Τα πρώτα φώτα άναψαν δειλά δειλά σαν τις πρώτες νιφάδες που πάντα από παιδί περίμενες να δεις να πέφτουν πάνω στο χώμα, να κάνει κρύο να παγώσει η λίμνη απέναντι από το παράθυρο, να κρεμάσουν οι πάγοι στα κάγκελα του μπαλκονιού, να γράψεις το πρώτο σου γράμμα με τα πρώτα σου γράμματα στον Άη Βασίλη…
Φανταζόσουν ποδήλατα και σπαθιά να παίζεις στο βουνό από πίσω και να κυνηγάς εχθρούς και κακούς, να τους δίνεις μια μέσα στη φαντασία σου και να τους σκορπάς μέσα στη σκόνη που σήκωνες με τα πόδια στο κοκκινόχωμα και μετά να βλέπεις το χιόνι να πέφτει και να ακούς τα παραμύθια με τα βασιλόπουλα εκεί μακριά στην Καισάρεια πέρα από τα 5 ποτάμια και τα 10 βουνά, τα λιβάδια και τα αγέρωχα κάστρα με τις σιδερένιες πόρτες και τους ιππότες τους στις πολεμίστρες.
Ένα ποδήλατο, ένα σπαθί, ένα βιβλίο, ένα μολύβι, ένα μπλοκ ζωγραφικής και πολλούς μαρκαδόρους να ζωγραφίσεις… να ζωντανέψεις τα παραμύθια σου και τους φίλους σου… αυτούς τους καλύτερούς σου φίλους… Τους φανταστικούς.
Να περνάν τα Χριστούγεννα και εσύ κάθε χρόνο δειλά να προσμένεις τις πρώτες νιφάδες στο παράθυρο, μόνο τώρα να είσαι μακριά από το βουνό κει πίσω και δεν βλέπεις τη λίμνη απέναντι… Να βλέπεις τοίχους και πολλά φωτάκια πάλι.
Σα πέρασε ο καιρός συμβιβάστηκες και είπες τα φωτάκια χιόνι και πάντα ονειρευόσουν πώς το χιόνι έπεφτε πυκνό και αφράτο και το έστρωνε για τα καλά και πεταγόσουν, ξυπνούσες και έτρεχες στο παράθυρο να δεις την ησυχία και το λευκό λιβάδι… Μα τα φωτάκια μόνο τρεμόσβηναν και οι νιφάδες ήταν κάπου ψηλά και αλλού να πέφτουν με την ησυχία τους εκεί που τους άξιζε εκεί που πρέπει.Κάθε χρόνο και νέο γράμμα… Το ποδήλατο έγινε αυτοκινητάκι, αεροπλανάκι, επιτραπέζιο, η πρώτη φωτογραφική μηχανή μα το μπλοκ και οι μαρκαδόροι πάντα ίδιοι!
Και άνοιγες τα δώρα συντροφιά με τους φανταστικούς! Να μην είσαι μόνος στη χαρά σου. Πέρασαν τα χρόνια και που και που τα χιόνια ήρθαν και αυτά και σε επισκέφτηκαν και χάρηκες πολύ! Βγήκες έξω να τρέξεις, να φτιάξεις χιονάνθρωπο και να ρουφήξεις παγωμένο αέρα και πότε δε ήσουν μόνος, αισθανόσουν τους φίλους σου δίπλα! Αυτούς τους φανταστικούς.
Έτσι και τώρα κοτζάμ γαϊδούρι κάθισες πάλι να γράψεις γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Μήπως και αυτή τη φορά τον πιάσει το πείσμα να σου αποδείξει πώς πραγματικά υπάρχει! Γράμματα ξέρεις πιο πολλά και παραμύθια ακόμα περισσότερα, μα το πιο δύσκολο είναι πώς οι φίλοι οι φανταστικοί με τον καιρό πήραν κι αυτοί το δρόμο τους, γύρισαν στο χωριό τους, στη λήθη πέρα μακριά. Περπάτησαν τρία βασίλεια και ανέβηκαν πέντε βουνά, διέσχισαν και κάνα δυο ποτάμια.
Δεν ήθελες και πολλά φέτος. Μόνο ένα! Αυτό που θα ήθελες για πάντα. Να το τυλίξεις στην καρδιά σου και να το αγκαλιάσεις μέχρι να γίνετε ένα! Να γελάσετε μαζί και να κλάψετε μαζί. Να ζήσετε μαζί.
Έμαθες βλέπεις να αγαπάς και μόνος σου. Να μιλάς στα ζώα και να φοβάσαι να κόψεις ακόμα και ένα λουλούδι μη του στερήσεις τη ζωή. Έμαθες να κλαις με τον πόνο των άλλων, μα ποτέ το δικό σου, και έμαθες να προσπαθείς να τους δώσεις κάτι να ζεστάνει η καρδιά τους.
Έμαθες να ξεπερνάς βουνά, ποτάμια, κάστρα να πολεμάς ιππότες και να κοιμάσαι μ’ αλεπούδες μα δεν έμαθες ένα. Δεν βρήκες το ένα… Μάλλον το βρήκες αλλά αυτό σου έφυγε γιατί… Γιατί; Επειδή… Θα “ρθουν άλλα σου είπαν μα δεν ματαήρθαν. Βγαίνεις στο δρόμο και ο νους σου τρέχει πέρα στα πέτρινα σπίτια και στη θάλασσα σου, στα βουνά και στα χιόνια σου και ακόμα και χθες είδες στο όνειρο σου το χιόνι να πέφτει απαλά πάνω στη λίμνη!
Πήρες χαρτί και άρχισες να γράφεις το γράμμα σου. ένα… Ένας, μία, ένα. Καλοί μου φίλοι, όπου κι αν είστε να με σκέφτεστε φέτος! Να σκέφτεστε αυτούς που έχουν ανάγκη ένα καλό λόγο, μια αγκαλιά και ένα χάδι. Να γελάτε! Η λήθη δεν είναι και τόσο μακριά. Η αγάπη μόνο απέχει. Απέχει το μεγαλύτερο ταξίδι και μόλις τη φτάσεις ξαναμακραίνει σαν τη στεριά στο ναυαγό.Θα ανοίξω το μπλοκ μου και θα πιάσω τους μαρκαδόρους μου.
Ήταν τα καλύτερα μου δώρα!
Εκεί ήταν πάντα οι φίλοι και το Ένα και όλα. Φαντασία θέλει καμιά φορά και όχι τρόπο. Τι να τα κάνεις όλα όταν άλλοι δεν έχουν το ένα, όποιο και να είναι αυτό. Ζούμε στο απρόσωπο και στο υλικό. Αντικαταστήσαμε τις νιφάδες με λαμπάκια και την αγάπη με φορτιστές μην ξεμείνουμε από αυτούς που αγαπάμε.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°