Daily Archives: Μαρτίου 1, 2014

Πείραμα μεταπολιτικής…(οι μάσκες πέφτουν )

Μαρτίου 01, 2014   pitsiriki1
ce15d-112

Παρακολουθούμε, όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, μια απίστευτη κινητικότητα του αστισμού, που με κάθε μέσο προσπαθεί να κρατήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε μια χώρα που αποτελεί και υπόδειγμα άγριας νεοφιλελεύθερης διαχείρισης μέσω του χρέους και πείραμα αντοχής…της κοινωνίας στην πολιτική του σοκ.

Της Τασίας Χριστοδουλοπούλου

Το πρώτο μεγάλο σχέδιό του ήταν να εξαρθρωθεί η Χρυσή Αυγή, αφού δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί, και να επιστρέψουν οι ψηφοφόροι της στην κοίτη τους, στη ΝΔ. Σε αντάλλαγμα τους χαρίζουν ακροδεξιά ατζέντα και φυλακή στους κλέφτες, που είναι το βασικό τους σύνθημα.

Η δικαιοσύνη δουλεύει στο φουλ, με συνεχή «ανακάλυψη» σκανδάλων. Στην πραγματικότητα στέλνουν στη φυλακή το παλιό πολιτικό προσωπικό και διαλύουν μηχανισμούς διαπλοκής που δεν έχουν πλέον αξία χρήσης.

Ταυτόχρονα ανακηρύσσουν σε υπ’ αριθμόν ένα εχθρό της κοινωνίας την τρομοκρατία. Καλλιεργούν το φόβο από αόριστες απειλές, συνεχίζουν τη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική, “αντιμάχονται” τον ρατσισμό χωρίς αντιρατσιστικό νόμο, για περισσότερο από ένα χρόνο πορεύονται έχοντας ακυρώσει ψηφισμένο νόμο για την ιθαγένεια των παιδιών χωρίς νέο νόμο, ενώ προς τέρψη ολόκληρης της δεξιάς πολυκατοικίας αφαιρούν το δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες.

Την ίδια στιγμή, η συγκυβέρνηση αλλάζει πανικόβλητη νόμους παραμονές των εκλογών, προκειμένου να αποτρέψει την εκλογική καταστροφή, ενώ οι σπασμωδικές κινήσεις με την καθιέρωση του σταυρού στις Ευρωεκλογές οδηγεί σε ναυάγιο την «Ελιά» του Βενιζέλου. Να όμως που βρέθηκε ήδη η εναλλακτική, την επόμενη κιόλας ημέρα. Μια λύση που πρόβαλε ως «ποτάμι».

Είναι φανερό ότι ο αστισμός βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Θα επινοήσει οτιδήποτε μπορεί να ανακόψει το ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η συνταγή Σταύρου Θοδωράκη, μια συνταγή μεταπολιτικής, μια κίνηση παραδοχής ότι το πολιτικό σύστημα έχει χρεοκοπήσει και με το παρόν πολιτικό προσωπικό του δεν μπορεί ούτε να εμπνεύσει, ούτε να υπερβεί την κρίση του, δείχνει αφενός τα όρια και αφετέρου τον τυχοδιωκτισμό του.

Το γεγονός ότι το «ποτάμι» και ο «εμπνευστής» του προέρχονται από το πιο καθεστωτικό ιδιωτικό κανάλι της χώρας, αποδεικνύει επιπλέον ότι όταν η κρισιμότητα των στιγμών το απαιτεί, οι μάσκες πέφτουν και τα προσχήματα καταρρίπτονται. Ο αντιστασιακός δημοσιογράφος πολύ γρήγορα εξαργύρωσε την απαγορευμένη εκπομπή για το Φαρμακονήσι. Αλλά και ποιος αντιστασιακός; Έτσι κι αλλιώς, αντί να ερευνήσει αν έγινε απώθηση, ο Θεοδωράκης μας ενημέρωσε για το πώς έγινε …η διάσωση των μεταναστών.

Read More

Οι ξενέρωτοι που αλλάζουν τον κόσμο

Μαρτίου 01, 2014   pitsiriki1
ce15d-112

Βρίσκομαι στη Βιέννη -την πιο όμορφη ξενέρωτη πόλη της Ευρώπης σύμφωνα με τον Μενέλαο- προκειμένου να συμμετάσχω στο συνέδριο για την ελευθερία του Τύπου σε καιρό κρίσης. Και για αυτό δεν νιώθω καθόλου ξενερωμένος.

