Ήμουν στα πρώτα μετεφηβικά μου χρόνια όταν στα παλιά κι αγαπημένα πειραιώτικα στέκια είχαν αρχίσει οι ετοιμασίες για το περίφημο πρώτο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στη Χαλκιδική.


     style="display:inline-block;width:250px;height:250px"
     data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
     data-ad-slot="5336220628">

Εκεί, που ο Καραμανλής παρουσίασε τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό ως την επίσημη ιδεολογία του κόμματος κι έμβλημα τον πυρσό με τη δεξιόστροφη φλόγα κι έκανε ακραιφνείς φιλελευθέρους όπως ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος ή ο Στέφανος Μάνος ή ακόμη ακόμη κι ο μπάρμπα Γιώργης, ο Ράλλης, να ψάχνουν να βρουν στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια κι ιδρύματα των ΗΠΑ, τι σημαίνει αυτός.

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Θυμάμαι και κάτι ακόμη.

Την ίδια περίοδο, στις εργασίες του συνεδρίου, στο Athos Palace, κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες αναφορικά με διαφωνούντες στη νεολαία.

Όχι τόσο για την ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματος, όσο για τον εξόχως αρχηγικό χαρακτήρα του, από τις πρώτες στιγμές ίδρυσής του κι ύστερα.

Μιλούσαν ανοικτά και ξεκάθαρα –πρωτόγνωρο τότε για το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή- για δημιουργία κόμματος αρχών, για κατάρτιση των ψηφοδελτίων του κόμματός από τη βάση, για αξιοκρατική οργάνωση της δημόσιας διοίκησης, για κατάργηση του «ρουσφετιού» κι αξιοκρατία.

Θυμάμαι –και συγγνώμη αν ξεχνώ κάποιους από το πέρασμα των χρόνων –ν’ αναφέρονται τα ονόματα  του Άγγελου Μοσχονά, του Γιώργου Σούρλα, του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, του Ν. Φούτζιλα, του Χαρ. Κωνσταντινίδη, του Γ. Κατσώχη, του Δημ. Γαρούφα, του Δ. Κωτούλα, του Κ. Καπετανόπουλου, του Κ. Βουδούρη, του Γ. Καπρίνη, του Κ. Ζαρκίνη, του Κ. Μπαλλά και κάποιων άλλων.

Η κίνηση της Βόλβης ήταν κάτι ως κίνηση -κατάληψη…. αναρχικών στο κόμμα του Καραμανλή.

Για να πω την αλήθεια, η Κίνηση της Βόλβης δεν εμφανίστηκε ξαφνικά το 1979 στη Χαλκιδική και στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.

Υπήρξε προϊστορία και μάλιστα έντονη.

Πάλι στη Χαλκιδική και δη τρία χρόνια πριν, στο προσυνέδριο του 1976.

Εκεί, σε μια γραφική ταβερνούλα στη λίμνη Βόλβη, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είχε ουσιαστικά γράψει την πρώτη «προκήρυξη».

Κι από εκεί άρχισαν οι ζυμώσεις.

Οι οποίες δεν ενοχλούσαν κανέναν από τους βαρώνους του κόμματος, πολύ περισσότερο αφού δεν είχαν στόχο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που εντέχνως άφηναν στο απυρόβλητο.

Άλλωστε κι ο ίδιος ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας άκουγε «ρουσφέτι» κι έκανε τις εικόνες των διαφόρων αγίων να κοκκινίζουν, ενώ πάντα έδινε προτεραιότητα στην αξιοκρατία έναντι του στενού κομματικού συμφέροντος.

Αργά τη νύχτα, λίγες ώρες πριν την έναρξη του συνεδρίου στο Athos Palace, ένας νεαρός με παχύ μουστάκι βαστώντας ένα πάκο με χαρτιά, πήγε σε μια καθαρίστρια που σκούπιζε τις σκάλες του ξενοδοχείου.

– Ο Καραμανλής έδωσε εντολή να τα μοιράσετε τώρα κάτω από τις πόρτες των δωματίων και δεν υπάρχει κανένας στη reception για να συνεννοηθώ… Σας παρακαλώ να το κάνετε…
Η καθαρίστρια, σχεδόν έντρομη, παρέλαβε το πάκο με τα χαρτιά κι έσπευσε να υλοποιήσει την εντολή… του Καραμανλή, ενώ ο νεαρός μυστακοφόρος εξαφανίστηκε ως σκιά μέσα στη νύχτα.

Ήταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.

Το όνομα της καθαρίστριας που συνέβαλλε στο «σάλτο μορτάλε» της «φράξιας», δεν έγινε ποτέ γνωστό…..

Το πρωί οι σύνεδροι της Νέας Δημοκρατίας, ο ίδιος ο Καραμανλής κι οι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας, αγουροξυπνημένοι «έπεσαν» επάνω στην «προκήρυξη» της Κίνησης της Βόλβης.

«Το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας είναι μια πλαστογράφηση δημοκρατικού συνεδρίου»….

Βόμβα μεγατόνων στην συντηρητική νιρβάνα του κόμματος.

Εγκαλούσαν την κομματική ηγεσία –τα έχωναν όπως λέμε σήμερα- επειδή δεν είχε προηγηθεί διάλογος για τις θέσεις του κόμματος, ενώ ζητούσαν να γίνει η Νέα Δημοκρατία ένα κόμμα που ν’ ανήκει στα μέλη του!

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, λέγεται, ότι ανακάλυψε και γαλλικές λέξεις που ουδείς γνώριζε μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Επισήμως αντέδρασε με εύσχημο τρόπο:

«Έθεσαν εαυτούς εκτός κόμματος», ανέφερε η ανακοίνωση του γραφείου του.

Λίγες ώρες μετά το συνέδριο, σε μια ταβέρνα της περιοχής, εξακολουθούσε να δείχνει ταραγμένος, όπως τουλάχιστον έχουν αναφέρει οι συνδαιτυμόνες του εκείνο το βράδυ, Γιάννης Βαρβιτσιώτης και Γεώργιος Παναγιωτόπουλος.

Τους είπε:

– Σήμερα αρχίσαμε τη διάλυση του κόμματος… Κάναμε οργάνωση….
Πάντα ο Καραμανλής είχε μια απέχθεια στις οργανώσεις, επειδή εκτιμούσε ότι δημιουργούν «παραγοντισμό» στη δημόσια ζωή.

Κι εν πολλοίς δεν είχε άδικο.

http://kourdistoportocali.com/news-desk/3380/