Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Ιανουαρίου 08, 2016 pitsiriki1

Ένα νέο σύστημα διαπλεκόμενης οικονομικής και πολιτικής εξουσίας ανοικοδομείται ακριβώς πάνω στα ερείπια του παλιού και πίσω από τις πομπώδεις διακηρύξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για αδυσώπητο πόλεμο με τη διαφθορά. Οι μάχες που δίνονται στρέφονται απλώς ενάντια στην «ξεδοντιασμένη» παλιά διαπλοκή, σε μια προσπάθεια του νέου πολιτικοοικονομικού συστήματος να βάλει τις βάσεις της δικής του κυριαρχίας στα πράγματα. Πάντα σε συνεργασία με κάποιους φίλους από τα παλιά…
Μετά τη συμφωνία του Ιουλίου, η χώρα κυβερνάται από το εσωτερικό κουαρτέτο που συγκροτούν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο εκδότης Νίκος Χατζηνικολάου, ως εκπρόσωπος των χρηματοδοτών του, Βαρδή Βαρδινογιάννη και Γιώργου Κουρή. Σε αυτόν τον πυρήνα προσαρτώνται πολιτικές δυνάμεις όπως του Πάνου Καμμένου και του Βασίλη Λεβέντη (ο οποίος, πέρα από τις «γραφικότητες», έχει αναπτύξει τις δικές του σχέσεις με επιχειρηματίες), αλλά και επιχειρηματικών συμφερόντων όπως του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου (που χρόνια αναζητούν αναβαθμισμένο οικονομικό ρόλο, θέση στο μιντιακό σύστημα και πολιτική παρουσία), της οικογένειας Γιαννακόπουλου και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Από κοντά και το συγκρότημα Μπόμπολα το οποίο, προκειμένου να εξασφαλίσει κυβερνητική εύνοια, επέλεξε να αφήσει πίσω τη στρατηγική συμμαχία με τον ΔΟΛ που βρίσκεται στο πολεμικό στόχαστρο της κυβέρνησης και ήδη έχει αρχίσει να ανταμείβεται με σκόρπια έργα από δω κι από εκεί.
Είναι οι οικονομικές δυνάμεις που έχουν επενδύσει στο δίδυμο Τσίπρα-Καραμανλή για να εξοντώσουν την παλιά διαπλοκή, να τελειώσουν με την αποδυναμωμένη προηγούμενη πολιτική εξουσία και με πομπώδεις αλλά σε κάθε περίπτωση κατευθυνόμενες διακηρύξεις για πόλεμο εναντίον της διαφθοράς να στήσουν το δικό τους μαγαζί στην πλάτη του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού.

Ο έλεγχος της Δικαιοσύνης
Καταλυτικός ο ρόλος στην επίτευξη του σχεδίου είναι, όπως σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, η δικαστική εξουσία, με πρώτα βιολιά:
Τον αναπληρωτή υπουργό και πρώην δικαστικό Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, ο οποίος δεν κρύβει τη στενή του σχέση με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι με απόφαση Τσίπρα, ο Δ. Παπαγγελόπουλος αντικατέστησε τον Παναγιώτη Νικολούδη χωρίς καμία δικαιολογία πέραν κάποιων αστήρικτων κατηγοριών περί καθυστερήσεων στην απόδοση δικαιοσύνης από τον Τέρενς Κουΐκ. Επί της ουσίας, κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη να εξηγήσει στον Π. Νικολούδη γιατί αντικαταστάθηκε, τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας τον είχε διατηρήσει στην υπηρεσιακή κυβέρνηση για να ετοιμάσει το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου καπνού. Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και κάτι… σατανικές συμπτώσεις που δεν σε αφήνουν να αγιάσεις. Προσέξτε: Το επόμενο νομοσχέδιο που θα έφερνε προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ο Π. Νικολούδης αφορούσε το πολυσυζητημένο λαθρεμπόριο καυσίμων, το οποίο είχε εξαγγείλει ότι θα καταπολεμήσει η νέα κυβέρνηση. Όμως, να που αυτές οι περίεργες συμπτώσεις έφεραν την καρατόμησή του και πέταξαν το νομοσχέδιο στο καλάθι των αχρήστων, με αποτέλεσμα να μην πληγούν τα συμφέροντα διάφορων λαθρεμπόρων, αλλά και του γνωστού επιχειρηματία που ασχολείται με τα του ποδοσφαίρου. Ποιον φωτογραφίζουμε; Μα ασφαλώς εκείνον που φωτογραφίζεται μαζί με τον Αλέκο Φλαμπουράρη, όταν παρακολουθούν πλάι-πλάι την αγαπημένη τους ομάδα…
Την επιλογή Τσίπρα να τοποθετήσει πρωθυπουργό της υπηρεσιακής κυβέρνησης την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου, η οποία απέκτησε αυξημένες αρμοδιότητες στην άσκηση πειθαρχικού ελέγχου σε σχέση με τους δικαστές και άρα αυξημένες δυνατότητες επηρεασμού της Δικαιοσύνης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το συνδικαλιστικό όργανο των Εισαγγελέων Αθηνών και Πειραιώς ζήτησε να συναντηθεί με τα κόμματα της αντιπολίτευσης προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τη διάταξη Παπαγγελόπουλου αναφορικά με το νομοσχέδιο για το παράλληλο πρόγραμμα, που δίνει το δικαίωμα στην πρόεδρο του Αρείου Πάγου να ασκεί διώξεις σε εισαγγελείς. «Σερβίρει ο Παπαγγελόπουλος για να καρφώνει η Θάνου», σχολίασε χαρακτηριστικά εισαγγελέας που πήρε μέρος στις συναντήσεις για τη συγκεκριμένη τροπολογία.

Ένα φλερτ που κρατάει καιρό
Οι βάσεις στη συμμαχία Κώστα Καραμανλή και Αλέξη Τσίπρα μπήκαν λίγο μετά τις εκλογές του 2012. Πρόσωπο-κλειδί ήταν πολιτικός παράγοντας και στέλεχος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, που διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ενώ μέχρι και σήμερα παραμένει σύμβουλος του προέδρου των ΑΝΕΛ Πάνου Καμμένου. Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πολλές συναντήσεις στο γραφείο του Κώστα Καραμανλή πάνω από την πλατεία Μαβίλη. Κάποιες φορές μαζί με τον Πάνο Καμμένο, τις περισσότερες μαζί με τον Αλέκο Φλαμπουράρη και τον Νίκο Παππά. Σε κάποιες από αυτές συμφωνήθηκε ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία δεν θα μπορούσε παρά να εξαιρεί την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή 2004-2009. Όπως επίσης (συν)αποφασίστηκε να είναι το γραφείο του Προκόπη Παυλόπουλου εκείνο που θα αναλάμβανε τη νομική θωράκιση του σχεδίου του Αλέξη Τσίπρα για την κατάργηση των συνιστωσών και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, κλείνοντας διά της νομικής οδού τα όποια παράθυρα σε ενδεχόμενες προσφυγές από τους διαφωνούντες.

Kυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
Ο Κώστας Καραμανλής, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο οποίος εκδιώχτηκε από τον όμιλο Μπόμπολα και το MEGA αλλά κατάφερε με τη βοήθεια του Βαρδή Βαρδινογιάννη και του Γιώργου Κουρή να στήσει το δικό του εκδοτικό μαγαζί και να επιβάλει το ρόλο του στα πράγματα, είναι η ισχυρή τριανδρία του νέου συστήματος.
