ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Πάντα ολίγον καθυστερημένοι

Ιουλίου 29, 2015 pitsiriki1

Από την αποκάλυψη του σχεδίου Βαρουφάκη έχουν περάσει αρκετές ημέρες. Ήδη, μετά το κουτσομπολιό και τον σχετικό χαβαλέ για το χακάρισμα και όλα τα ωραία, το ενδιαφέρον σύντομα θα στραφεί και στην ουσία των όσων έγιναν γνωστά. Γιατί χρειαζόταν να φτιάξει εναλλακτικό σχέδιο ο υπουργός Οικονομικών; Γιατί έπρεπε να χακάρει τα αρχεία του κράτους, που κανονικά θα έπρεπε να είναι στην δικαιοδοσία του; Γιατί η γ.γ. Δημοσίων Εσόδων δίνει λόγο στους δανειστές; Γιατί απαγορεύεται να συζητάμε το οποιοδήποτε εναλλακτικό σχέδιο εκτός από αυτό της παραμονής στο ευρώ; Όπως συμβαίνει πάντα, όλα θα τα καταλάβουμε λίγο καθυστερημένα.

Με λίγα λόγια, πέρα από τις τεχνικές λεπτομέρειες και τις ορολογίες, αυτό που περιγράφει ο ίδιος ο Βαρουφάκης στην ηχογραφημένη συνομιλία που ο ίδιος επέτρεψε να δημοσιοποιηθεί, είναι ένας βασικός σχεδιασμός μετάβασης σε ένα άλλο νόμισμα. Κι αυτό, όπως λέει, στην περίπτωση που η χώρα οδηγηθεί σε στραγγαλισμό μέσα στο ευρώ.

Δηλαδή αυτό που, περίπου, βιώνει και σήμερα.

Ακόμη, από τις αναφορές του καταλαβαίνει κανείς κάτι που μόνο όσοι έχουν ασχοληθεί αρκετά κατά τα προηγούμενα χρόνια γνωρίζουν. Πως η «ανεξαρτησία» της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων δηλώνει μόνο την ανεξαρτησία από την ελληνική διοίκηση. Όχι από την ευρωπαϊκή.

Είναι ουσιαστικά η εποπτεία και η επιτροπεία εκείνη που ελέγχει για την είσπραξη των φόρων που πάνε κατευθείαν στους δανειστές. Αυτό ήταν επίσης γνωστό εδώ και ενάμιση μνημόνιο, αλλά ο Βαρουφάκης το έκανε δεκάρικα για να το καταλάβουν όλοι.

Το «σχέδιο Β» του Βαρουφάκη είναι για την τρόικα εσωτερικού ότι και η επίκληση του Συντάγματος από την Ζωή Κωνσταντοπούλου ή η αναφορά του Λαφαζάνη στα διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδας για μια επανεκκίνηση της οικονομίας σε νέο νόμισμα.

Είναι το σήμα για την κατά μέτωπο επίθεση κατά όσων απειλούν την εφαρμογή του νέου μνημονίου που θα ολοκληρώσει την κατοχή της χώρας.

Οι αντιστοιχίες με την Ιστορία είναι πάντα το πιο δύσκολο κομμάτι, όταν πρόκειται να αναζητηθεί η συμβολή της ιστορικής εμπειρίας στην αντιμετώπιση των σύγχρονων καταστάσεων.

Ισοδυναμεί άραγε η γερμανική κατοχή με την επιβολή των γερμανικών μνημονίων;

Έχει την ίδια αξία ο σφετερισμός και η καπηλεία του δημοσίου πλούτου από τους κατακτητές του ’40, με τα εχέγγυα των 50 δισ. για την εξασφάλιση του δανείου από τους δανειστές; Ενός δανείου που καλύπτει υπέρογκο χρέος που δημιουργήθηκε από γαλλογερμανικές, κατά βάση, τράπεζες.

