Ο Πολ Τόμσεν άφησε τα παπούτσια στο χολ. Περπάτησε με τις κάλτσες στο δρύινο πάτωμα και γλίστρησε μέχρι το μπαρ. Γέμισε ένα ποτήρι με το αγαπημένο του καπνιστό ουίσκι και αφέθηκε να βουλιάξει στην πολυθρόνα. Οι νότες από το τζουκ μποξ πλημμύριζαν τον χώρο, αλλά εκείνη την στιγμή δεν τον άγγιζαν. Ήταν σε ένα υπερβατικό επίπεδο. Επιτέλους, αυτός είχε γλιτώσει…

Είχε γράψει την τελευταία έκθεσή του για την Ελλάδα. Δεν θα άκουγε άλλη φορά για τα αιτήματα των Ελλήνων, για τις ενστάσεις τους. Ο ίδιος δεν ήθελε να συνεχίσει. Θα παρέδιδε τον φάκελο Grexit στον επόμενο. Θυμότανε μόνο την συμβουλή ενός Έλληνα εστιάτορα στην Αστόρια! «Πολ, δεν θα την βγάλεις καθαρή με δαύτους. Θα σε παιδέψουν, θα σε εμπαίξουν, θα σε εξοντώσουν. Μία και μόνο ελπίδα έχεις. Να συμφωνήσεις σε μία τιμή και να εξαγοράσεις την έξοδό τους από το ευρώ. Αλλιώς θα μας πάρουν όλους μαζί τους». Τον είχε εκπλήξει το γεγονός. Ένας Έλληνας μιλούσε με τέτοιον αποκαλυπτικό τρόπο για τους συμπατριώτες του. Αργότερα κατάλαβε ότι κάθε Έλληνας είναι μία Πόλη – Κράτος. Αυτός είναι κι ο λόγος που αυτό το Έθνος δεν νικιέται με τίποτα! Κι από κανέναν. Κι ένας να μείνει στον πλανήτη είναι ικανός για τα πάντα…Κάποια στιγμή είχε φτάσει στην απόλυτη απελπισία. Τα αφεντικά του στο Ταμείο ήθελαν το κεφάλι του σε έναν δίσκο, οι συνάδελφοί του έκαναν έρανο για να αγοράσουν το σχοινί και ο ίδιος παρακαλούσε να βρεθεί μία μαύρη τρύπα να τον εξαφανίσει από αυτόν τον κόσμο. Εκείνη την ώρα είδε για πρώτη φορά τον Δόκτωρ να χαμογελά. Ήταν ένα ζεστό χαμόγελο, γεμάτο κατανόηση και συγκατάβαση. Του είπε μόνο δύο λέξεις: «Καταλαβαίνω Πολ». Ήταν η ώρα που ξεκίνησε μία αληθινή φιλία μεταξύ των δύο ανδρών.

Και τώρα; Τώρα θα άφηνε τον Δόκτωρ να κάνει όλη την υπόλοιπη δουλειά. Η δική του είχε τελειώσει. Σε λίγες μέρες θα παρέδιδε τον φάκελο στον επόμενο. Κι εκείνος ο επόμενος θα είχε πλέον το πρόβλημα. Όχι αυτός! Του ήταν αρκετό.

Ο δόκτωρ είχε επιχειρηματολογήσει για τις θέσεις του Γιάνη Βαρουφάκη, του Δημήτρη Παπαδημητρίου και όλων των άλλων οπαδών του διπλού νομίσματος. Για τελείως διαφορετικούς λόγους οι δύο σχολές συναντιόντουσαν. Από την μία η σχολή του Τέξας και από την άλλη αυτή του Δόκτορα. Διότι ο Σόιμπλε είναι μια σχολή από μόνος του. Οι άλλοι ονειρευόντουσαν την δημιουργία μιας ζώνης διπλού νομίσματος που θα προσέγγιζε μέχρι και την Ρωσία του Πούτιν. Ας είναι καλά το πετρέλαιο. Ο Σόιμπλε έβλεπε πιο μακριά: Δεν μπορείς να σώσεις μία χαμένη παρτίδα, αν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της μάχης έχουν ήδη παραδοθεί στην μοίρα τους. Η δική του μάχη ήταν να σώσει την Γερμανία και να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για την επόμενη αναμέτρηση. Διότι ο δικός του κόσμος και εκείνος των Τεξανών θα διασταυρώσουν αργά ή γρήγορα τα ξίφη τους …

liberal.gr

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°