Ο Νίκος Χατζηνικολάου ήταν εξάλλου η βασική επιλογή του Βαρδή Βαρδινογιάννη, που μετά τις εκλογές του 2012 επένδυσε στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ψυχραίνοντας ακόμα περισσότερο τις σχέσεις του με τη ΝΔ λόγω Αντώνη Σαμαρά. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια τα Μέσα του ομίλου Real αλλά και οι εκπομπές του Χατζηνικολάου στο Star κατεξοχήν διαμόρφωσαν μια ορισμένη εκδοχή «δεξιόστροφης» αντι-μνημονιακής ρητορικής που υπονόμευε Σαμαρά και Βενιζέλο, στο όνομα των παραδόσεων της Δεξιάς, ενισχύοντας ταυτόχρονα εκ των πραγμάτων τον ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε, πέρα από το χαρακτήρα του «γάμου συμφέροντος» που έχει αυτή η σύμπραξη, διαθέτει και πολιτικό υπόβαθρο. Η μεν πλευρά Τσίπρα, προσανατολισμένη ήδη από το 2012 στη γραμμή του «μνημονίου με ανθρώπινο πρόσωπο» και της συμμαχίας με την «υγιή επιχειρηματικότητα», αναζητούσε συμμάχους προς τα δεξιά, ενώ η πλευρά Καραμανλή αναζητούσε τρόπους να ανακοπεί το σχέδιο Σαμαρά για πλήρη μετάλλαξη της ΝΔ σε υβρίδιο αντικομμουνιστικής Ακροδεξιάς και ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

Το τηλεφώνημα για το οποίο κανείς δεν μιλά
Η επικοινωνία του πρώην με τον νυν πρωθυπουργό τη νύχτα της 17ωρης διαπραγμάτευσης που βγήκε στη δημοσιότητα από τον Θοδωρή Ρουσόπουλο (αρθρογράφο της Αγοράς του Ν. Χατζηνικολάου και μέλος του στενού πυρήνα των συνεργατών του Κώστα Καραμανλή) ούτε ήταν η μόνη, ούτε και μεταδόθηκε επακριβώς. Και είναι περισσότερο από προφανές ότι δεν έγινε μετά από προτροπή του Προκόπη Παυλόπουλου, όπως δήθεν αποκάλυψαν το Έθνος της Κυριακής και η Real. Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι παρά ο πιστός εντολοδόχος του πρώην πρωθυπουργού, ο άτυπος σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα και αρκετές φορές από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του στο Προεδρικό Μέγαρο ο πυροσβέστης στις σχέσεις κυβέρνησης-δανειστών.
Ο Κ. Καραμανλής ήταν εκείνος που μετά από ένα ανήσυχο τηλεφώνημα του Ν. Χατζηνικολάου, όπου του ανέφερε ότι οι διαπραγματεύσεις οδεύουν στα… βράχια και ο Αλέξης Τσίπρας είναι πιθανό να τινάξει το όλο σχέδιο στον αέρα φέρνοντας Grexit, έψαξε εναγωνίως και βρήκε τον πρωθυπουργό στις Βρυξέλλες για να του πει ότι επ’ ουδενί δεν έπρεπε να γυρίσει στην Αθήνα χωρίς συμφωνία. Όπως και τελικά έγινε δηλαδή. Ο Κ. Καραμανλής ήταν επίσης εκείνος που επιχειρηματολόγησε υπέρ της απομάκρυνσης του Γιάνη Βαρουφάκη, της Αριστερής Πλατφόρμας, αλλά και στελεχών όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα έχει δε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αποκαλύψουν κάποια στιγμή στον ελληνικό λαό, ο πρώην και ο νυν πρωθυπουργός, τι συζήτησαν στο τηλέφωνο έξι ημέρες πριν από το δημοψήφισμα του «Όχι» που εντέλει έγινε «Ναι». Δηλαδή, λίγο πριν από την απόφαση του εξαιρετικά φειδωλού στις δηλώσεις πρώην προέδρου της ΝΔ και πρώην πρωθυπουργού να βγει στην τηλεόραση για να στηρίξει το «Ναι». Για να φανεί πόσο δίκιο ή άδικο έχουν τελικά όσοι ακόμα υποστηρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με την επιλογή του δημοψηφίσματος διέπραξαν μία επικοινωνιακή μπλόφα, η οποία ωστόσο τους γύρισε μπούμερανγκ λόγω του αποτελέσματος. Για να το εξηγήσουμε καλύτερα: Η αποκάλυψη του περιεχόμενου του τηλεφωνήματος Καραμανλή και Τσίπρα πριν από το δημοψήφισμα έχει πολλαπλάσιο ενδιαφέρον από εκείνο που ακολούθησε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές. Διότι στην πραγματικότητα εκεί κρύβεται όλη η ουσία της σχέσης τους. Η άποψη ότι ο Τσίπρας έκανε δημοψήφισμα επιζητώντας είτε μια τιμητική ήττα, είτε μια νίκη με πολύ μικρή διαφορά έχει διατυπωθεί πολλές φορές και σίγουρα δεν τη διαβάζετε εδώ για πρώτη φορά. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να επικαλεστεί ότι ο ελληνικός λαός είναι βαθύτατα διχασμένος και θα προχωρούσε σε συνθηκολόγηση με τους δανειστές, με την επιβολή του τρίτου και εξίσου βάρβαρου μνημονίου.