Η δυσλειτουργία του Τύπου είναι δυσλειτουργία της δημοκρατίας. Στη χώρα μας μια χούφτα εργολάβοι και εφοπλιστές καπηλεύτηκαν επί χρόνια το ρόλο του εκδότη και ήλεγξαν αποτελεσματικά το δημόσιο διάλογο. Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και η αλήθεια είναι ότι αυτοί αποφάσιζαν τι θα σκεφτόμαστε και εμείς, η μεγάλη πλειοψηφία, σαν πρόβατα (ή σαν βόδια ορισμένες φορές) κάναμε την σκέψη τους απόφαση.

Τώρα όμως κάτι αλλάζει και ευτυχώς δεν εξαρτάται από εμάς (τα πρόβατα). Το διαδίκτυο σπάει το μοντέλο της ενημέρωσης που παράγεται από τους λίγους για τους πολλούς και αφήνει τους πολλούς να μιλήσουν κατευθείαν με τους πολλούς. Υπέροχο δεν ακούγεται;

Τώρα όμως που αφήσαμε τους Βαρόνους έχουμε να αντιμετωπίσουμε δράκους. Τη δεοντολογία στο διαδίκτυο, τα ασφυκτικά πνευματικά δικαιώματα, την ηλεκτρονική κατασκοπεία, την δυσκολία λειτουργίας νέων επιχειρηματικών μοντέλων ικανών να χρηματοδοτήσουν τα ΜΜΕ του μέλλοντος κ.ο.κ.

Αυτά καλούμαστε να συζητήσουμε τώρα σε ένα συνέδριο με 36 (άλλους) καταπληκτικούς ομιλητές. Η πτήση που έφερε την «ελληνική αποστολή» στην Βιέννη έμοιαζε με καταδρομική επιχείρηση. Δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, δικηγόροι της ελευθερίας του λόγου, πανεπιστημιακοί, συνταγματολόγοι «ξεφορτώθηκαν» στο πανεπιστήμιο της Βιέννης προκειμένου μαζί με άλλους ανθρώπους από άλλες χώρες να σχηματίσουν τις πρωτοβουλίες που θα αλλάξουν το ρου της ιστορίας (αλήθεια το πιστεύω αυτό).

Μπορείτε και εσείς να παρακολουθήσετε (και με μετάφραση στα ελληνικά) όλες τις εισηγήσεις και τις συζητήσεις του συνεδρίου πατώντας στο μεγάλο μπάνερ στην κορυφή της σελίδας.

Υ.Γ. Οι άνθρωποι που αλλάζουν τον κόσμο ειναι μαζεμενοι εδω απο όλα τα μέρη του κόσμου. Για αυτο είμαι εδω, για να τους γνωρίσω. Σας προτείνω να αλλάξετε και εσείς το προγραμμα σας. Οι ομιλίες και οι συζητήσεις σας αφορούν περισσότερο απ” όσο φαντάζεστε.

Κώστας Εφήμερος

Read More

Σ. Θεοδωράκης: Ένας Τζήμερος με σακκίδιο !!!

Μαρτίου 01, 2014   pitsiriki1
ce15d-112

Όσοι έχουν τόσο καιρό αναλάβει εργολαβία να υπονομεύσουν ως απολύτως ανώριμη και αναξιόπιστη κάθε πολιτική που προσπαθεί να δημιουργήσει πλαίσιο συμμετοχής, τώρα περνούν στη φάση δύο, η οποία προβλέπει «φρεσκαδούρα»…

Το ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης έγραψε ένα κείμενο που μοιάζει με εισαγωγή σε μία από τις…μετριότερες εκπομπές του, και ότι με αυτό επέλεξε να ανακοινώσει τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα, δείχνει προφανώς τη βαθιά πίστη κάποιων ότι ζούμε σε εποχές όχι πολιτικής αλλά μεταπολιτικής, και πως, μέσα στην αναμπουμπούλα, υπάρχει χώρος για άπειρες εκδοχές του Μπέπε Γκρίλο, αρκεί να είναι φωτογενείς.

Του Δημήτρη Παπανικολάου

 Το ότι οι δεσμεύσεις αυτού του νέου πολιτικού φορέα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια σειρά από νεοφιλελεύθερες γενικότητες, και στη χειρότερη μια συρραφή αναμνήσεων από θέματα με τα οποία ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει ασχοληθεί στο παρελθόν στην εκπομπή του, δείχνει προφανώς τη σπουδή, την προχειρότητα, αλλά και την αδιανόητη τζαμπομαγκιά με την οποία ετοιμάστηκε το νέο κόμμα.

