 3, 2014

Ο κυβερνήτης Βαρδής και η κυβέρνηση των υποτακτικών

tobouloglou_id28689818_dvd.original
«Με την τροπολογία που κατατέθηκε σε νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας από τον Γιάννη Στουρνάρα και αποσύρθηκε μετά τη σφοδρή αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση προσπάθησε να χαρίσει αναδρομικά οφειλές και πρόστιμα δισεκατομμυρίων ευρώ σε εφοπλιστικούς και πετρελαϊκούς ομίλους, αλλά και εισαγωγικές εταιρείες με διαφορετικό αντικείμενο. Κι όταν μιλάμε για πετρέλαια στην Ελλάδα, μιλάμε πρωτίστως για τον Βαρδή Βαρδινογιάννη και τη Motor Oil, την πιο κερδοφόρα επιχείρηση της χώρας.[...]»

Το ημερολόγιο έγραφε 12 Δεκεμβρίου 2013. Τα ρεπορτάζ μετέφεραν από τη συνεδρίαση της Βουλής τον εκνευρισμό του Γ. Στουρνάρα γιατί αναγκάστηκε, μετά τη σφοδρή αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να αποσύρει τροπολογία που είχε καταθέσει σε νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας.

Την είδηση πιθανώς θα βρείτε σε κάποιο μονόστηλο σε ελάχιστες εφημερίδες ή στο ίντερνετ με τον τίτλο «αποσύρει τροπολογία ο Στουρνάρας» ή εναλλακτικά «επίθεση Ζ. Κωνσταντοπούλου στον Γ. Στουρνάρα». Πουθενά όμως η είδηση δεν συνοδεύεται από το τι αφορούσε τελικά η επίμαχη τροπολογία και γιατί καταγγέλθηκε…ως «φωτογραφική»…

Μπορεί μια τροπολογία να ισοδυναμεί με απώλεια εσόδων για το ελληνικό δημόσιο της τάξεως ενός… Μνημονίου;
Όπως αποκαλύπτουμε στο UNFOLLOW 25, με αυτή την τροπολογία, η κυβέρνηση προσπάθησε να χαρίσει αναδρομικά οφειλές και πρόστιμα δισεκατομμυρίων ευρώ σε συγκεκριμένους εφοπλιστικούς και πετρελαϊκούς ομίλους, αλλά και άλλες εισαγωγικές εταιρείες. Κι όταν μιλάμε για πετρέλαια στην Ελλάδα, μιλάμε πρωτίστως για τον Βαρδή Βαρδινογιάννη και τη Motor Oil, την πιο κερδοφόρα επιχείρηση της χώρας. Ίσως τώρα καταλαβαίνετε γιατί δεν διαβάσατε την είδηση…
Με το Ν. 3842, που ψηφίστηκε το 2010, με στόχο την πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής που γινόταν μέσω των υπεράκτιων εταιριών (offshore), θεσμοθετήθηκε ότι δεν θα υπάρχει έκπτωση των δαπανών στις εταιρείες για αγορά πρώτων και βοηθητικών υλών καθώς και λοιπών αγορών, όταν αυτές γίνονται με το σύστημα των τριγωνικών συναλλαγών, όταν δηλαδή άλλο πρόσωπο τιμολογεί και άλλο παραδίδει το εμπόρευμα. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι μεγάλες εφοπλιστικές και πετρελαϊκές ή εισαγωγικές εταιρείες, που πραγματοποιούν μεγάλο μέρος των συναλλαγών τους μέσω τριγωνικών πωλήσεων, αναγκάζονταν να καταβάλλουν φόρους στο ελληνικό δημόσιο και –στην περίπτωση που δεν το έπρατταν– οι Εφορίες μπορούσαν να τους επιβάλλουν πρόστιμα.
Η τροπολογία αρ. 997/96, που κατέθεσε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας στις 6 Δεκεμβρίου 2013, ερχόταν να αναιρέσει την ισχύ αυτού του νόμου αναδρομικά από την ψήφισή του. Με τον τρόπο αυτό θα διαγράφονταν όσα πρόστιμα έχουν ήδη επιβληθεί –όπως το μεγάλο πρόστιμο στη Motor Oil, το οποίο είχαμε αποκαλύψει ήδη από το Σεπτέμβρη στο τεύχος 21 του UNFOLLOW.
Γιατί ο υπουργός, που δεν μειώνει τη φορολογία στο πετρέλαιο θέρμανσης για να μην θερμαίνουν τις πισίνες τους οι πλούσιοι, γυρνά την πλάτη σε 12 με 15 δις ευρώ που θα απέφεραν στα δημόσια ταμεία οι έλεγχοι της φοροδιαφυγής;
Πώς η τροπολογία του υπουργού Οικονομικών ερχόταν να ανατρέψει εγκύκλιο του γενικού γραμματέα δημοσίων εσόδων, που ζητούσε να πραγματοποιηθούν οι έλεγχοι;
Τι σχέση έχει η σπουδή της κυβέρνησης να ξεμπερδεύει με τα πρόστιμα της Motor Oil με την έντονη φημολογία, που αναπτύχθηκε στην αρχή του φθινοπώρου, για «δυσαρέσκεια του Βαρδή Βαρδινογιάννη» για τους χειρισμούς της κυβέρνησης, που έφτανε στο σημείο να του αποδίδεται η φράση «ή παίρνετε πίσω το πρόστιμο ή μέσα στο Σεπτέμβριο σας ρίχνω»;
Τι θέση πήραν τα κοινοβουλευτικά κόμματα για την τροπολογία-χάρισμα;
Τι είναι η «Επιτροπή του άρθρου 70 Α» και ποιος ο ρόλος της στον εξαγνισμό των μεγαλοφοροφυγάδων;
Πώς η Επιτροπή, που καταργήθηκε στις 31/8/2013, είναι αρμόδια να λύσει, ή έστω να καθυστερήσει, την πληρωμή του προστίμου που έχει επιβληθεί στην εταιρεία συμφερόντων Βαρδή Βαρδινογιάννη;
Στο UNFOLLOW 25 φέρνουμε στο φως άλλη μια ιστορία νομιμοποίησης της φοροδιαφυγής των πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων. Άλλωστε, για τα έσοδα του δημοσίου υπάρχουν τα συνήθη υποζύγια που θα υποστούν τα επόμενα «σκληρά, αλλά αναγκαία μέτρα».
Στο UNFOLLOW 25, που κυκλοφορεί στα περίπτερα, διαβάστε το ρεπορτάζ «Ο κυβερνήτης Βαρδής και η κυβέρνηση των υποτακτικών», του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. 
Από unfollow

