Μπορεί να έγειρε η μέρα στη ζωή μου, να πήρε να σουρουπώνει, αλλά εγώ πάντα στολίζω τα όνειρα μου με τα χρώματα της αυγής και του δειλινού. Αυτά τα ζεστά πορτοκαλιά.

Μπορεί να έχασα την πανσέληνο αλλά μεταξύ μας δεν τα πήγαινα και ποτέ καλά μαζί της.. (από παιδί  σαν χάζευα τα ολόγιωμα φεγγάρια -μου άρεσε να τα κοιτώ-  με συνεπέρνανε αλλά  πάντα με γέμιζαν νευράκια …Όλο και κάτι μου πήγαινε στραβά σαν γέμιζε το φεγγάρι, σαν να σεληνιαζόμουν ) μα κάθε που νυχτώνει  περιμένω το δικό μου αστέρι  αυτό που ξεχωρίζει ανάμεσα στα άλλα -με παίρνει από το χέρι και βγαίνουμε σεργιάνι στον δικό μας γαλαξία .

Μπορεί να μην αναβρύζει πια ο έρωτας στο κορμί μου, να μη σχηματίζονται ξωπίσω του χείμαρροι που σπάνε φράγματα στο πέρασμά τους αλλά καλύτερα έτσι! Γλυτώνω και τη λάσπη που κουβαλούν αυτοί μαζί τους!

Εξάλλου βρίσκω πιο σαγηνευτικά τα ρυάκια που σιγοτραγουδούν γλυκά στο πέρασμά τους ανάμεσα στα αγριολούλουδα γλύφοντας τις ξερολιθιές.

Μπορεί να συννέφιασε στης ψυχής μου τον ορίζοντα αλλά εγώ δεν τη φοβάμαι τη βροχή! Οι στάλες της δροσίζουν το πρόσωπό μου… Παίζω με τις φιγούρες που σχηματίζουν τα σύννεφα στον ορίζοντα και φτιάχνω παραμύθια.

έγραψε το πιτσιρίκι

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Το pitsirikidotnet.gr είναι ανεξάρτητο και βασίζεται μόνο στους αναγνώστες του. Υποστηρίξτε  τις διαφημίσεις μου της Google πατώντας στις διαφημιστικές εικόνες της ιστοσελίδας.. Ευχαριστώ.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°