Μια άλλη άποψη, που τελευταία συζητείται αρκετά και αποκτά πολλούς οπαδούς, αναφέρει πως το δημοψήφισμα επιλέχθηκε ως ύστατη λύση από τους Τσίπρα και Καραμανλή για έναν ακόμη λόγο: διότι αυτό θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως στάση ανυπακοής της ελληνικής κυβέρνησης και τα capital controls ως αντίποινα των δανειστών. Και ίσως να μην είναι τυχαίο ότι το Βερολίνο, που σε άλλες περιπτώσεις αποδείχθηκε λαλίστατο για ζητήματα μάλλον ασήμαντα, δεν διέψευσε ποτέ τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι η επιλογή της ΕΚΤ να διατηρήσει σταθερό το ανώτατο όριο δανεισμού των ελληνικών τραπεζών μέσω του Μηχανισμού Έκτακτης Ρευστότητας (η κίνηση που οδήγησε στα capital controls) ήταν πράξη αντεκδίκησης για το δημοψήφισμα. Διότι στην πραγματικότητα δεν ήταν. Οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων θα επιβάλλονταν ούτως ή άλλως, αφού συνεχιζόταν η διαρροή καταθέσεων εξαιτίας του εμφανούς αδιεξόδου των διαπραγματεύσεων. Και πώς να εξηγηθεί αλλιώς ότι ο Τσίπρας, ο οποίος υποτίθεται ότι καλούσε τον ελληνικό λαό να αντισταθεί λέγοντας «Όχι», αποφάσισε τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος με έναν πανίσχυρο πολιτικό παράγοντα της χώρας, όπως ο Κώστας Καραμανλής, να παίρνει θέση υπέρ του «Ναι»; Πώς συναποφασίζεις κάτι τόσο σημαντικό με έναν πολιτικό, που υποτίθεται ότι πρεσβεύει το ακριβώς αντίθετο; Μήπως τελικά ήταν αληθινές οι πληροφορίες που εμφάνιζαν τον πρωθυπουργό μουδιασμένο όταν έγινε γνωστή η επικράτηση του «Όχι» με συντριπτική –για τις συνθήκες και το μέγεθος της προπαγάνδας– πλειοψηφία;

Ο «απαραίτητος» κύριος Στουρνάρας
Την ισχύ αυτής της συμμαχίας αντιλήφθηκε εγκαίρως και ο «ευέλικτος» και τρομερά φιλόδοξος διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος μετά από κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τον Ν. Χατζηνικολάου κατάλαβε ότι για να βελτιώσει τη σχέση του με την κυβέρνηση έπρεπε προηγουμένως να αποκαταστήσει αυτήν με τον Κ. Καραμανλή. Ο Γ. Στουρνάρας προσέγγισε τον –Πρόεδρο της Δημοκρατίας πλέον– Π. Παυλόπουλο και με πρόφαση τη σωτηρία της χώρας έθεσε τις υπηρεσίες του στη διάθεση των κυβερνώντων. Από τότε και μετά από αυστηρή σύσταση του Α. Τσίπρα, έπαψε να επιτίθεται στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και ο Πάνος Καμμένος, που κάνει ό,τι πει ο Κ. Καραμανλής έτσι ώστε να μη χρειαστεί να του μιλήσει ποτέ ο Βαρδής Βαρδινογιάννης.