Έχουν ιδεολογική συγγένεια οι γερμανοτσολιάδες με τους σημερινούς υπερασπιστές του «ευρωπαϊκού ιδεώδους» και της «οικογένειας του ευρώ»; Με αυτούς που χαρακτηρίζουν οικογένεια, μία ομάδα διορισμένων αξιωματούχων που αποκαλούν αλληλεγγύη την διάσωση των τραπεζών.

Είναι ο αγών μου η πηγή έμπνευσης του σχεδίου του Σόιμπλε, που εν έτη 1994 και τη Γερμανία προεδρεύουσα της Ένωσης, οραματιζόταν ακριβώς μία Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, ένα διευθυντήριο-πρωθυπουργίο να διοικεί τις χώρες από τις Βρυξέλλες με το γερμανικό εγχειρίδιο;

Είναι τα σχέδια Βαρουφάκη, η αντίσταση της Ζωής, το μπαϊράκι του Λαφαζάνη, ισάξια με τα καλέσματα των οπλαρχηγών του παρελθόντος;

Κρίνοντας πάντως την ιστορία την ώρα που τη ζούμε, ωμά και ψυχρά, βλέπουμε τους δανειστές να εδραιώνονται στη χώρα έχοντας υποτάξει την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων, με τις ίδιες να το ομολογούν, την ώρα που μεμονωμένες δυνάμεις επιχειρούν να αποκρούσουν αυτή την εδραίωση με κάθε μέσο.

Η συντονισμένες επιθέσεις κατά των πρωτοβουλιών αυτών από το κατεστημένο σύστημα δείχνει, και πολύ περισσότερο θα δείξει μελλοντικά όταν κοπάσουν τα κουτσομπολιά, πόσο απευκταία είναι αυτή η εξέλιξη για τα σχέδιά τους.

Ο Βαρουφάκης σέρνεται στα δικαστήρια για τον σχεδιασμό Plan b, με ή χωρίς την άδεια του πρωθυπουργού, προσπερνώντας το γεγονός πως αυτό το έκανε για να παρακάμψει τους υπαλλήλους της τρόικα που έχουν εγκαθιδρυθεί στον κρατικό μηχανισμό.

Η Ζωή χλευάζεται και συκοφαντείται επί μήνες για το γεγονός πως επιχειρεί σε κάθε βήμα να υψώσει τα τείχη που το Σύνταγμα έχει φροντίσει να προβλέψει, για την περίπτωση που κάποιοι επιχειρούν να το καταλύσουν ουσιαστικά, με οποιοδήποτε σκοπό.

Ο Λαφαζάνης διαπομπεύεται για σχέδια ριφιφί και άλλα κινηματογραφικά σενάρια, την ώρα που επιχειρεί να εκφράσει μία δυνατή φωνή της κοινωνίας, που κατά 61% φωνάζει για αντίσταση στην πλήρη ισοπέδωση της χώρας.

Θα τους καταγράψει έτσι η Ιστορία; Ή θα τους κατατάξει σε εκείνους που προσπάθησαν να μπουν εμπόδιο στην ομαλή πορεία της χώρας;

Το αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας που λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο, θα είναι και αυτό που τελικά θα κρίνει τον ρόλο του καθενός στις μέρες μας.

Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα έχει την πολυτέλεια να κρίνει αποσπασματικά κανένα σχέδιο, καμία πρωτοβουλία, καμία αντίσταση. Όλα αυτά θα περάσουν υπό το πρίσμα των πραγματικών γεγονότων.

Όπως το ίδιο θα κάνει και με την στάση της δική μας.

Η έλλειψη ρευστότητας, η ευρωλαγνεία και η δραχμοφοβεία, στο μέλλον θα είναι απλώς λεπτομέρειες που θα περιγράφουν την υποταγή σε μία μηχανή καταστολής ολόκληρων κρατών.

Θα βρεθούμε μπροστά από τις εξελίξεις, ή για ακόμα μία φορά, όπως αρκετές στην Ιστορία μας, θα τα καταλάβουμε όλα όταν θα είναι πια αργά;

pitsirikidotnet.gr

https://rebeliskos.wordpress.com/2015/07/28