Υπάρχεις; Είσαι ακόμη εδώ; Μ’ ακούς;
Είσαι χιλιόμετρα μακριά μου, πίσω σε ένα παρελθόν που πάλεψα σκληρά να εξαφανίσω από το μυαλό και την καρδιά μου!
Κι όμως! Σε νιώθω δίπλα μου, τόσο κοντά μου! Πώς γίνεται να συμβαίνει αυτό αφού εδώ και χρόνια ζεις στο κρυφό μου νησί;
Νησί των πολυτιμότερων αναμνήσεων μου, του πόνου μου, των χαμένων ονείρων μου!
Νησί με μοναδικό κάτοικο τον εξορισμένο, στοιχειωμένο έρωτά μου! Ταξίδεψα μέσα στο χρόνο με ήλιο και βροχή. Παρέα με τον άνεμο του πάθους μου και τα κύματα της νοσταλγίας μου για εσένα.
Χτυπήθηκα, έγδαρα την ψυχή μου για να ξεχάσω! Όταν δεν υπήρχε τίποτα γύρω μου, αμέτρητες στιγμές λύγισα και ήθελα γρήγορα να γυρίσω πίσω! Ποτέ δεν ήρθα, ποτέ δεν γύρισα πίσω…
Ποτέ δεν άφησα το πριν να πνίξει το ψεύτικα τέλειο οργανωμένο μου τώρα.
Κι όμως! Υπάρχεις ! Ναι υπάρχεις!
Όσο και αν δεν το θέλω , όσο και αν φεύγω μακριά σου, όσο κι αν προσπαθώ να σε σβήσω από τον χάρτη της μνήμης μου… δυστυχώς υπάρχεις!
Υπάρχεις στα λυτρωτικά όνειρά μου. Κλείνω τα μάτια, αποκοιμιέμαι και τότε… τρυπώνεις και ριζώνεις στην ψυχή μου !
Βρίσκεις το κρησφύγετό σου στα όνειρά μου. Ζωντανεύεις, με χαϊδεύεις , με αγγίζεις, με φιλάς , γίνεσαι πάλι της καρδιάς μου βασιλιάς!
Κουρνιάζω μέσα στο κορμί σου και νιώθω απόλυτα παραδομένη , ερωτευμένη , παθιασμένη. Νικημένη γυρνάω πίσω στο απαγορευμένο νησί της χαμένης νιότης μου!
Σε σφίγγω, σε φιλάω, η καρδιά μου χτυπάει τόσο γρήγορα, τόσο δυνατά…που νομίζω πως θα πεθάνω και θα σε χάσω πάλι!
Πρέπει να προλάβω να σου πω πως σε αγαπάω ! Κοιτάς βαθιά μέσα στα μάτια μου, με μαγεύεις, με μαγνητίζεις και μου λες ότι με περιμένεις, με αγαπάς , ότι με αναζητάς…
Τα χείλη μου χαϊδεύουν το πρόσωπό σου. Το κορμί μου τυλίγει το δικό σου ζεστό κορμί.
Σε κρατάω όσο πιο σφιχτά μπορώ για να μη μου φύγεις μακριά πάλι !
Σε νιώθω, σε αισθάνομαι μέσα μου, σε γεύομαι..!
Νιώθω τόσο…μα τόσο πολύ ζωντανή γιατί επιτέλους σε ξαναβρήκα , γιατί υπάρχεις ακόμη ! Νιώθω βρεγμένο το πρόσωπό μου από τα δάκρυά μου και τότε… ξυπνάω απότομα !
ΛΑΘΟΣ! Είναι όλα ένα τεράστιο ψέμα, μια άκαρδη απάτη! Ανοίγω τρομαγμένη τα μάτια μου και ξαφνικά με χαστουκίζει με δύναμη η αλήθεια του άψυχου τώρα μου!
Δεν υπάρχεις πουθενά ! Δεν υπάρχεις στην καθημερινότητα μου , στην αγκαλιά μου.Κρυώνω και δεν έχω τη ζεστασιά σου ! Το μυαλό μου με πρόδωσε , έπαιξε μαζί μου μου για άλλη μια φορά. Με ξεγέλασε και με άφησε να πιστέψω οτι σε έχω δίπλα μου!
Ότι ναι ! Υπάρχεις ! Νιώθω ακόμη στο στόμα μου τη γεύση σου , την ανάσα σου ! Μια είναι αγάπη μου η αλήθεια! Σκληρή , αμετάκλητη , παντοτινή. Δε σε βλέπω , δε σε έχω… ήταν όλα ένα υπέροχο , μαγικό όνειρο !
Ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο που ξεκινάει μόλις αποκοιμηθώ ! Όνειρο και πραγματικότητα… γίνονται ένα!
Μπερδεύομαι ! Πονάω ! Θεέ μου, πόσο πονάω! Αφού δεν υπάρχεις…εγώ γιατί ακόμη γυρίζω πίσω να σε βρω ;
Πότε θα καταφέρω να σε ξεριζώσω από τη μνήμη μου ; Πότε θα σε ξεχάσω ; Θα συνεχίσω να προσπαθώ να σε εξαφανίσω και να σε νικήσω ! Ακόμη…κι αν ξέρω οτι είναι άνιση μάχη ! Ακόμη κι αν ξέρω ότι κοροϊδεύω τον εαυτό μου!
Το ξέρω..και κρυφά θα περιμένω ότι θα έρθεις πάλι δίπλα μου !
Εδώ ! Κοντά μου ! Θα σε περιμένω για όσο ακόμη αντέχει η καρδιά μου.
Θα σε αγαπάω για όσο ακόμη θα υπάρχεις στα όνειρά μου…
Για πάντα…