Περνάμε τα βράδια μας αργά. Συνήθως αναλωνόμαστε σε ατελείωτες συζητήσεις που ενίοτε μένουν αναλλοίωτες στη μνήμη μας κι άλλοτε χάνονται ξαφνικά, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο αναπτύχθηκαν. Άλλες φορές, μας συντροφεύει ένα καλό βιβλίο, που μας επιτρέπει να ταυτιστούμε με τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται και με τους ήρωες που αντανακλούν πτυχές της δικής μας -κρυφής ή φανερής- ζωής.

Αφήνουμε τις ώρες να περνούν και καθώς κυλούν παίρνουν μαζί τους τα άσχημα συναισθήματα που μας έχουν δημιουργηθεί. Αφήνουμε τα βάρη να φύγουν ενώ το πέπλο της νύχτας τα απομακρύνει στο πέρασμά του. Γιατί η νύχτα κρύβει έναν ρομαντισμό, ο οποίος χάνεται -ή έστω κρύβεται- τη μέρα. Κι αυτό πηγάζει απ’ τα έντονα συναισθήματα που νιώθουμε, ενώ χαζεύουμε τα φώτα της ήσυχης πόλης.

Νιώθουμε ότι η πόλη είναι τόσο αδρανής κι η ζωντάνια μας μάς φαίνεται ατέρμονη μπροστά στην κοιμισμένη πραγματικότητα των ανθρώπων. Ίσως να είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην αυθεντικότητα και την αλήθεια των δικών μας συναισθημάτων, που τόσο διαφέρουν από αυτά που παρουσιάζουμε τη μέρα. Κι είναι η ίδια η νύχτα που επιβάλει αυτή την ειλικρίνεια.

Κι εμείς νιώθουμε τόσο μικροί μπροστά σε αυτή τη δύναμη που μας καταλαμβάνει. Χανόμαστε στις σκέψεις μας κι αισθανόμαστε μια απρόσμενη συμπόνια. Μπορούμε να αποδεχθούμε τη μοναξιά μας, αγαπάμε όλες τις πτυχές του μυαλού και των σκέψεών μας. Νιώθουμε ελεύθεροι κι εν μέρει αποκομμένοι απ’ το σύνολο που τη μέρα μας καταπιέζει.

Ακονίζουμε τα όνειρά μας και δεν αφήνουμε την πραγματικότητα να τα καταρρίψει. Έχουμε –ή δημιουργούμε– ελπίδα. Κι αυτή η αστείρευτη πηγή ενέργειας μας χαρίζει έμπνευση και κουράγιο. Είναι ένα αίσθημα πληρότητας που κατακλύζει τις σκέψεις μας και μας προσφέρει μια –κατά τα άλλα ανύπαρκτη– αίσθηση ικανοποίησης. Ίσως να είναι αυτό το αίσθημα που μας κάνει να αισθανόμαστε ζωντανούς.

Όλα αυτά ίσως να μην τα βρήκες ποτέ. Ίσως να τα αναζήτησες σε λάθος μέρη. Ή ίσως να τα έψαξες σε λάθος ανθρώπους, που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν σε τι αναφερόσουν. Εσύ, ωστόσο, ένιωθες πράγματα που δεν είχες ξανανιώσει κι αποφάσισες πως η σκοτεινή πλευρά της ζωής -η αποκαλούμενη νύχτα- σου προσφέρει πράγματα που ενδεχομένως η μέρα δεν μπορεί να σου δώσει στον βαθμό που εσύ ήθελες.

Άφηνες τον εαυτό σου να νιώσει πράγματα που οι άλλοι αρνούνταν να δουν. Άφησες τον εαυτό σου να αισθανθεί την αλήθεια, που οι άνθρωποι σου είχαν κρύψει χρόνια τώρα. Διότι από μικρή ηλικία σε ανάγκαζαν να πηγαίνεις για ύπνο νωρίς. Κι εσένα ποτέ δεν σου άρεσαν οι περιορισμοί. Κι ένιωθες ανέκαθεν ότι κάτι χάνεις όταν κοιμάσαι. Γι’ αυτό – όποτε μπορούσες ή σου επέτρεπαν- προτιμούσες να μην κοιμάσαι κι επέλεγες να κάνεις τόσα απρόσμενα πράγματα.

Τώρα πια, το βράδυ ίσως σε φοβίζει κάπως. Διότι γνωρίζεις ότι το μυαλό σου δημιουργεί σκέψεις που δεν μπορείς να αντέξεις. Κι αυτή η ελευθερία φέρνει τη θύμηση πολλών πραγμάτων που είχες θάψει. Κι οι σκέψεις γίνονται θηρία που σε βασανίζουν. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο. Κι επιλέγεις τα βράδια να τα καις όπως κι εκείνες τις σκέψεις. Μη φοβάσαι, ίσως ένα βράδυ κρυφτείς σε μια αγκαλιά κι αντιμετωπίσετε μαζί τα ίδια θηρία.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Πηγή