Υιοθετεί τη ρητορική των νεοναζί ο Σαμαράς

tobouloglou_id28689818_dvd.original

Όπως και η Χρυσή Αυγή αποδίδει στην μετανάστευση και όχι στην πολιτική λιτότητας την έκρηξη της ανεργίας.

Άμεση σύνδεση του προβλήματος της ανεργίας με τις ροές μεταναστών επιχειρεί ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αναπαράγωντας αυτούσια επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής και άλλων νεοναζιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη.

Σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα Kurier σημείωσε ότι ο «ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος όσο και εκείνος των παράνομων μεταναστών», σε μια προσπάθεια να αποκρύψει τις συνέπειες της πολιτικής λιτότητας στην έκρηξη του φαινομένου της ανεργίας.

Στο προεκλογικό της πρόγραμμα η Χρυσή Αυγή είχε παρουσιάσει σαν λύση του προβλήματος της ανεργίας την άμεση απέλαση «λαθρομεταναστών» – λέξη που χρησιμοποιεί στις ομιλίες του και ο πρωθυπουργός.

Ο Α. Σαμαράς σε παλαιότερες δηλώσεις του είχε χαρακτηρίσει τους μετανάστες «τυράννους» της κοινωνίας σε μια εποχή που η Χρυσή Αυγή τους χαρακτήριζε δημοσίως σαν «σκουπίδια».

Το επιχείρημα του πρωθυπουργού ότι αιτία της ανεργίας δεν είναι η πολιτική που ασκεί, προς όφελος συγκεκριμένων τραπεζών και επιχειρηματιών, αλλά η ροή μεταναστών έχει καταρριφθεί σε σειρά ερευνών ειδικών επιστημόνων και δημοσιογράφων. (Διαβάστε σχετικά την έρευνα του περιοδικού Unfollow)

Η σχεδόν απόλυτη ταύτιση της ρητορικής Σαμαράς με το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής είχε ξεκινήσει αρκετά πριν από τις εκλογές όταν ΝΔ και Χ.Α ζητούσαν έλεγχο σε βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Ακολούθησαν δεκάδες κοινές τοποθετήσεις (μαζί με το ΠΑΣΟΚ) σε θέματα όπως η δράση της Eldorado Gold στην Χαλκιδική, η φοροασυλία των εφοπλιστών, η τοποθέτηση Σταυρίδη για το ΤΑΙΠΕΔ, η απεργία των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ, η σκανδαλώδης ιδιωτικοποίηση της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ πηγή

Να μας ξαναπούνε λαϊκιστές

tobouloglou_id28689818_dvd.original

Εδώ και δύο εβδομάδες παρακολουθούμε την εξέλιξη των αποκαλύψεων Κάντα σχετικά με μίζες εκατομμυρίων ευρώ για εξοπλιστικά προγράμματα. Ο κύριος Κάντας ξεκίνησε να δέχεται αυτά τα «δώρα» από την πρώτη χρονιά του στο υπουργείο, το 1989. Η ετοιμότητα του αποδεικνύει το αυτονόητο: ότι δεν ήταν ο πρώτος που έβαλε το χέρι στο μέλι.

Τη δεκαετία του ’80, όμως, η κοινωνία είχε ακόμα την δυνατότητα να σοκάρεται. Τα «πάμπερς» και το σκάνδαλο με το καλαμπόκι , η «αυτοχρηματοδότηση» του Κωσκοτά και οι σχέσεις του Ανδρέα με τα ΜΜΕ (συν μερικές γυμνές φωτογραφίες της Μιμής) ήταν αρκετά για να ρίξουν κυβερνήσεις, να εμπνεύσουν συμπράξεις δεξιάς και αριστεράς και να δημιουργήσουν ειδικά δικαστήρια.

