Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει, τρέχει ασυλλόγιστα στους γκρεμούς, που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά. Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει.

Να πεις όχι στην Αγάπη είναι σαν να κατσουφιάζεις μπροστά σ” ένα λουλούδι που ετοιμάζεται ν” ανοίξει. Σαν να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσμο.

Η Αγάπη είναι μεγάλη όταν την περιμένουμε ή όταν την χάνουμε. Οταν την έχουμε μας ξεφεύγει. Χάνουμε την αίσθησή της. Και την ξαναποκτούμε μόνο όταν την χάσουμε.

Κοίταξε να ζήσεις την Αγάπη που έχασες. Να χαρείς την αγάπη που περιμένεις. Καν” την τραγούδια, ξενύχτια. Καν” την βιβλία, αταξίες. Μόνο μην την μοιρολογάς. Είναι σαν να την βρίζεις. Σαν να της κλείνεις τον δρόμο να ξανάρθει.

Μενέλαος Λουντέμης, Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους, εκδ. Δίφρος.

http://antikleidi.com/2015/12/11/agapi-mono-trexei-lountemis/