Ο τρόπος όμως με τον οποίο αυτού του είδους η ανακοίνωση, αυτό το κείμενο, και αυτή η «παρέμβαση» προβλήθηκε ως γεγονός πρώτης γραμμής από μια μερίδα των παλαιονέων media και τους δημοσιολόγους που κάνουν καριέρα τα τελευταία χρόνια με τη σημαία της «κοινής λογικής», είναι ένα ζήτημα που αξίζει να μας απασχολήσει. Γιατί, πραγματικά, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι κάποιοι από τους λαλίστατους αυτούς σχολιαστές κράτησαν στάση θετικής αναμονής ή βγήκαν αναφανδόν να στηρίξουν «το ποτάμι» ως δυνάμει ψηφοφόροι του. Και, ταυτόχρονα, ότι κάποιοι άλλοι από αυτούς απλώς προτίμησαν να μη σχολιάσουν.

ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ: μια πλατφόρμα κόμματος που, με όποια πλευρά της κοινής λογικής κι αν τη δεις, είναι τουλάχιστον πολιτικά φαιδρή – αν δεν θεωρήσουμε ότι είναι καιροσκοπική ή/και ύποπτη. Όλοι αυτοί που ξοδεύονται στα πληκτρολόγια καθημερινά καταγγέλλοντας τον αρχηγισμό των κομμάτων, δεν σχολίασαν ένα κείμενο στο οποίο ένας άνθρωπος μας έλεγε ότι θέλει να φτιάξει ένα κόμμα περίπου σαν προσωπικό μαγαζί. Αυτοί που μανιακά επιμένουν να κρίνουν ως απραγματοποίητη στις λεπτομέρειές της κάθε πολιτική εξαγγελία της αντιπολίτευσης, χειροκρότησαν ως φρέσκια μια δέσμη εντελώς κλισέ ιδεών, που είναι (και, το χειρότερο, παρουσιάζονται ως) ρητορικές ασκήσεις επί χαρτοπετσέτας. Αυτοί που καταγγέλλουν ότι τα κόμματα δεν συνομιλούν με την κοινωνία και δεν κατανοούν τις ανάγκες της, είναι τώρα έτοιμοι να συγχαρούν ένα πρότζεκτ που προγραμματικά δεν έχει καμία σχέση με καμία κοινωνική βάση, και η μελλοντική του σχέση με την έννοια «βάση» περιγράφεται με όρους τηλεμάρκετινγκ. Αυτοί που ακόμα οικτίρουν τα αγγλικά του Τσίπρα, χειροκρότησαν ως δημιουργικό αυτοσαρκασμό το «καλά καλά δεν μιλάω γλώσσες» του Θεοδωράκη. Αυτοί που αλλού βλέπουν ασυγχώρητη απειρία, εδώ θέλησαν «να μην είναι κακοπροαίρετοι» και να διακρίνουν χαριτωμένα κι άφθαρτα πρόσωπα. Αυτοί που αλλού καταγγέλλουν προχειρότητα, εδώ είδαν αυθεντικότητα. Άνθρωποι που λένε συνεχώς ότι έπηξαν από τα κούφια λόγια των πολιτικών, βλέπουν με συμπάθεια ένα κόμμα που το μόνο που προτείνει ως ξεκάθαρο χαρακτηριστικό του είναι το ύφος. Και αυτοί που μιλούν συνεχώς για το πόσο κακό έκανε στην Ελλάδα η εποχή «του πάρτυ», εδώ συγκινούνται με ένα λόγο που θυμίζει αρχισυνταξία του περιοδικού Κλικ.

Γιατί εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα: όσοι έχουν τόσο καιρό αναλάβει εργολαβία να υπονομεύσουν ως απολύτως ανώριμη και αναξιόπιστη κάθε πολιτική που προσπαθεί να δημιουργήσει πλαίσιο συμμετοχής, τώρα περνούν στη φάση δύο, η οποία προβλέπει «φρεσκαδούρα». Σερβιρισμένη ως αναπάντεχη, μα ουσιαστικά επιβεβλημένη και απαραίτητη: ως η πιο εξελιγμένη οργάνωση της παθητικότητας, της ήπιας καταστολής και της υφολογικά εκσυγχρονισμένης υποταγής.   Καλές επιτυχίες.

Read More
« Older posts
  • iSquare iPad Like

  • Το blog μου

  • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

  • ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

  • Αρχείο

  • Κατηγορίες

  • ΡΕΠΟΡΤΑΖ

  • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

  • ΚΟΣΜΟΣ

  • πολιτικη

  • ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

  • ΒΙΝΤΕΟ

  • ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

  • ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

  • Δημοφιλή

  • LiveScore