Το μαύρο τζιπ του Κ. Καραμανλή έχει βρεθεί κάποιες φορές αραγμένο στο πάρκινγκ της οδού Κηφισίας 215, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του ομίλου Real. Περισσότερες βεβαίως είναι οι φορές που η θωρακισμένη σκούρα Μερσεντές του Ν. Χατζηνικολάου –με αυτήν κυκλοφορεί το αφεντικό της Real– έχει περάσει την ηλεκτρική καγκελόπορτα στο πάρκινγκ του γραφείου του Κ. Καραμανλή. Ιδίως το τελευταίο διάστημα που το εσωτερικό κουαρτέτο, μαζί με τους ισχυρούς επιχειρηματίες που το στηρίζουν και το χρηματοδοτούν, έχει ανησυχήσει σε σχέση με το ρευστό τοπίο στις αρχαιρεσίες της Νέας Δημοκρατίας, καθώς για να προχωρήσουν τα σχέδιά τους πρέπει οπωσδήποτε να εκλεγεί ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Πρόκειται για ακόμα έναν βολικό «υπάλληλο» και υπάκουο εντολοδόχο του Κ. Καραμανλή, που είχε «άγαρμπα» προδώσει την υπόγεια συμμαχία Τσίπρα – Καραμανλή, όταν προεκλογικά απαντούσε στις επιθέσεις Τσίπρα κατά της Νέας Δημοκρατίας με εκκλήσεις για συναίνεση.
Ακολουθώντας κατά γράμμα την εύγλωττη περιγραφή ενός έμπειρου στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η εικόνα που καταγράφεται είναι η εξής: «Ο Κώστας Καραμανλής, καθισμένος στον καναπέ του σπιτιού του στη Ραφήνα, κινεί τα νήματα από τις τρεις μαριονέτες του: του Προκόπη Παυλόπουλου στο Προεδρικό Μέγαρο, του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη Νέα Δημοκρατία και του Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου». Κατά την ίδια πηγή, ο Κ. Καραμανλής «δεν συμβουλεύει αλλά κατευθύνει τον πρωθυπουργό», ενώ αποκαλεί «κολλητούς» του τον Πάνο Καμμένο και τον Νίκο Παππά, το κυβερνητικό δίδυμο που έχει ενοχλήσει σφόδρα το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως περισσότερο και από το δίδυμο του Νίκου Παππά με τον Χρήστο Σπίρτζη.

Ένας πρόεδρος με πολιτική ατζέντα
Όποιος πιστεύει ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι ακόμη ένας διακοσμητικός Πρόεδρος πλανάται πλάνην οικτράν. Και ιδού μία ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που καταδεικνύει ότι ακόμα κι αν δεν είναι βασικός παίκτης στη σκακιέρα, είναι τουλαχιστον ενεργό κομμάτι της. Όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε αποφασίσει να διοργανώσει στη Βουλή εκδήλωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Π. Παυλόπουλος της είχε προτείνει να δεχτεί ως χορηγό το Ωνάσειο. Επειδή όμως η πρώην πρόεδρος της Βουλής –λόγω πεποιθήσεων αλλά και λόγω χαρακτήρα– δυσκολεύεται να κάνει πράγματα που για άλλους πολιτικούς είναι… ψωμοτύρι, θεώρησε προσβλητικό να υπάρχει οποιαδήποτε χορηγία σε εκδήλωση για τη Δημοκρατία και το αρνήθηκε. Όλως τυχαίως, την εκδήλωση δεν τίμησαν με την παρουσία τους ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ούτε ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο καιρός πέρασε, οι εξελίξεις έτρεξαν, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την προεδρία της Βουλής, αλλά το Ωνάσειο κατάφερε να πετύχει τη χορηγία που επιθυμούσε. Αυτή τη φορά όχι σε κάποια συμβολική γιορτή, αλλά σε συνέδριο για το χρέος που διοργανώθηκε από τον νέο πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση. Θυμάστε την εποχή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, λοιδορούσε –και δικαίως– την κυβέρνηση Σαμαρά επειδή είχε αποδεχθεί την προσφορά του Βαρδινογιάννη να παράσχει πετρέλαιο για να κινηθούν τα άρματα και τα οχήματα στην παρέλαση; Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι επέλεξαν να δεχθούν χορηγίες – και μάλιστα σε κάτι πολύ πιο σημαντικό από μια παρέλαση! Το επόμενο σχέδιο του εσωτερικού κουαρτέτου είναι η συγκρότηση ενός απολύτως ελεγχόμενου Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, το οποίο και θα επιληφθεί την «τακτοποίηση» του χάους που επικρατεί στην τηλεοπτική αγορά… Αρκεί η συμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ να διαμορφώσει ευνοϊκό συσχετισμό για τη συγκρότησή του στη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής. Βλέπετε, αν κάτι δουλεύει με μέθοδο και λογική σε αυτή τη χώρα, αυτό ήταν και δυστυχώς παραμένει η διαπλοκή…