Δεν σταματά να χτυπά το κινητό ( και το ακίνητο ) της κυβερνητικής εκπροσώπου και υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Όλγας Γεροβασίλη, από τη στιγμή που ανέβηκε στον κόσμο του…
διαδικτύου το βίντεο με το βαρύ και ασήκωτο ζεϊμπέκικο που χόρεψε στην πρεμιέρα του Γιώργου Μαργαρίτη στο κέντρο «Γραμμές», επί της Κωνσταντινουπόλεως. Δεν είναι μόνο οι ψηφοφόροι και οι νέοι θαυμαστές της αλλά και δεκάδες ανά την ελληνική επικράτεια διευθυντές σχολών χορού που της προτείνουν να αναλάβει –με το αζημίωτο– ειδικά γκρουπ για να διδάξει τα βήματα.


     style="display:inline-block;width:250px;height:250px"
     data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
     data-ad-slot="5336220628">

Πράγματι, η ακτινολόγος το επάγγελμα βουλευτής Άρτας έδωσε όλο της το αριστερό είναι για να ακτινογραφήσει  χορευτικά τους καημούς του λαού μας. Διότι μια απόφαση είναι να ανέβεις στο πάλκο και να εκτεθείς ενώπιον δεκάδων νταλκαδιασμένων ομοιοπαθών από το τρίτο, καθώς στρίβεις Δεξιά, αριστερό μνημόνιο. Ε, λοιπόν η Αγία Όλγα του καθημερινού μαρτυρίου της κυβερνητικής ενημέρωσης το αποτόλμησε, ανατινάζοντας τα μέχρι τώρα στερεότυπα του συριζαίικου καθωσπρεπισμού. Έχοντας την αίσθηση της ιστορικής βαρύτητας να πατάει πάνω στα βήματα ενός χορού που δόξασε σε εποχές αλλαγής ένας Ανδρέας Παπανδρέου, έδωσε το δικό της ιδεολογικοπολιτικό στίγμα. Κατ’ αρχάς η μεταμοντέρνα ιερατική της αμφίεση: Μαύρο κολλητό παντελόνι, μαύρο δερμάτινο μπλουζοφόρεμα με μαύρη δαντέλα στα μανίκια, μαύρες γόβες στιλέτο και –κατά πάσα πιθανότητα, όπως τουλάχιστον εκτιμούν πολιτικοί παρατηρητές– μαύρα δαντελένια εσώρουχα. Και το τραγούδι-μήνυμα με ύψιστο συμβολισμό ποιο ήταν; Το θρυλικό του Μπιθικώτση «Γεννήθηκες για την καταστροφή», κάτι που παραπέμπει σε σαφή αυτο-υπονομευτικό αυτοσαρκασμό της όμορφης πολιτικού: «…και ήρθες να γκρεμίσεις μια ζωή/ δε συλλογίστηκες τι πας να κάνεις/ μαχαίρι μου ’μπηξες τρελή να με ξεκάνεις/ και τώρα τρελοκόριτσο γελάς/ μα κατά βάθος κλαις και μ’ αγαπάς». Έχοντας τα χέρια σηκωμένα και το κεφάλι ελαφρώς ψηλά, με τα μάτια σαν θεϊκή ικεσία, γρήγορα κέρδισε το δέος και το σεβασμό του απαιτητικού κοινού, με τις πλέον θαρραλέες συντρόφισσες του τραπεζιού της σπεύσουν σε συμπαράσταση (αλληλέγγυες) και να σχηματίσουν έναν κύκλο αντίστοιχο της αρχαίας τραγωδίας, προσθέτοντας το στοιχείο που προσέδωσε στη διασκέδαση ο σύγχρονος ελληνισμός: Δηλαδή τα παλαμάκια και τα άνθη που πετάνε κατακέφαλα ο Έλληνας και η Ελληνίδα μέσω της ξέμπουτης λουλουδούς. Η Κυρία –με τα όλα της– υφυπουργός, με ένα γλυκόπικρο χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη της –προϊόν της σημερινής χαρμολύπης λόγω ΔΝΤ–  γύριζε το ελκυστικό της πρόσωπο πότε δεξιά, πότε αριστερά, υπογραμμίζοντας το προσήκον άνοιγμα στους δύο αυτούς ιδεολογικούς χώρους στο πλαίσιο μιας εθνικής συνεννόησης. Οι κλασικοί αλαλαγμοί –όπα, άλα της, έλα– την ώθησαν σε ένταση των αυτοσχεδιασμών με τη γλώσσα του σώματος να τελεί υπό το κράτος μιας αίσθησης του στιλ «θα πετάξω». Αλλά με το δεύτερο κουπλέ να δονεί έτι περαιτέρω την ατμόσφαιρα –«Μ’ ένα ποτήρι πίναμε κι οι δυο/ και τώρα τα ’χεις κάνει ρημαδιό»– χαμήλωσε το βλέμμα της κοιτάζοντας βαθμηδόν τα πεταμένα χαμαί τριαντάφυλλα, διαχέοντας πανταχού τοιουτοτρόπως το βίωμα της φθοράς, της ήττας και –εντέλει– της απώλειας. Κατόπιν, στριφογυρίζοντας πέριξ του εαυτού της και ταυτοχρόνως πέριξ του έτερου λαϊκού μυσταγωγού Μαργαρίτη, καταπώς γυρίζει η Γη γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον Ήλιο, αιφνιδίασε με ένα τσαλίμι απότομου σπασίματος της μέσης, για να ολοκληρώσει το εκφραστικό της γίγνεσθαι με το χτύπημα του δεξιού χεριού της στη μύτη της δεξιάς γόβας – σε μια κίνηση ύψιστου συμβολισμού για το ντέρτι της αδικίας, της ορφάνιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Στο τέλος αποχώρησε κατανυκτικά από την πίστα έχοντας αρχετυπικά ανακουφίσει τον πόνο της από τα όσα, εκ καθήκοντος, λέει στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών. Εκεί που ο χορός δεν επιτρέπεται…

http://fimotro.blogspot.com/2015/12/h-ek.html