«Είχαμε τελειώσει το δείπνο. Απέναντί μου καθόταν ο φίλος μου ο τραπεζίτης, μέγας έμπορος και ξακουστός κομπιναδόρος [.] Στράφηκα χαμογελαστός προς το μέρος του:

«Αλήθεια! Κάποιος μου διηγήθηκε ότι παλιότερα ήσαστε αναρχικός».

«Όχι μόνο ήμουν, αλλά και παραμένω. Απ΄ αυτή τη σκοπιά δεν έχω αλλάξει. Είμαι αναρχικός».

«Μα τι μου λέτε τώρα..»

Με αυτό το διάλογο ξεκινά η ιστορία και με τα παρακάτω λόγια του τραπεζίτη, όταν σηκώνονται από το τραπέζι, τελειώνει:

«Με μια λέξη: οι άλλοι είναι ψευτοαναρχικοί, ενώ εγώ είμαι αναρχικός»

Ο διάλογος είναι από το βιβλίο του Φερνάντο Πεσσόα «ο αναρχικός τραπεζίτης» (1922), για όσους ακόμα απορούν ποιοι είναι οι πραγματικοί ληστές, για όσους παρανοούν την έννοια της αναρχίας, γιατί κάποιοι σέβονται πραγματικά τους θεσμούς ενώ κάποιοι άλλοι τους διαλύουν, γιατί ο άνθρωπος ορίζεται μόνο όταν πάει κόντρα σε κάτι, κόντρα στον ίδιο του τον εαυτό.

Κόντρα στους δολοφόνους, πραγματικούς και εν δυνάμει.

Για το Νίκο Ρωμανό και στους υπόλοιπους απεργούς πείνας.

«Εδώ και τώρα. Ανένδοτος αγώνας για να ζήσουμε όπως θέλουμε εμείς. Για να ζήσει.»

-λόγια από μια διαδικτυακή άγνωστη φίλη-

(Σε ευχαριστώ, άγνωστη διαδικτυακή φίλη. Σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι νομίζουν πως τα ξέρουν όλα, ενώ οι μόνες «γνώσεις» τους προέρχονται από τον Πρετεντέρη, τον Τράγκα και τον Αυτιά. Ο Πεσόα θα τους είναι πάντα άγνωστος.)     Αναρχικοί είναι μόνο οι τραπεζίτες​      http://pitsirikos.net