ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Αλαφούζοι – 1. Αλλαξομηντιές

Μαρτίου 02, 2014 pitsiriki1

Κάθε φορά που στην παρέα πετιέται κάποιος για να δηλώσει πως πλησιάζει η ώρα που θα πάρουμε τα όπλα και θα βγούμε στο βουνό (εν τάξει, λέμε και καμμιά μαλακία να περνάει η ώρα), η απάντησή μου είναι σταθερή: “εσύ να πας σε όποιο βουνό θες, εγώ με το κονσερβοκούτι μου θα πάω στο Φάληρο”. Οι υποψιασμένοι καταλαβαίνουν ότι δεν εννοώ τον Ολυμπιακό. Βλέπετε, το “κακό σπυρί” του Φαλήρου δεν είναι βέβαια ο Ολυμπιακός αλλά η μηντιακή αυτοκρατορία των Αλαφούζων.

Πατριάρχης τού αλαφουζάιηκου θεωρείται ο σαντορινιός -και ενενηντάχρονος πλέον- Αριστείδης, αν και οι πλούσιοι πρόγονοί του είχαν ασχοληθεί επιτυχώς τόσο με τον εφοπλισμό όσο και με την πολιτική. Ο Αριστείδης σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο αλλά, χάρη στην πατρική επιρροή, σύντομα τον κέρδισε ο εφοπλισμός. Παράλληλα, κατά την δεκαετία τού ’50 ανακατεύεται και με τις εργολαβίες. Είναι η εποχή που ανοικοδομείται η μεταπολεμική Ελλάδα, η εποχή τής “αμερικανικής βοήθειας” και, καθώς ο Αριστείδης μυρίζεται πολύ χρήμα, δεν μπορεί να αδιαφορήσει.

Κατά την επταετία τής χούντας ο Αλαφούζος εξαφανίζεται από τις πρώτες θέσεις τής επικαιρότητας. Μπορεί αυτή η μακρόχρονη απουσία να μη του επιτρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο κατά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης αλλά ο δαιμόνιος σαντορινιός οργανώνεται και περιμένει την ευκαιρία. Δεν βιάζεται. Άλλωστε, σύντομα γίνεται σαφές ότι πολύ γρήγορα θα έρθει στα πράγματα ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίο ο “κεντροδεξιός” (όπως αυτοχαρακτηρίζεται) Αριστείδης απλώς δεν τον πάει. By πέμπτο κύμα