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις κάνουν τους παλιούς ήρωες της διαφθοράς να φαντάζουν ψιλικατζήδες. Οι μίζες του Άκη, του Κάντα, τα εκατομμύρια του Λαυρεντιάδη, τα δάνεια των καναλαρχών που ξεπερνάνε αθροιστικά τα 300 εκατομμύρια, η μαύρη χρηματοδότηση των κομμάτων, τα δώρα της Siemens, τα παιχνίδια με τα CDS, το Βατοπέδι, το δίκτυο των υπεράκτιων εταιριών που αποκάλυψε το Off Shore Leaks είναι μερικά μόνο απ” αυτά που έγιναν κοινό κτήμα στη συνείδηση της σύγχρονης κοινωνίας.

Εδώ και τρία χρόνια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος λέει «άντε καλέ» κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται στη διαφθορά. Βαφτίζει λαϊκιστή όποιον εξισώνει τα βάρη που καλούνται να σηκώσουν οι πολίτες, με το κόστος της διαφθοράς. Τι είναι τα 10 εκατομμύρια του Άκη, μας λέει, μπροστά στα 100 δισεκατομμύρια που ήταν (τώρα είναι 300) το χρέος της Ελλάδας;

Η αλήθεια είναι όμως ότι το τεφτέρι μεγαλώνει. Τα εκατομμύρια προστίθενται και γίνονται εκατοντάδες, και μετά δισεκατομμύρια. Το άθροισμα έχει ξεπεράσει ήδη το κέρδος του χαρατσιού, που οδήγησε σε κατάρρευση την οικοδομική δραστηριότητα. Έχει ξεπεράσει το «κέρδος» από την κυριολεκτική διάλυση του συστήματος υγείας. Έχει ξεπεράσει το «κέρδος» από το ψαλίδισμα του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων.

Όταν πρίν από λίγους μήνες στο νέο TPP αποφασίσαμε ότι το νέο σλόγκαν που μας εκφράζει είναι το «αλλάζουμε την ατζέντα», υπήρξε έντονος προβληματισμός σχετικά με το αν η ερευνητική αποκαλυπτική δημοσιογραφία και η αποκάλυψη των σκανδάλων υπηρετεί τίποτα περισσότερο από την εμπέδωση της πεποίθησης ότι το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε σήψη.

Επειδή όμως δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι μέχρι σήμερα έχουμε απλώς ξύσει με το νύχι την άκρη αυτού του λιπαρού συστήματος, και ωστόσο το αθροιστικό νούμερο της διαφθοράς μετράει ήδη δισεκατομμύρια, θα θέλαμε να αντιστρέψουμε το επιχείρημα του Βενιζέλου.

Λαϊκισμός είναι να χαρακτηρίζεις «λαϊκιστή» αυτόν που βλέπει την κοινωνία γύρω του να καταρρέει και αντιδρά. Λαϊκισμός είναι να βαφτίζεις συνυπεύθυνο αυτόν που πήρε ένα στεγαστικό δάνειο και μια πιστωτική κάρτα σε άλλες εποχές, με άλλα δεδομένα. Σ” εκείνες τις εποχές που (στην καλύτερη περίπτωση) σίγουρα γνώριζες τι γινόταν γύρω σου, και πολιτευόσουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Λαϊκισμός είναι να μιλάς για τον Άκη όταν τον υπερασπίστηκες με ζήλο στην εξεταστική επιτροπή που τον έβγαλε λάδι.

Σύμφωνα με τον ορισμό, «ο λαϊκισμός χαρακτηρίζεται από υπερβολική και μη αυθεντική λαϊκότητα». Σήμερα, αυτός που αναρωτιέται πώς θα ζήσει με 380€ διαθέτει όλη την αυθεντική λαϊκότητα του κόσμου. Από την άλλη, εκείνος που ισχυρίζεται ότι «πονάει» για τα μέτρα που ο ίδιος παίρνει είναι αυτός που ενδυέται το μανδύα της υπερβολής (και της υποκρισίας).

Οι 5.000 αυτοκτονίες, η ανεργία στο 30%, οι δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί, οι άνθρωποι που πεθαίνουν στα επείγοντα είναι η σημερινή πραγματικότητα. Η υπερβολή κρύβεται στην προσπάθειά τους να συνεχίσουν να κυβερνάνε αγνοώντας την.

Κι ας μην ξεχνάμε: αυτοί που τόσα χρόνια προσπαθούν να εξισώσουν τη διαφθορά της πολιτικής (των δισεκατομμυρίων ευρώ) με τη διαφθορά του ρουσφετιού είναι οι ίδιοι που υποτίθεται ότι ανέλαβαν να την εξαλείψουν. Με τη δική μας ψήφο.

Ας μην μας ξαναπούνε λοιπόν λαϊκιστές.    πηγή