Έσπασε –δυστυχώς!- την έντεχνη σιωπή του καταξιωμένος μουσικός, που δεν θα γράψουμε και το όνομα του προς αποφυγήν της όποιας προσοχής προς το πρόσωπο του. Αυτή τη φορά, είπε πως οι ελληνικές οικογένειες, με τρία παιδιά, ε, καλό θα τανε να μη τρώνε κάθε μέρα αρνί, αλλά και κάνα παξιμάδι με ελιές!

Προφανώς θα χει στο νου του άλλες οικογένειες εντέχνων συναδέλφων του, που αγαπούν το σούσι και έχουν τζακούζι στο μπαλκόνι της μεζονέτας, διότι οικογένειες στη χώρα της Φαιδρής Πορτοκαλέας και ούτε καν Μπανανίας –μακάρι να μασταν διότι η μπανάνα χορταίνει!- το αρνί ειδικά το βλέπουν κάθε Πάσχα και αυτό πια, παίζεται! Η τιμή στην ελιά είναι πανάκριβη! Τα παξιμάδα δε, ως αρτοσκευάσματα πολυτελείας δεν συμφέρει να τα πάρεις καθόλου. Παρ εκτός κι αν εννοούσε ο έντεχνος να κάνουμε το σκατό μας παξιμίδι, που αυτό μας αξίζει των παλιοφτωχων που θέλαμε και οικογένειες και να διαιωνιστούμε οι ανίκανοι! Μας έφαγαν βλέπεις οι απόλαυσης! Ώρα είναι να θέλουμε και γάλα για τα παιδιά!

Αυτό λέχθηκε από άνθρωπο που έχει δημόσιο λόγο και που του ζητιέται η γνώμη του ως άλλου γραφικά ανάλγητου Τζήμερου με κιθάρα! Μάνες πνίγονται ενώ πηγαίνουν να πάρουν τα παιδιά απ τα σχολεία με την πρώτη νεροποντή! Γιοι σε κατοικημένη περιοχή στην πρωτεύουσα πνίγονται με την νερόπτωση ενώ σώζουν τη μητέρα τους απ το αυτοκίνητο! Οι μισθοί είναι 480 ευρώ για δεκάωρα την κάθε μέρα και αν έχεις την τύχη να βρεις δουλειά, που πιο εύκολα πετυχαίνεις το ΛΟΤΤΟ. Κάθε παγκάκι στο κέντρο είναι πιασμένο από άστεγο. Στις βουνοπλαγιές των πάλε πότε αναπτυσσόμενων προαστίων μετά τα Βόρεια, ζουν σε παράγκες και όπου βρουν απάγκιο άνθρωποι που κάποτε είχαν δουλειά και αξιοπρέπεια. Στους κάδους, σ όλη την Αθήνα, ακόμα και στο Κολωνάκι, ψάχνουν τις νύχτες, άνθρωποι για φαγητό.

Στα συσσίτια κάθε μέρα μεγαλώνουν οι ουρές. Οι αυτοκτονίες είναι εκτός έλεγχου πια και η γραμμή βοήθειας δέχεται συνεχώς και περισσότερες κλίσεις. Οι εμπορικοί δρόμοι έχουν ένα, παρά ένα μαγαζί, κλειστό. Κρύο, κομμένο ρεύμα, δουλειά χωρίς ανάσα, κλεμμένα μεροκαματα, ανασφάλιστη εργασία, παιδιά μετανάστες στο εξωτερικό, νοσοκομεία χωρίς φάρμακα και γάζες, ασθενείς χωρίς αγωγή!

Σε ένα άλλο σύμπαν ο κάθε ανάλγητος άνθρωπος διαθλά την δική του καθημερινότητα σε φασματικές οπτασίες της αλήθειας των άλλων. Τραγουδά για ποσότητες αγαπάς που δεν θα μαθευτούν ποτέ. Έχει ευαισθησία δωματίου απευθυνόμενη σε ευαίσθητη, λιγωμένες πιτσιρίκες έτοιμες να δοθούν σε όποιον γρατζουνίσει κιθάρα σε φοιητικές λέσχες. Λέει μαλακίες όπως άλλοι χορτασμένοι έντεχνοι συνάδελφοι του! Αντίθετα οι «ποπατζηδες» ή οι «σκυλαδες» έχοντας περάσει και από ένα πανηγύρι απλήρωτοι, από γονείς μετανάσταστες στη Γερμανία και στο Βέλγιο, από φτώχεια σε παιδικά χρόνια στα τσαντίρια ή στις εργατικές κατοικίες, ξέρουν να εκτιμούν τα βάσανα ενός κοινού που τους έχρισε μεγιστάνες και να τηρούν τα προσχήματα πως τους νοιάζει λιγάκι και πως βοηθάμε τον κατατρεγμό!

Αν ακόμη και σήμερα, που έχει γίνει στο κόσμο όλο κατανοητό το σε τι στερήσεις έχει σπρωχτεί ο ελληνικός λαός, στο όνομα της ευημερίας των τραπεζών, υπάρχουν Τζημεροι με κιθάρα που βρίσκουν μετά από τέτοια απονιά και ασχετοσύνη κόσμο να τους χειροκροτεί, τότε, μήπως πράγματι σε ένα άλλο σύμπαν βάφτισαν τις φακές, αρνί;  Και πόσο πολύ σιχάθηκα, πότε δε θα το μάθεις… κυρ έντεχνε μου!   

http://kourdistoportocali.com/post/47780